تعقیبات مخصوص هر نماز؛ تعقیبات نماز ظهر

تعقیبات مخصوص هر نماز: در این بخش از تعقیبات، براى هر یک از نمازها تعقیب خاصّى روایت شده است که هر کدام اهمّیّت بسیارى دارد. تعقیبات نماز ظهر: ١ـ در تعقیبات نماز ظهر مى خوانى:

لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ الْعَظیمُ الْحَلیمُ، لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمُ، اَلْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعٰالَمینَ،

نیست معبودى جز خداى بزرگ بردبار، نیست معبودى جز خدا پروردگار عرش، ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ مُوجِبٰاتِ رَحْمَتِکَ، وَعَزٰآئِمَ مَغْفِرَتِکَ، وَالْغَنیمَةَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ، وَالسَّلاٰمَةَ مِنْ کُلِّ اِثْمٍ،

بار خدایا از تو مى خواهم آنچه باعث رحمت و وسایل حتمى مغفرت توست و بهره اى از هر نیکى و سلامتى از هر گناهى

اَللّـٰهُمَّ لاٰ تَدَعْ لى ذَنْباً اِلّٰا غَفَرْتَهُ، وَلاٰ هَمّاً اِلّٰا فَرَّجْتَهُ، وَلاٰ سُقْماً اِلّٰا شَفَیْتَهُ،

بار خدایا هیچ گناهى برایم مگذار جز آن که آن را بیامرزى و هیچ اندوهى جز این که برطرف کنى و هیچ دردى جز آن که شفا دهى

وَلاٰ عَیْباً اِلّٰا سَتَرْتَهُ، وَلاٰ رِزْقاً اِلّٰا بَسَطْتَهُ، وَلاٰ خَوْفاً اِلّٰا اٰمَنْتَهُ، وَلاٰ سُوءً اِلّٰا صَرَفْتَهُ،

و هیچ عیبى جز آن که بپوشانى و هیچ رزقى جز آن که فراوانش کنى و هیچ ترسى جز آن که امانش بخشى و هیچ بدى جز آن که بگردانیش

وَلاٰ حٰاجَةً هِىَ لَکَ رِضاً وَلِىَ فیهٰا صَلاٰحٌ اِلّٰا قَضَیْتَهٰا، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ، آمینَ رَبَّ الْعٰالَمینَ.

و هیچ حاجتى که در آن خشنودى تو و صلاح کار من باشد جز آن که برآورده اش کنى اى مهربانترین مهربانان اجابت فرما اى پروردگار جهانیان.

۲ـ و نیز مى خوانى:

اَللّـٰهُمَّ اِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبى فَاَنْتَ اَعْظَمُ، وَاِنْ کَبُرَ تَفْریطى فَاَنْتَ اَکْبَرُ، وَاِنْ دٰامَ بُخْلى فَاَنْتَ اَجْوَدُ،

بار خدایا اگر گناهانم بزرگ است پس تو بزرگتر از آنهایى و اگر کوتاهیم زیاد است باز هم تو بزرگترى و اگر بخل من ادامه دارد پس تو سخى ترى

اَللّـٰهُمَّ اغْفِرْ [لى] عَظیمَ ذُنُوبى بِعَظیمِ عَفْوِکَ، وَکَثیرَ تَفْریطى بِظٰاهِرِ کَرَمِکَ، وَاقْمَعْ بُخْلى بِفَضْلِ جُودِکَ،

بار خدایا بزرگى گناهانم را به بزرگى عفو خود ببخش و زیاد کوتاهى کردنم را به کرم آشکارت بیامرز و بخل مرا به زیادى بخششت ریشه کن ساز

اَللّـٰهُمَّ مٰا بِنٰا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَسْتَغْفِرُکَ وَاَتُوبُ اِلَیْکَ.

خدایا هر نعمتى که داریم از توست معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و به سوى تو بازگردم.

۳ـ از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که: امیر مؤمنان(علیه السلام) بعد از نماز ظهر مى گفت:

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ، وَاَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ،

خدایا به تو تقرّب جویم بوسیله جود و کرمت و تقرّب جویم به تو بوسیله محمّد بنده و رسول تو

وَاَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِمَلاٰئِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ، وَاَنْبِیٰآئِکَ الْمُرْسَلینَ، وَبِکَ

و تقرّب جویم به تو به فرشتگان مقرّبت و پیمبران مرسلت و به خودت

اللّـٰهُمَّ اَنْتَ الْغَنِىُّ عَنّى، وَبِىَ الْفٰاقَةُ اِلَیْکَ، اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقیرُ اِلَیْکَ،

خدایا تو از من بى نیازى ولى من بدرگاهت نیازمندم و بى نیاز مطلق تویى ولى من محتاج توام

اَقَلْتَنى عَثْرَتى، وَسَتَرْتَ عَلَىَّ ذُ نُوبى، فَاقْضِ الْیَوْمَ حٰاجَتى،

لغزشم را نادیده گرفتى و گناهانم را بر من پوشاندى پس در این روز حاجتم را برآور

وَلاٰ تُعَذِّبْنى بِقَبیحِ مٰا تَعْلَمُ مِنّى، بَلْ عَفْوُکَ وَجُودُکَ یَسَعُنى.

و معذبم مکن بخاطر کارهاى زشتى که از من مى دانى بلکه گذشت و جود تو فرایم گیرد

آنگاه حضرت به سجده رفت و مى گفت:

یٰا اَهْلَ التَّقْوىٰ وَیٰا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، یٰا بَرُّ یٰا رَحیمُ، اَنْتَ اَبَرُّ بى مِنْ اَبى وَاُمّى وَمِنْ جَمیعِ الْخَلاٰئِقِ،

اى شایسته پرهیزکارى و اى شایسته آمرزش اى نیکوکار اى مهربان تو نیک رفتارترى نسبت به من از پدر و مادرم و از همه خلایق

اِقْبَلْنى بِقَضٰآءِ حٰاجَتى، مُجٰاباً دُعٰائى، مَرْحُوماً صَوْتى، قَدْ کَشَفْتَ اَنْوٰاعَ الْبَلاٰءِ عَنّى.

بازم گردان با حاجت روا و دعاى مستجاب و آوازى که مورد مهرت قرار گرفته و انواع بلا را از من دور کرده باشى.