دعاى 1
۷- دعا براى ایمنی از شرّ ستمگران و دشمنان و حوادث سخت مرحوم شیخ «کفعمى» در کتاب «مصباح» دعایى را ذکر کرده و گفته است: «سیّد بن طاووس» این دعا را براى ایمنى از ستمِ حاکم ستمگر و ایمنى از بلا و سلطه دشمن و خوف از فقر و غم واندوه شدید، ذکر کرده است و این دعا، از دعاهاى «صحیفه سجّادیّه» است. بنابراین هرگاه از امورى که ذکر شد، بیم داشتى، این دعا را بخوان:
یٰا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکٰارِهِ، وَیٰا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدٰآئِدِ، وَیٰا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ اِلىٰ رَوْحِ الْفَرَجِ،
اى که گشوده شود بوسیله او گره گرفتارى ها و اى که شکسته شود بوسیله او تندى سختى ها و اى که از او خواهش شود براى رهایى یافتن (از غم هاو آمدن) بسوى فضاى روح بخش گشایش،
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعٰابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبٰابُ، وَجَرىٰ بِقُدْرَتِکَ الْقَضٰآءُ، وَمَضَتْ عَلىٰ اِرٰادَتِکَ الْأَشْیٰآءُ،
کارهاى دشوار در برابر قدرتت آسان گشته و اسباب و وسایل به سبب لطف تو فراهم گشته و قضا و قدر به قدرتت جارى گشته و همه چیز برطبق اراده تو گذشته است
فَهِىَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِاِرٰادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ،
پس تمام چیزها به محض اراده تو بدون این که نیازى به گفتن باشد مطیع و فرمانبردارند و به محض اراده ات بدون احتیاج به نهى و بازداشتن بازداشته اند
اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّٰاتِ، وَاَنْتَ الْمَفْزَعُ فِى الْمُلِمّٰاتِ،
تویى که براى رفع دشوارى ها خوانندت و تویى پناهگاه در سختى ها
لاٰ یَنْدَفِعُ مِنْهٰا اِلّٰا مٰا دَفَعْتَ، وَلاٰ یَنْکَشِفُ مِنْهٰا اِلّٰا مٰا کَشَفْتَ،
دور نشود از آن سختى ها مگر آنچه را که تو دور کنى و برطرف نگردد چیزى از آنها مگر آنچه را تو برطرف کنى
وَقَدْ نَزَلَ بى یٰا رَبِّ مٰا قَدْ تَکَأَّدَنى ثِقْلُهُ، وَاَلـَمَّ بى مٰا قَدْ بَهَظَنى حَمْلُهُ،
و براستى اى پروردگار من چیزى بر من رسیده که سنگینى آن مرا به زحمت انداخته و وارد شده بر من آنچه به دوش کشیدنش وامانده ام کرده
وَبِقُدْرَتِکَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ، وَبِسُلْطٰانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ،
و البتّه به نیروى خودت آن را بر من وارد کردى و به سلطنت خویش متوجه من کردى
فَلاٰ مُصْدِرَ لِمٰا اَوْرَدْتَ، وَلاٰ صٰارِفَ لِمٰا وَجَّهْتَ، وَلاٰ فٰاتِحَ لِمٰا اَغْلَقْتَ،
پس آنچه را تو فرستادى بازگرداننده و آنچه را تو متوجه ساخته اى برگرداننده ندارد و آنچه را تو بسته اى گشاینده ندارد
وَلاٰ مُغْلِقَ لِمٰا فَتَحْتَ، وَلاٰ مُیَسِّرَ لِمٰا عَسَّرْتَ، وَلاٰ نٰاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،
و آنچه را توگشودى کَسش نتواند بست و آنچه را دشوار سازى آسان کننده ندارد و آن کس را که خوار کنى یاور ندارد
فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَافْتَحْ لى یٰا رَبِّ بٰابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ،
پس درود فرست بر محمّد و آلش و بگشا به فضل خود پروردگارا بر من در گشایش را
وَاکْسِرْ عَنّى سُلْطٰانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ، وَاَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فیـمٰا شَکَوْتُ،
و قدرت تسلّطى را که اندوه و غم بر من پیدا کرده به نیروى خود درهم شکن و خوش بینى خودت را در آنچه شکوه کردم به من عنایت کن
وَاَذِقْنى حَلاٰوَةَ الصُّنْعِ فیـمٰا سَأَلْتُ، وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنیئاً،
و شیرینى رفتارت را درباره خواسته ام به من بچشان و از نزد خویش رحمت و گشایش گوارایى به من ببخش
وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً، وَلاٰ تَشْغَلْنى بِالْإِهتِمٰامِ عَنْ تَعٰاهُدِ فُرُوضِکَ، وَاسْتِعْمٰالِ سُنَّتِکَ،
و هم از نزد خود راه چاره فورى برایم قرار ده وسرگرمم مکن به اهمیّت دادن به گرفتارى هاى دنیا از انجام واجبات و بکار بستن سنت ها و دستوراتت
فَقَدْ ضِقْتُ لِمٰا نَزَلَ بى یٰا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مٰا حَدَثَ عَلىَّ هَمّاً،
زیرا که براستى اى پروردگار من سینه ام از این پیش آمدى که برایم کرده تنگ شده و براى تحمّل این حادثه سر تا پایم را اندوه گرفته
وَاَنْتَ الْقٰادِرُ عَلىٰ کَشْفِ مٰا مُنیتُ بِهِ، وَدَفْعِ مٰا وَقَعْتُ فیهِ،
و تو بر دفع آنچه بدان گرفتار شده ام و برطرف کردن آنچه بدان درافتاده ام توانایى
فَافْعَلْ بى ذٰلِکَ وَاِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، یٰا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمِ، وَذَا الْمَنِّ الْکَریمِ،
پس تو این کار را درباره من بکن اگر چه من سزاوار این محبّت تو نیستم اى صاحب عرش عظیم و دارنده نعمت بزرگ
فَاَنْتَ قٰادِرٌ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ، آمینَ رَبَّ الْعٰالَمینَ.
زیرا که تو توانایى اى مهربانترین مهربانها آمین رب العالمین.
