دعاى 18

١۸- به سند معتبر روایت شده که حضرت امام صادق (علیه السلام) این دعا را به ابوبصیر یاد داد:

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ قَوْلَ التَّوّٰابینَ وَعَمَلَهُمْ، وَنُورَ الْأَنْبِیٰآءِ وَصِدْقَهُمْ،

خدایا از تو خواهم گفتار توبه کنندگان و کردارشان را و روشنى پیمبران و راستگویى شان را

وَنَجٰاةَ الْمُجٰاهِدینَ وَثَوٰابَهُمْ، وَشُکْرَ الْمُصْطَفَیْنَ وَنَصیحَتَهُمْ، وَعَمَلَ الذّٰاکِرینَ وَیَقینَهُمْ،

و نجات جهاد کنندگان وپاداش نیک آنها را و سپاسگزارى برگزیدگان و خیرخواهیشان را و کردار یادکنندگان تو و یقینشان را

وَاِیمٰانَ الْعُلَمٰآءِ وَفِقْهَهُمْ، وَتَعَبُّدَ الخٰاشِعینَ وَتَوٰاضُعَهُمْ، وَحُکْمَ الْفُقَهٰآءِ وَسیرَتَهُمْ،

و ایمان مردمان دانشمند و فهم آنها را و عبادت خاشعان و فروتنیشان را و فرزانگى مردمان فقیه و راه و روششان را

وَخَشْیَةَ الْمُتَّقینَ وَرَغْبَتَهُمْ، وَتَصْدیقَ الْمُؤْمِنینَ وَتَوَکُّلَهُمْ، وَرَجٰآءَ الْمُحْسِنینَ وَبِرَّهُمْ،

و ترس پرهیزکاران و شوقشان را و ایمان قلبى مؤمنان و توکّل آنها را و امیدوارى نیکوکاران و نیکوکاریشان را

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ ثَوٰابَ الشّٰاکِرینَ، وَمَنْزِلَةَ الْمُقَرَّبینَ، وَمُرٰافَقَةَ النَّبِیّینَ،

خدایا من از تو خواهم پاداش نیک سپاسگزاران را و منزلت و مقام مقرّبان را و رفاقت با پیمبران

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خَوْفَ الْعٰامِلینَ لَکَ، وَعَمَلَ الْخٰآئِفینَ مِنْکَ، وَخُشُوعَ الْعٰابِدینَ لَکَ، وَیقینَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ، وَتَوَکُّلَ الْمُؤْمِنینَ بِکَ،

خدایا از تو درخواست کنم ترس کار کنندگان براى تو و عمل ترسناکان از تو و خشوع عبادت کنندگانت را و یقین توکل کنندگان بر تو و توکل مؤمنان به تو

اَللّـٰهُمَّ اِنَّکَ بِحٰاجَتى عٰالِمٌ غَیْرُ مُعَلَّمٍ، وَاَنْتَ لَهٰا وٰاسِعٌ غَیْرُ مُتَکلِّفٍ، وَاَنْتَ الَّذى لاٰ یُحْفیکَ سٰائِلٌ،

خدایا تو به حاجت من دانایى بى آن که به تو یاد دهند و تو به برآوردنش توانایى بى آن که به رنج درافتى و تویى که درمانده ات نکند خواهنده

وَلاٰ یَنْقُصُکَ نٰائِلٌ، وَلاٰ یَبْلُغُ مِدْحَتَکَ قَوْلُ قٰائِلٍ، اَنْتَ کَمٰا تَقُولُ وَفَوْقَ مٰا نَقُولُ،

و کم و کاستت نکند عطا و بخشش و به مدحت تو نرسد گفتار گوینده و تو چنانى که گویى برتر از آنى که ما گوییم

اَللّـٰهُمَّ اجْعَلْ لى فَرَجَاً قَریباً، وَاَجْراً عَظیماً، وَسِتْراً جَمیلاً،

خدایا قرار ده برایم گشایشى نزدیک و پاداشى بزرگ و پوششى زیبا

اَللّـٰهُمَّ اِنَّکَ تَعْلَمُ اَنّى عَلىٰ ظُلْمى لِنَفْسى، وَاِسْرٰافى عَلَیْهٰا، لَمْ اَتّخِذْ لَکَ ضِدّاً وَلاٰ نِدّاً، وَلاٰ صٰاحِبَةً وَلاٰ وَلَداً،

خدایا تو مى دانى که من با این که بر خود ستم کردم و زیاده روى کردم ولى دشمن و شریکى برایت نگرفته ام و نه همسر و نه فرزندى

یٰا مَنْ لاٰ تُغَلِّطُهُ الْمَسٰآئِلُ، وَیٰا مَنْ لاٰ یَشْغَلُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ، وَلاٰ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، وَلاٰ بَصَرٌ عَنْ بَصَرٍ، وَلاٰ یُبْرِمُهُ اِلْحٰاحُ الْمُلِحّین،

اى که به غلط نیندازد او را درخواست ها و اى که سرگرمش نکند چیزى از چیز دیگر و نه شنیدنى از شنیدن دیگر و نه دیدنى از دیدن دیگر و اى که به ستوهش نیاورد اصرار اصرارکننده

اَسْئَلُکَ اَنْ تُفَرِّجَ عَنّى فى سٰاعَتى هٰذِهِ، مِنْ حَیْثُ اَحْتَسِبُ، وَمِنْ حَیْثُ لاٰ اَحْتَسِبُ،

از تو خواهم که بگشایى از من در این ساعت از جایى که گمان دارم و از جایى که گمان ندارم

اِنَّکَ تُحْیىِ الْعِظٰامَ وَهِىَ رَمیمٌ، وَاِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ،

تو زنده کنى استخوان هاى پوسیده را و تو بر هر چیز توانایى

یٰا مَنْ قَلَّ شُکْرى لَهُ فَلَمْ یَحْرِمْنى، وَعَظُمَتْ خَطیئَتى فَلَمْ یَفْضَحْنى،

اى که کم شد براى او سپاسگزارى من و با این حال محرومم نکنى و بزرگ شد خطایم ولى رسوایم نکنى

وَرَاٰنى عَلَى الْمَعٰاصى فَلَمْ یَجْبَهْنى، وَخَلَقَنى لِلَّذى خَلَقَنى لَهُ، فَصَنَعْتُ غَیْرَ الَّذى خَلَقَنى لَهُ،

و دیدى مرا بر گناهان و برویم نیاوردى و مرا آفریدى براى آنچه آفریدى ولى من براى چیز دیگرى کار کردم

فَنِعْمَ الْمَوْلىٰ اَنْتَ یٰا سَیِّدى، وَبِئْسَ الْعَبْدُ اَنَا وَجَدْتَنى، وَنِعْمَ الطّٰالِبُ اَنْـتَ رَبّـى، وَبِئسَ الْمَطْلُوبُ اَلْـفَیْتَنى،

چه نیکو سرپرستى هستى تو اى آقاى من و چه بد بنده اى یافتى مرا و تو نیکو خواستارى اى پروردگار من ولى به بد خواسته اى برخوردى

عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْـنُ اَمَتِـکَ بَـیْـنَ یَدَیْکَ، مٰا شِئْتَ صَنَعْتَ بى،

بنده ات و فرزند بنده و فرزند کنیزت در پیش روى تو است هر چه خواهى درباره ام انجام دهى

اَللّـٰهُمَّ هَدَأَتِ الْأَصْوٰاتُ، وَسَکَنَتِ الْحَرَکٰاتُ، وَخَلاٰ کُلُّ حَبیبٍ بِحَبیبِهِ، وَخَلَوْتُ بِکَ،

خدایا آوازها خاموش گشته و جنبش ها آرام شده و هر دوستى با دوست خود خلوت کرده و من نیز با تو خلوت کرده ام

اَنْتَ الْمَحْبُوبُ اِلَىَّ، فَاجْعَلْ خَلْوَتى مِنْکَ اللَّیْلَةَ الْعِتْقَ مِنَ النّٰارِ،

که تویى دوست من پس نتیجه این خلوت کردنم را در این شب، آزادى از آتش برایم مقرّر دار

یٰا مَنْ لَیْسَتْ لِعٰالِمٍ فَوْقَهُ صِفَةٌ، یٰا مَنْ لَیْسَ لِمَخْلُوقٍ دُونَهُ مَنَعَةٌ،

اى که نیست براى هیچ دانشمندى برتر از او وصفى و اى که نیست براى هیچ مخلوقى در برابر او مانع و نیرویى

یٰا اَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَیٰا آخِرُ بَعْدَ کُلِّ شَىْءٍ، یٰا مَنْ لَیْسَ لَهُ عُنْصُرٌ، وَیٰا مَنْ لَیْسَ لاِٰخِرهِ فَنٰآءٌ،

اى نخست پیش از هر چیز و اى آخر پس از هر چیز اى که نیست براى او عنصرى و اى که نیست براى پایانش فنا و نیستى

وَیٰا اَکْمَلَ مَنْعُوتٍ، وَیٰا اَسْمَحَ الْمُعْطینَ، وَیٰا مَنْ یَفْقَهُ بِکُلِّ لُغَةٍ یُدْعىٰ بِهٰا،

و اى کاملترین توصیف شدگان و اى بخشاینده ترین عطاکنندگان و اى که مى فهمد به هر زبانى که او را بدان خوانند

وَیٰا مَنْ عَفْوُهُ قَدیمٌ، وَبَطْشُهُ شَدیدٌ، وَمُلْکُهُ مُسْتَقیمٌ،

اى که گذشتش دیرینه و حمله اش سخت و فرمانرواییش پایدار است

اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى شٰافَهْتَ بِهِ مُوسىٰ، یٰا اَللهُ یٰا رَحْمنُ یٰا رَحیمُ، یٰا لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ،

از تو خواهم به آن نامت که بىواسطه سخن گفتى بدان با موسى اى خدا اى بخشاینده اى مهربان اى که معبودى جز تو نیست

اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ الصَّمَدُ، اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تُـدْخِلَـنىِ الْجَنَّـةَ بِرَحْمَتِـکَ.

خدایا تویى بى نیاز از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و مرا به رحمت خود داخل بهشت گردانى.