روز بیست و پنجم (دحو الارض)

روز بیست و پنجم (دحو الارض): همان گونه که پیش از این گفته شد، روز بیست و پنجم ذى القعده، روزى است که نخستین خشکى ها از زیر آب سربرآورد، و سپس گسترش یافت. براى این روز

اعمالى نقل شده است: الف) در روایتى از امیرمؤمنان(علیه السلام) نقل شده است: اوّل رحمتى که از آسمان به زمین نازل شد، روز بیست و پنجم ذى القعده بود؛ بنابراین اگر کسى آن روز را روزه بگیرد، و آن شب را به عبادت بپردازد، پاداش عبادت یکصد سال را دارد. همچنین فرمود: در آن روز، اگر گروهى به ذکر خدا بپردازند، خداوند حاجتشان را پیش از آن که متفرّق شوند برآورده سازد؛ خداوند در این روز هزار هزار رحمت نازل مى کند که قسمتى از آن شامل کسانى است که جمع گردند و به ذکر خدا بپردازند و روزش را روزه بدارند و شبش را عبادت کنند. ب) مستحب است در آغاز روز (هنگامى که آفتاب کمى بلند شود) دو رکعت نماز بجا آورد و در هر رکعت، بعد از سوره حمد پنج مرتبه سوره والشمس را بخواند و پس از سلام نماز، این دعا را بخواند:

لاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ اِلّٰا بِاللهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ، یٰا مُقیلَ الْعَثَرٰاتِ، اَقِلْنى عَثْرَتى،

توان و نیرویى جز براى خداوند بلند مرتبه و با عظمت نیست، اى درگذرنده از لغزش ها، از لغزشم درگذر

یٰا مُجیبَ الدَّعَوٰاتِ، اَجِبْ دَعْوَتى، یٰا سٰامِعَ الْأَصْوٰاتِ، اِسْمَعْ صَوْتى،

اى اجابت کننده دعاها، دعایم را اجابت فرما، اى شنونده صداها، صدایم را بشنو

وَارْحَمْنى وَتَجٰاوَزْ عَنْ سَیِّئٰاتى وَمٰا عِنْدى، یٰا ذَا الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ.

و بر من رحم کن و از گناهانم و آنچه (از بدى ها) نزد من است درگذر، اى صاحب شکوه و بزرگوارى.

ج) «شیخ طوسى» فرمود: مستحب است در این روز، این دعا را بخواند:

اَللّـٰهُمَّ دٰاحِىَ الْکَعْبَةِ، وَفـٰالِقَ الْحَـبَّةِ، وَصٰارِفَ اللَّزْبَةِ، وَکٰاشِفَ کُـلِّ کُـرْبَـةٍ،

اى گستراننده (زمین از زیر) کعبه، و شکافنده دانه، و دفع کننده سختى و برطرف کننده گرفتاریها،

اَسْئَلُکَ فى هٰذَا الْیَوْمِ مِنْ اَیّٰامِکَ الَّتى اَعْظَمْتَ حَقَّهٰا، وَاَقْدَمْتَ سَبْقَهٰا،

از تو مى خواهم در این روز از روزهایت که حقّش را بزرگ شمرده و سابقه آن را از قدیم قرار دادى گرداندى،

وَجَعَلْتَهٰا عِنْدَ الْمُؤْمِنینَ وَدیعَةً، وَاِلَیْکَ ذَریعَةً، وَبِرَحْمَتِکَ الْوَسیعَةِ،

و آن را نزد مؤمنان ودیعه نهادى و راهى به درگاهت و به رحمت واسعه ات قرار دادى،

اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ، فِى الْمیثٰاقِ الْقَریبِ یَوْمَ التَّلاٰقِ، فٰاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ، وَدٰاعٍ اِلىٰ کُلِّ حَقٍّ،

که بر محمّد بنده برگزیده ات درود فرستى، در میعادگاه نزدیک روز ملاقات (قیامت)، (پیامبرى که) گشاینده درهاى بسته و دعوت کننده به حق است،

وَعَلىٰ اَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهٰارِ الْهُدٰاةِ الْمَنٰارِ، دَعٰائِمِ الْجَبّٰارِ، وَوُلاٰةِ الْجَنَّةِ وَالنّٰارِ،

و بر خاندان پاکش (درود فرست) همان راهنمایان به سوى روشنایى، و حامیان از سوى خداوند توانا، و والیان بهشت و دوزخ،

وَاَعْطِنٰا فى یَوْمِنٰا هٰذٰا مِنْ عَطٰآئِکَ الْمَخْزُونِ، غَیْرَ مَقْطوُعٍ وَلاٰ مَمْنوُنٍ،

و در این روز به ما عطا کن از گنجینه عطایایت که همیشگى و بى منّت است،

تَجْمَعُ لَنٰا بِهِ التَّوْبَةَ، وَحُسْنَ الْأَوْبَةِ، یٰا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَاَکْرَمَ مَرْجُوٍّ،

تا به واسطه آن راه توبه و بازگشت نیکو به سویت را برایمان فراهم کنى، اى بهترین خوانده شده و گرامى ترین مایه امید،

یٰا کَفِىُّ یٰا وَفِىُّ، یٰا مَنْ لُطْفُهُ خَفِىٌّ، اُلْطُفْ لى بِلُطْفِکَ، وَاَسْعِدْنى بِعَفْوِکَ، وَاَیِّدْنى بِنَصْرِکَ،

اى کفایت کننده و اى باوفا، اى که لطفت (بر بندگان) مخفى است، به مهربانیت بر من لطف کن، و با گذشتت مرا خوشبخت گردان و با یاریت مرا کمک کن،

وَلاٰ تُنْسِنى کَریمَ ذِکْرِکَ، بِوُلاٰةِ اَمْرِکَ، وَحَفَظَةِ سِرِّکَ،

و از توجّه کریمانه اى که نسبت به والیان امر و حافظان اسرارت دارى،

وَاحْفَظْنى مِنْ شَوٰائِبِ الدَّهْرِ، اِلىٰ یَوْمِ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ،

مرا بهره مند ساز، و مرا تا روز قیامت از آلودگیهاى روزگار حفظ کن،

وَاَشْهِدْنى اَوْلِیٰآئَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسى، وَحُلُولِ رَمْسى، وَانْقِطٰاعِ عَمَلى، وَانْقِضٰآءِ اَجَلى،

و اولیائت را در هنگام جان دادنم و در سرازیرى قبرم و پایان اعمال و عمرم در کنارم حاضر گردان،

اَللّـٰهُمَّ وَاذْکُرْنى عَلىٰ طُولِ الْبِلىٰ، اِذٰا حَلَلْتُ بَیْنَ اَطْبٰاقِ الثَّرىٰ، وَنَسِیَنِى النّٰاسُونَ مِنَ الْوَرىٰ،

خدایا مرا یاد کن در مدّت زمان طولانى پوسیدنم، آن زمان که در دل خاک قرار دارم و فراموش کاران از مخلوقات مرا از یاد برده اند،

وَاَحْلِلْنى دٰارَ الْمُقٰامَةِ، وَبَوِّئْنى مَنْزِلَ الْکَرٰامَةِ،

و مرا در خانه ابدى و منزل بزرگوارانه (در بهشت) جاى ده،

وَاجْعَلْنى مِنْ مُرٰافِقى اَوْلِیٰآئِکَ، وَاَهْلِ اجْتِبٰآئِکَ وَأصْفِیٰائِکَ، وَبٰارِکْ لى فى لِقٰآئِکَ،

و مرا از دوستان اولیاء و برگزیدگان و بندگان خاصّت قرار ده، و دیدارت را برایم مبارک گردان،

وَارْزُقْنى حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ، بَریئاً مِنَ الزَّلَلِ وَسُوءِ الْخَطَلِ،

و انجام اعمال نیک قبل از پایان عمرم را روزیم گردان، اعمالى که دور از لغزش و سخن بیهوده باشد،

اَللّـٰهُمَّ وَاَوْرِدْنى حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَأَهْلِ بَیْتِهِ،

خدایا و مرا به حوض (کوثر) پیامبرت ـ که درود خدا بر او خاندانش باد ـ وارد کن

وَاسْقِنى مِنْهُ مَشْرَباً رَوِیّاً سٰآئِغاً هَنیئاً، لاٰ اَظْمَأُ بَعْدَهُ، وَلاٰ اُحَلَّأُ وِرْدَهُ، وَلاٰ عَنْهُ اُذٰادُ،

و از نوشیدنى سیراب کننده و روان و گواراى آن به من بنوشان، که دیگر بعد از آن تشنه نشوم و از ورود به آن ممنوع و از آن رانده نشوم.

وَاجْعَلْهُ لى خَیْرَ زٰادٍ، وَاَوْفى میعٰادٍ، یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهٰادُ،

و آن را بهترین توشه من و شایسته ترین وعده گاه قرار ده در روزى که گواهان بپا خیزند،

اَللّـٰهُمَّ وَالْعَنْ جَبٰابِرَةَ الْأَوَّلینَ وَالْآخِرینَ، وَبِحُقُوقِ اَوْلِیٰآئِکَ الْمُسْتَاْثِرینَ،

خدایا زورگویان پیشینیان و پسینیان که حقوق دوستدارانت را پایمال کرده اند را لعنت کن،

اَللّـٰهُمَّ وَاقْصِمْ دَعٰآئِمَهُمْ، وَاَهْلِکْ اَشْیٰاعَهُمْ وَعٰامِلَهُمْ، وَعَجِّلْ مَهٰالِکَهُمْ،

خدایا و پایه هاى حکومت آنها را در هم شکن و پیروان و کارگزارانشان را هلاک گردان و در نابودیشان تعجیل کن.

وَاسْلُبْهُمْ مَمٰالِکَهُمْ، وَضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسٰالِکَهُمْ، وَالْعَنْ مُسٰاهِمَهُمْ وَمُشٰارِکَهُمْ،

و فرمانروایى را از آنان بگیر، و عرصه را بر آنان تنگ گردان، و سهیم شوندگان و شرکاء آنان را لعنت کن،

اَللّـٰهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ اَوْلِیٰآئِکَ، وَارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظٰالِمَهُمْ،

خدایا در فرج اولیائت تعجیل فرما، و حقوق از دست رفته آنان را بازستان،

وَاَظْهِرْ بِالْحَقِّ قٰآئِمَهُمْ، وَاجْعَلْهُ لِدینِکَ مُنْتَصِراً، وَبِاَمْرِکَ فى اَعْدٰآئِکَ مُؤْتَمِراً،

و به حق، قائم آنان را ظاهر گردان، و او را یاور دین و فرمانبر فرامینت در میان دشمنانت قرار ده،

اَللّـٰهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلاٰئِکَةِ النَّصْرِ، وَبِمٰا اَلْقَیْتَ اِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فى لَیْلَةِ الْقَدْرِ، مُنْتَقِماً لَکَ حَتّىٰ تَرْضىٰ،

خدایا او را با فرشتگان یارى کننده دربرگیر، و به آنچه از فرامینت که در شب قدر بر او الهام کرده اى، انتقام گیرنده (از دشمنانت) قرار ده تا آنجا که راضى شوى،

وَیَعُودَ دینُکَ بِهِ وَعَلىٰ یَدَیْهِ جَدیداً غَضّاً، وَیَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضاً، وَیَرْفِضَ الْبٰاطِلَ رَفْضاً،

و دینت به واسطه او و بر دستان او تازه و نو گردد، و حق را کاملاً خالص کند، و باطل را به طور کامل ریشه کن سازد،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَعَلىٰ جَمیعِ آبٰائِهِ، وَاجْعَلْنٰا مِنْ صَحْبِهِ وَاُسْرَتِهِ، وَابْعَثْنٰا فى کَرَّتِهِ، حَتّىٰ نَکُونَ فى زَمٰانِهِ مِنْ اَعْوٰانِهِ،

خدایا بر او و بر تمامى پدرانش درود فرست و ما را از اصحاب و یارانش قرار ده، و در بازگشتش ما را زنده گردان، تا در دوران او از یاورانش باشیم،

اَللّـٰهُمَّ اَدْرِکْ بِنٰا قِیٰامَهُ، وَاَشْهِدْنٰا اَیّٰامَهُ، وَصَلِّ عَلَیْهِ، وَعَلَیْهِ السَّلاٰمُ، وَارْدُدْ اِلَیْنٰا سَلاٰمَهُ، وَرَحْمَـةُ اللهِ وَبَرَکـٰاتُهُ.

خدایا ما را موفّق به درک قیام و روزگارش بگردان، و بر او درود و سلام فرست، و سلام او را به ما بازگردان و رحمت و برکات خدا بر او باد.