زیارت در شب های قدر

۶- زیارت در شب های قدر در فضیلت زیارت امام حسین (علیه السلام) در ماه مبارک رمضان به نحو عام و در شب اوّل و نیمه ماه و آخر آن و شب هاى قدر به خصوص، روایات بسیارى نقل شده، از جمله: ١ـ از امام محمّد تقى (علیه السلام) نقل شده است که: «هر کس در شب بیست و سوم ماه رمضان - که امید شب قدر بودن آن مى رود - به زیارت امام حسین (علیه السلام) برود ارواح ۲۴ هزار پیامبر که از خداوند رخصت زیارت امام حسین (علیه السلام) را در آن شب مى طلبند، با او مصافحه مى کنند». ۲ـ در روایت معتبر دیگرى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که: «وقتى شب قدر مى شود منادى از آسمان، از وسط عرش ندا مى دهد که حق تعالى هر کسى را که به زیارت قبر حسین (علیه السلام) آمده است آمرزید». ۳ـ در روایت سوّمى از آن حضرت آمده: «هر کس شب قدر نزد قبر آن حضرت باشد و دو رکعت، یا آنچه براى او میسّر شود نماز بگزارد و از خداوند ورود در بهشت و پناه از آتش جهنّم را طلب کند، دعایش مستجاب مى شود». ۴ـ حتّى «ابن قولویه» در «کامل الزیارات» از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که: «هر کس قبر امام حسین (علیه السلام) را در ماه مبارک رمضان زیارت کند و در راه زیارت از دنیا برود، به او گفته مى شود: با امن و امان داخل بهشت شو». به هر حال زیارتى که براى شب قدر (و عید فطر و عید قربان) از «سیّد بن طاووس» و چند تن از بزرگان نقل شده و بعضى از آنها آن را از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده اند، به قرار ذیل است: وقتى اراده زیارت ابى عبدالله الحسین (علیه السلام) کردى پس از غسل و پوشیدن تمیزترین لباس هاى خود، به حرم مقدّس آن حضرت مى روى و در حالى که روى به جانب آن حضرت کرده اى، قبله را مابین دو کتف خود قرار ده و بگو:

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ،

سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان،

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ الصِّدّیقَةِ الطّٰاهِرَةِ، فٰاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسٰآءِ الْعٰالَمینَ،

سلام بر تو اى فرزند صدیقه طاهره، فاطمه سرور بانوان جهانیان،

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا مَوْلاٰىَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ،

سلام بر تو اى مولا و سرورم اى اباعبدالله، و رحمت و برکات خدا بر تو باد،

اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاٰةَ، وَآتَیْتَ الزَّکٰاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ،

گواهى مى دهم که تو به یقین نماز را بپا داشته و زکات را ادا نموده و امر به معروف و نهى از منکر کردى

وَتَلَوْتَ الْکِتٰابَ حَقَّ تِلاٰوَتِهِ، وَجٰاهَدْتَ فِى اللهِ حَقَّ جِهٰادِهِ،

و کتاب خدا را به شایستگى تلاوت نموده و در راه خدا به شایستگى جهاد کردى،

وَصَبَرْتَ عَلَى الْأَذىٰ فى جَنْبِهِ مُحْتَسِباً حَتّىٰ اَتیٰکَ الْیَقینُ،

و در کنار آن بر آزار و اذیّتها صبر نمودى و به حساب خدا گذاردى تا زمان وفاتت فرا رسید،

اَشْهَدُ اَنَّ الَّذینَ خٰالَفُوکَ وَحٰارَبُوکَ، وَالَّذینَ خَذَلُوکَ، وَالَّذینَ قَتَلُوکَ، مَلْعُونُونَ عَلىٰ لِسٰانِ النَّبِىِّ الْأُمِّىِ، وَقَدْ خٰابَ مَنِ افْتَرىٰ،

گواهى مى دهم که به یقین آنان که با تو مخالفت کرده و جنگیدند و آنان که تو را تنها گذاشتند و آنان که تو را به شهادت رساندند، بر زبان پیامبر أمّى لعنت شده اند، و تهمت زنندگان زیانکارند،

لَعَنَ اللهُ الظّٰالِمینَ لَکُمْ مِنَ الْأَوَّلینَ وَالْأٰخِرینَ، وَضٰاعَفَ عَلَیْهِمُ الْعَذٰابَ الْأَلیمَ،

و خداوند تمامى ستم کنندگان بر شما از پیشینیان و پسینیان را لعنت کرده و بر عذاب دردناک آنان بیافزاید،

اَتَیْتُکَ یٰا مَوْلاٰىَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، زٰائِراً عٰارِفاً بِحَقِّکَ، مُوٰالِیاً لِأَوْلِیٰآئِکَ، مُعٰادِیاً لِأَعْدٰآئِکَ،

براى زیارت به درگاهت آمده ام اى مولاى من اى فرزند رسول خدا، در حالى که آشناى به حق تو و دوستدار دوستانت و دشمن دشمنانت هستم

مُسْتَبْصِراً بِالْهُدَى الَّذى اَنْتَ عَلَیْهِ، عٰارِفاً بِضَلاٰلَةِ مَنْ خٰالَفَکَ، فَاشْفَعْ لى عِنْدَ رَبِّکَ

و به هدایتى که تو برآنى بصیرت یافته ام، و به گمراهى مخالفانت آگاهم، پس نزد پروردگارت شفیعم باش

سپس به جانب بالاى سر برو و بگو:

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حُجَّةَ اللهِ فى اَرْضِهِ وَسَمٰآئِهِ،

سلام بر تو اى حجّت خدا در زمین و آسمان،

صَلَّى اللهُ عَلىٰ رُوحِکَ الطَّیِّبِ، وَجَسَدِکَ الطّٰاهِرِ،

درود خدا بر روح پاک و بدن پاکیزه ات

وَعَلَیْکَ السَّلاٰمُ یٰا مَوْلاٰىَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ

و سلام بر تو باد اى مولاى من و رحمت و برکات خدا بر تو باد.

پس از آن ضریح را ببوس، آنگاه

دو رکعت نماز زیارت بجاى آور و بعد از آن هر مقدار که میسّر شود نماز بخوان و سپس به پایین پاى آن حضرت برو و خطاب به على بن الحسین (علیهما السلام) (على اکبر) بگو:

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا مَوْلاٰىَ وَابْنَ مَوْلاٰىَ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُهُ،

سلام بر تو اى مولاى من و فرزند مولایم، و رحمت و برکات خدا بر تو باد،

لَعَنَ اللهُ مَنْ ظَلَمَکَ، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ قَتَلَکَ، وَضٰاعَفَ عَلَیْهِمُ الْعَذٰابَ الْآَلیمَ

لعنت خدا بر کسى که بر تو ستم نمود، و لعنت خدا بر کسى که تو را به شهادت رساند، و خدا بر عذاب دردناک آنان بیافزاید

و آنچه مى خواهى از خدا بخواه، سپس در طرف پایین پا رو به قبله بایست و سایر شهدا را زیارت کن و بگو:

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الصِّدّیقُونَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الشُّهَدٰآءُ الصّٰابِرُونَ،

سلام بر شما اى راستگویان سلام بر شما اى شهیدان شکیبا،

اَشْهَدُ اَنَّکُمْ جٰاهَدْتُمْ فى سَبیلِ اللهِ، وَصَبَرْتُمْ عَلَى الْأَذىٰ فى جَنْبِ اللهِ، وَنَصَحْتُمْ لِلهِ وَلِرَسُولِهِ، حَتّىٰ اَتیٰکُمُ الْیَقینُ،

گواهى مى دهم که شما به یقین در راه خدا جهاد کرده و در راه خدا بر آزار و اذیّتها صبر نمودید و براى خدا و پیامبرش خیرخواهى کردید تا این که زمان مرگتان فرا رسید،

اَشْهَدُ اَنَّکُمْ اَحْیٰآءٌ عِنْدَ رَبِّکُمْ تُرْزَقُونَ، فَجَزٰاکُمُ اللهُ عَنِ الْإِسْلاٰمِ وَاَهْلِهِ، اَفْضَلَ جَزٰآءِ الْمُحْسِنینَ، وَجَمَعَ بَیْنَنٰا وَبَیْنَکُمْ فى مَحَلِّ النَّعیمِ

گواهى مى دهم که به یقین شما زنده اید و نزد پروردگارتان روزى داده مى شوید، پس خداوند از جانب اسلام و مسلمانان به شما بهترین پاداش نیکوکاران را عطا کند، و ما و شما را در بهشت گرد هم آورد

آنگاه به زیارت عباس بن على (علیهما السلام) برو، وقتى به آن جا رسیدى، نزد آن جناب بایست و بگو:

اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصّٰالِحُ الْمُطیعُ لِلهِ وَلِرَسُولِهِ،

سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو اى بنده شایسته و فرمانبردار خدا و رسولش،

اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ جٰاهَدْتَ وَنَصَحْتَ وَصَبَرْتَ حَتّىٰ اَتیٰکَ الْیَقینُ،

گواهى مى دهم که تو به یقین جهاد کرده و خیرخواهى نموده و (در راه خدا) صبر کردى تا زمان وفاتت فرا رسید،

لَعَنَ اللهُ الظّٰالِمینَ لَکُمْ مِنَ الْأَوَّلینَ وَالْأٰخِرینَ، وَاَلْحَقَهُمْ بِدَرَکِ الْجَحیمِ.

و خداوند تمامى ستم کنندگان بر شما از پیشینیان و پسینیان را لعنت کرده و به قعر دوزخ بفرستد.

یادآورى: در مواقع ازدحام جمعیّت، دور زدن ضریح یا چسبیدن به ضریح و مانند آن ـ که در بعضى از روایات آمده ـ لازم نیست.