مقدمه

فصل دوم تعقیبات نماز برابر آنچه از روایات استفاده مى شود، تعقیبات (علاوه بر کمال نماز و قبولى آن) سبب فراوانى روزى است. و مؤمن تا هنگامى که پس از نماز، در ذکر خداوند است، گویا در نماز است و ثواب نماز را دارد، و دعا پس از نماز واجب، از نماز مستحب بهتر است. مرحوم علاّمه مجلسى فرموده است: تعقیبات نماز، به قرآن و ذکر و دعایى گویند که پس از نماز، متّصل به نماز باشد، و افضل آن است که با وضو و نشسته و رو به قبله باشد، و بهتر آن است که همانند تشهد بنشیند و در اثناى تعقیب سخن نگوید، مخصوصاً در تعقیبات نماز مغرب. و برخى گفته اند همه شرایط نماز را در تعقیبات رعایت کند; ولى ظاهراً پس از نماز در هر حالى مشغول خواندن قرآن، ذکر و دعا باشد فى الجمله ثواب تعقیبات نماز را دارد؛ هرچند در حال راه رفتن باشد. از ائمّه اطهار (علیهم السلام) در تعقیبات نماز، دعاهاى فراوانى براى امور دنیا و آخرت وارد شده است، و چون بهترین عبادت جوارحى و بدنى، نماز است و تعقیباتى که وارد شده است در تکمیل نماز و رفع نواقص آن نقشى مؤثّر دارد و همچنین سبب ترفیع درجات و آمرزش خطایا و گناهان است و براى به دست آوردن حاجات نیز مفید است، از این رو قسمى از تعقیبات را این جا ذکر مى کنیم. تعقیبات بر دو گونه است: ١ـ تعقیبات مشترک. ۲ـ تعقیبات خاص.