مناجات المریدین (خداجویان)

۸- مناجات المريدين (خداجويان) راز و نیاز کسانى است که فقط آهنگ او دارند و دلبسته او مى باشند; جز از آبشخور زلال لطف او سیراب نشوند و جز از مناجات با او لذّت نبرند; همه شوقشان به جانب حق، و همه دلدادگیشان به حضرت احدیّت است.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

سُبْحٰانَکَ مٰا اَضْیَقَ الطُّرُقَ عَلىٰ مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلیلَهُ، وَمٰا اَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَیْتَهُ سَبیلَهُ،

تسبیح مى گویم تو را اى خدا، چقدر راه ها باریک است، براى کسى که تو راهنمایش نباشى، و چقدر راه حق آشکار است بر کسى که تو راهش را به او نشان دهى،

اِلٰهى فَاسْلُکْ بِنٰا سُبُلَ الْوُصُولِ اِلَیْکَ، وَسَیِّرْنٰا فى اَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَیْکَ،

اى معبود من، پس ما را در طریق رسیدن به درگاهت راهنمایى کن، و به نزدیکترین راه ها براى ورود به درگاهت رهسپار کن،

قَرِّبْ عَلَیْنَا الْبَعیدَ، وَسَهِّلْ عَلَیْنَا الْعَسیرَ الشَّدیدَ، وَاَلْحِقْنٰا بِعِبٰادِکَ الَّذینَ هُمْ بِالْبِدٰارِ اِلَیْکَ یُسٰارِعوُنَ،

دور را بر ما نزدیک و دشوارى و سختى را آسان گردان، و ما را ملحق کن به بندگانى که در پیشى گرفتن به سویت شتابانند

وَبٰابَکَ عَلَى الدَّوٰامِ یَطْرُقُونَ، وَاِیّٰاکَ فِى اللَّیْلِ یَعْبُدُونَ، وَهُمْ مِنْ هَیْبَتِکَ مُشْفِقُونَ،

و درگاهت را پیوسته مى کوبند و تو را در دل شب عبادت مى کنند و از هیبتت هراسانند،

اَلَّذینَ صَفَّیْتَ لَهُمُ الْمَشٰارِبَ، وَبَلَّغْتَهُمُ الرَّغٰآئِبَ، وَاَنْجَحْتَ لَهُمُ الْمَطٰالِبَ،

بندگانى که گرایشهایشان را خالص گرداندى، و به آرزوهایشان رساندى و خواسته هایشان را برآورده ساختى

وَقَضَیْتَ لَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ الْمَأرِبَ، وَمَلَأْتَ لَهُمْ ضَمٰآئِرَهُمْ مِنْ حُبِّکَ، وَرَوَّیْتَهُمْ مِنْ صٰافى شِرْبِکَ،

و از فضل و کرمت حاجتهایشان را برآوردى، و دلهایشان را از محبّتت پر ساختى و از شراب زلال وصالت سیرابشان کردى،

فَبِکَ اِلىٰ لَذیذِ مُنٰاجٰاتِکَ وَصَلُوا، وَمِنْکَ اَقْصىٰ مَقٰاصِدِهِمْ حَصَّلُوا،

پس به واسطه تو به لذّت مناجاتت رسیدند و از جانب تو دورترین اهدافشان را بدست آوردند،

فَیٰا مَنْ هُوَ عَلَى الْمُقْبِلینَ عَلَیْهِ مُقْبِلٌ، وَبِالْعَطْفِ عَلَیْهِمْ عٰآئِدٌ مُفْضِلٌ،

پس اى کسى که به روى کنندگانت رو کنى، و پیوسته به آنان توجّه کرده و بخشنده اى

وَبِالْغٰافِلینَ عَنْ ذِکْرِهِ رَحیمٌ رَؤُفٌ، وَبِجَذْبِهِمْ اِلىٰ بٰابِهِ وَدُودٌ عَطُوفٌ،

و بر غفلت کنندگان از یادت مهربان و پرمحبّتى و براى جذب آنان به درگاهت، با محبّت و مهربانى،

اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ اَوْفَرِهِمْ مِنْکَ حَظّاً، وَاَعْلاٰهُمْ عِنْدَکَ مَنْزِلاً،

از تو مى خواهم که مرا از بهره مندترین آنان و بالاترین شان از نظر جایگاه در نزدت،

وَاَجْزَلِهِمْ مِنْ وُدِّکَ قِسْماً، وَاَفْضَلِهِمْ فى مَعْرِفَتِکَ نَصِیباً،

و بیشترین آنان از سهم دوستى و محبتت، و برترین آنان از بهره شناختت قرار دهى،

فَقَدِ انْقَطَعَتْ اِلَیْکَ هِمَّتى، وَانْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتى، فَاَنْتَ لاٰ غَیْرُکَ مُرٰادى،

چرا که همّتم به تو منتهى شده و اشتیاقم به سوى تو متمایل گشته، پس تنها تویى مقصود من،

وَلَکَ لاٰ لِسِوٰاکَ سَهَرى وَسُهٰادى، وَلِقٰآؤُکَ قُرَّةُ عَیْنى، وَوَصْلُکَ مُنىٰ نَفْسى، وَاِلَیْکَ شَوْقى،

و تنها به خاطر توست شب زنده دارى و بى خوابیم، دیدار تو مایه چشم روشنیم و وصال تو آرزوى قلبیم و به جانبت اشتیاقم

وَ فى مَحَبَّتِکَ وَلَهى، وَاِلىٰ هَوٰاکَ صَبٰابَتى، وَرِضٰاکَ بُغْیَتى، وَرُؤْیَتُکَ حٰاجَتى،

و در محبتت شیفتگیم و در هوایت عشق سوزانم، و خشنودیت آرزویم و دیدارت نیازم

وَ جِوٰارُکَ طَلَبى، وَقُرْبُکَ غٰایَةُ سُؤْلى، وَفى مُنٰاجٰاتِکَ رَوْحى وَرٰاحَتى،

جوار قربت خواسته ام و نزدیکیت نهایت مقصودم، و در مناجاتت آسایش و راحتیم

وَ عِنْدَکَ دَوٰآءُ عِلَّتى، وَشِفٰآءُ غُلَّتى، وَبَرْدُ لَوْعَتى، وَکَشْفُ کُرْبَتى،

شفاى سوز دلم، و آرامش آتش عشقم، و برطرف شدن گرفتارى من است،

فَکُنْ اَنیسى فى وَحْشَتى، وَمُقیلَ عَثْرَتى، وَغٰافِرَ زَلَّتى، وَقٰابِلَ تَوْبَتى، وَمُجیبَ دَعْوَتى،

و در نزدت داروى بیماریم و پس باش همدم و مونسم در تنهاییم و درگذرنده خطایم، و آمرزنده لغزشم، و پذیرنده توبه ام، و اجابت کننده درخواستم،

وَ وَلِىَّ عِصْمَتى، وَمُغْنِىَ فاقَتى، وَلاٰ تَقْطَعْنى عَنْکَ، وَلاٰ تُبْعِدْنى مِنْکَ،

و عهده دار پاکیم، و بى نیاز کننده نیازم، مرا از خودت جدا نکن و دور نساز،

یٰا نَعیمى وَجَنَّتى، وَیٰا دُنْیٰاىَ وَآٰخِرَتى [یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ].

اى خوشبختى و بهشت من، و اى دنیا و آخرتم، [اى مهربان ترین مهربانان].