نماز امام حسین (علیه السلام)
۵- نماز امام حسین (علیه السلام) این نماز چهار رکعت است (به دو سلام) در هر رکعت سوره «حمد» پنجاه مرتبه و سوره «توحید» نیز پنجاه مرتبه خوانده مى شود، همچنین در رکوع - پس از ذکر رکوع - سوره هاى حمد و توحید، هر کدام ده مرتبه و پس از سربرداشتن از رکوع نیز هر کدام را ده مرتبه و در سجده اوّل و میان دو سجده - هنگامى که نشسته اى - و در سجده دوم نیز هر یک از حمد و توحید را ده مرتبه مى خوانى، و پس از پایان چهار رکعت نماز; این دعا را مى خوانى:
اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لاِٰدَمَ وَحَوّٰا، اِذْ قٰالاٰ رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا اَنْفُسَنٰا وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَتَرْحَمْنٰا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخٰاسِرینَ،
خدایا تویى که دعاى آدم و حوا را به اجابت رساندى آنگاه که گفتند پروردگارا ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزى و به ما رحم نکنى حتماً از زیانکاران خواهیم بود،
وَنٰادٰاکَ نُوحٌ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَنَجَّیْتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ،
و نوح تو را ندا کرد و تو اجابتش کردى و او و کسانش را از گرفتارى بزرگ نجات دادى
وَاَطْفَاْتَ نٰارَ نُمْرُودَ عَنْ خَلیلِکَ اِبْرٰاهیمَ، فَجَعَلْتَهٰا بَرْداً وَسَلاٰماً،
و خاموش کردى آتش نمرود را از خلیلت ابراهیم و آن را سرد و سلامت کردى
وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِأَیُّوبَ، اِذْ نٰادىٰ رَبِّ مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّٰاحِمینَ،
و تویى که دعاى ایوب را به اجابت رساندى آنگاه که ندا کرد پروردگارا من به محنت دچارم و تو مهربانترین مهربانانى
فَکَشَفْتَ مٰا بِهِ مِنْ ضُرٍّ، وَآتَیْتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِکَ، وَذِکْرىٰ لِأُولِى الْأَلْبٰابِ،
و تو محنتش را برطرف کردى و کسانش را به او دادى و مانندشان را همراه آنها (اضافه) به او دادى از روى مرحمتى از خودت و اندرزى براى خردمندان
وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِذِى النُّونِ، حینَ نٰادٰاکَ فِى الظُّلُمٰاتِ اَنْ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، سُبْحٰانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّٰالِمینَ، فَنَجَّیْتَهُ مِنَ الْغَمِّ،
و تویى که به اجابت رساندى دعاى ذوالنون (حضرت یونس) را هنگامى که ندا کرد تو را در تاریکیها که معبودى جز تو نیست منزهى تو و من از ستمکارانم و از اندوه نجاتش دادى
وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِمُوسىٰ وَهٰرُونَ دَعْوَتَهُمٰا، حینَ قُلْتَ: قَدْ اُجیبَتْ دَعْوَتُکُمٰا فَاسْتَقیمٰا. وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ،
و تویى که دعاى موسى و هارون را اجابت کردى هنگامى که فرمودى دعایتان به اجابت رسید پس استقامت ورزید و غرق کردى فرعون و قومش را
وَغَفَرْتَ لِدٰاوُدَ ذَنْبَهُ، وَتُبْتَ عَلَیْهِ رَحْمَةً مِنْکَ وَذِکْرىٰ،
و آمرزیدى براى داود گناهش را و توبه اش را از روى مرحمتى که داشتى و اندرز (دیگران) پذیرفتى
وَفَدَیْتَ اِسْمٰاعیلَ بِذِبْحٍ عَظیمٍ بَعْدَ مٰا اَسْلَمَ، وَتَلَّهُ لِلْجَبینِ، فَنٰادَیْتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ،
و فدا کردى براى اسماعیل قربانى بزرگى پس از آن که تسلیم شد و (پدرش) پیشانى او را بر خاک نهاد و تو او را به گشایش و رحمت ندا کردى
وَاَنْتَ الَّذى نٰادٰاکَ زَکَرِیّٰا نِدٰآءً خَفِیّاً، فَقٰالَ رَبِّ اِنّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّى، وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْباً، وَلَمْ اَکُنْ بِدُعٰآئِکَ رَبِّ شَقِیّاً،
و تویى آن خدایى که زکریا در پنهانى تو را ندا کرده گفت: پروردگارا من استخوانم سست شده و موى سرم سپید گشته و نبوده ام پروردگارا در زمینه دعاى تو (در گذشته) محروم
وَقُلْتَ: یَدْعُونَنٰا رَغَباً وَرَهَباً وَکانُوا لَنٰا خٰاشِعینَ،
و تو فرمودى «مى خوانند ما را از روى شوق و ترس و براى ما خاشع بودند»
وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِلَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ، لِتَزیدَهُمْ مِنْ فَضْلِکَ،
و تویى خدایى که اجابت کردى براى آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام دادند تا بیفزایى بر آنها از فضل خود
فَلاٰ تَجْعَلْنى مِنْ اَهْوَنِ الدّٰاعینَ لَکَ، وَالرّٰاغِبینَ اِلَیْکَ،
پس قرارم مده از خوارترین و پست ترین دعا کنندگانت و مشتاقان درگاهت
وَاسْتَجِبْ لى کَمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ عَلَیْکَ، فَطَهِّرْنى بِتَطْهیرِکَ،
و دعایم را به اجابت رسان چنانچه دعاى آنان را به اجابت رساندى و به حق ایشان بر تو که مرا پاک گردان به پاک کردن خودت
وَتَقَبَّلْ صَلاٰتى وَدُعٰآئى بِقَبُولٍ حَسَنٍ، وَطَیِّبْ بَقِیَّةَ حَیٰاتى، وَطَیِّبْ وَفٰاتى،
و بپذیر نماز و دعایم را بپذیرش خوبى، و خوش و خرم کن باقیمانده زندگیم را و خوش گردان وفاتم را
وَاخْلُفْنى فیمَنْ اَخْلُفُ، وَاحْفَظْنى یٰا رَبِّ بِدُعٰآئى،
و جانشین من باش در میان آنان که بجاى گذارم و با دعایم پروردگارا مرا نگهدارى کن
وَاجْعَلْ ذُرِّیَّتى ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً، تَحُوطُهٰا بِحِیٰاطَتِکَ، بِکُلِّ مٰا حُطْتَ بِهِ ذُرِّیَّةَ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیٰآئِکَ وَاَهْلِ طـٰاعَتِکَ،
و فرزندانم را فرزندانى پاکیزه قرار ده و در برگیر آنها را به در برگرفتن خودت به همه آنچه دربرگیرى بدانها فرزندان یکى از دوستان خود و فرمانبردارانت را
بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ، یٰا مَنْ هُوَ عَلىٰ کُلِّ شَیْءٍ رَقیبٌ، وَلِکُلِّ دٰاعٍ مِنْ خَلْقِکَ مُجیبٌ، وَمِنْ کُلِّ سٰآئِلٍ قَریبٌ،
به رحمتت اى مهربانترین مهربانان اى که بر هر چیز نگهبانى و بر هر که از آفریدگانت که تو را بخواند اجابت کنى و به هر خواستارى نزدیکى
اَسْئَلُکَ یٰا لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْحَىُّ الْقَیُّومُ، اَلْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ،
از تو خواهم اى که معبودى جز تو نیست زنده پاینده یکتاى بى خللى که نزاید و نه زاییده شده و نیست برایش همتایى هیچ کس،
وَبِکُلِّ اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمٰآئَکَ، وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَکَ، وَاَرْسَیْتَ بِهِ الْجِبٰالَ، وَاَجْرَیْتَ بِهِ الْمٰآءَ،
و به حق هر نامى که بلند کردى بدان آسمانت را و فرش کردى بدان زمینت را و محکم و پابرجا کردى بدان کوهها را و روان کردى بدان آب را
وَسَخَّرْتَ بِهِ السَّحٰابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ وَاللَّیْلَ وَالنَّهٰارَ، وَخَلَقْتَ الْخَلاٰئِقَ کُلَّهٰا،
و تسخیر کردى بدان ابرها و خورشید و ماه و ستاره ها و شب و روز را و آفریدى همه آفریدگان را
اَسْئَلُکَ بِعَظَمَةِ وَجْهِکَ الْعَظیمِ، اَلَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمٰوٰاتُ وَالْأَرْضُ، فَاَضٰائَتْ بِهِ الظُّلُمٰاتُ،
از تو خواهم به بزرگى ذات بزرگت که تابناک شد برایش آسمانها و زمین و روشنى گرفت بدان تاریکیها
اِلّٰا صَلَّیْتَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَکَفَیْتَنى اَمْرَ مَعٰاشى وَمَعٰادى، وَاَصْلَحْتَ لى شَاْنى کُلَّهُ،
که (اوّلاً) درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و (پس از آن) کفایت کنى کار معاش و معاد مرا و اصلاح کنى همه کارهایم را
وَلَمْ تَکِلْنى اِلىٰ نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ، وَاَصْلَحْتَ اَمْرى وَاَمْرَ عِیٰالى،
و مرا بخودم وامگذارى چشم برهم زدنى و اصلاح کنى کار من و کار خانواده ام را
وَکَفَیْتَنى هَمَّهُمْ، وَاَغْنَیْتَنى وَاِیّٰاهُمْ مِنْ کَنْزِکَ وَخَزٰآئِنِکَ، وَسَعَةِ فَضْلِکَ الَّذى لاٰ یَنْفَدُ اَبَداً،
و کفایت کنى از من اندوه ایشان را و بى نیاز کنى من و ایشان را از گنج خود و خزینه هایت و فراخى فضلت که هرگز پایان نپذیرد
وَاَثْبِتْ فى قَلْبى یَنٰابیعَ الْحِکْمَةِ الَّتى تَنْفَعُنى بِهٰا، وَتَنْفَعُ بِهٰا مَنِ ارْتَضَیْتَ مِنْ عِبٰادِکَ،
و پابرجا کن در دلم چشمه هاى حکمتى را که سود دهى مرا بدان و سود دهى بدان هر که را که پسندیده اى از بندگانت
وَاجْعَلْ لى مِنَ الْمُتَّقینَ فى آخِرِ الزَّمٰانِ اِمٰاماً، کَمٰا جَعَلْتَ اِبْرٰاهیمَ الْخَلیلَ اِمٰاماً،
و قرار ده برایم از مردمان با تقوا در آخرالزمان امامى چنانچه ابراهیم خلیل را امام گردانیدى
فَاِنَّ بِتَوْفیقِکَ یَفُوزُ الْفٰآئِزُونَ، وَیَتُوبُ التّٰآئِبُونَ، وَیَعْبُدُکَ الْعٰابِدُونَ،
زیرا مردمان رستگار به توفیق تو رستگار شوند و توبه کنندگان نیز به توفیق تو توبه کنند و عبادت کنندگان نیز به توفیق تو عبادتت کنند
وَبِتَسْدیدِکَ یَصْلُحُ الصّٰالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ الْمُخْبِتُونَ، اَلْعٰابِدُونَ لَکَ، اَلْخٰائِفُونَ مِنْکَ،
و به تأیید و یارى تو شایسته گردند مردمان شایسته نیکوکار و فروتن و آنان که تو را عبادت کنند و از تو ترسانند،
وَبِاِرْشٰادِکَ نَجَا النّٰاجُونَ مِنْ نٰارِکَ، وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِکَ،
و با ارشاد و راهنمایى تو نجات یابند نجات یافتگان از آتش دوزخت و بهراسند از آن هراسناکان از آفریدگانت
وَ بِخِذْلاٰنِکَ خَسِرَ الْمُبْطِلُونَ، وَهَلَکَ الظّٰالِمُونَ، وَغَفَلَ الْغٰافِلُونَ،
و بوسیله خوار کردن تو زیانکار شوند اهل باطل و هلاک شدند ستمکاران و غافل شدند بیخبران
اَللّـٰهُمَّ آتِ نَفْسى تَقْویٰهٰا، فَاَنْتَ وَلِیُّهٰا وَمَوْلیٰهٰا، وَاَنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکّیٰهٰا،
خدایا بده به نفس من پرهیزکاریش را که تویى اختیار دار و سرپرستش و تویى بهترین کسى که پاکیزه اش کردى
اَللّـٰهُمَّ بَیِّنْ لَهٰا هُدٰاهٰا، وَاَلْهِمْهٰا تَقْویٰهٰا، وَبَشِّرْهٰا بِرَحْمَتِکَ حینَ تَتَوَفّٰاهٰا، وَنَزِّلْهٰا مِنَ الْجِنٰانِ عُلْیٰاهٰا،
خدایا راهنماییش را برایش آشکار کن و پرهیزکاریش را به او الهام کن و به رحمت خود نویدش ده آنگاه که او را از این جهان ببرى و در بلندترین جاهاى بهشت منزلش ده
وَطَیِّبْ وَفٰاتَهٰا وَمَحْیٰاهٰا، وَاَکْرِمْ مُنْقَلَبَهٰا وَمَثْویٰهٰا، وَمُسْتَقَرَّهٰا وَمَاْویٰهٰا، فَاَنْتَ وَلِیُّهٰا وَمَوْلیٰهٰا.
و گوارا کن وفات و زندگیش را و گرامى کن جاى بازگشت و منزلگاه و قرارگاه و مأوایش را که براستى تویى اختیاردار و سرپرستش.
