نماز حاجت
١۲- نماز حاجت این نماز را بسیارى از علما، مانند «سیّد بن طاووس»، «شیخ صدوق»، «شیخ مفید» و «شیخ طوسى» نقل کرده اند که امام صادق (علیه السلام) فرمود: هرگاه حاجت مهمّى دارى، سه روز متوالى از چهارشنبه تا جمعه را روزه بگیر، در روز جمعه غسل کن و لباسى نو و پاکیزه بپوش و بالاى بام خانه ات (یا در فضاى باز) برو و دو رکعت نماز بخوان، و پس از نماز، دست ها را به سوى آسمان بلند کن و بگو:
اَللّـٰهُمَّ اِنّى حَلَلْتُ بِسٰاحَتِکَ لِمَعْرِفَتى بِوَحْدٰانِیَّتِکَ وَصَمَدٰانِیَّتِکَ، وَاَنَّهُ لاٰ قٰادِرَ عَلىٰ قَضٰاءِ حٰاجَتى غَیْرُکَ،
خدایا من فرود آمدم به آستانت چون علم دارم به یگانگى و بى نیازى تو و این که کسى جز تو قادر به برآوردن حاجتم نیست
وَقَدْ عَلِمْتُ یٰا رَبِّ اَنَّهُ کُلَّمٰا تَظٰاهَرَتْ نِعْمَتُکَ عَلَىَّ، اِشْتَدَّتْ فٰاقَتى اِلَیْکَ،
و به خوبى دانسته ام اى پروردگار من که هراندازه نعمتت را در خود دریابم نیاز و احتیاجم به تو بیشتر مى گردد
وَقَدْ طَرَقَنِی هَمُّ کَذٰا وَکَذٰا.
و اکنون اندوه فلان کار و فلان جریان به من وارد شده
به جاى کلمه «کذا و کذا» حاجت خود را ذکر کند و آنگاه ادامه دهد:
وَاَنْتَ بِکَشْفِهِ عٰالِمٌ غَیْرُ مُعَلَّم، وٰاسِعٌ غَیْرُمُتَکَلِّفٍ،
و تو براى برطرف کردن آن داناى بدون معلم هستى و بدون مشقت رفع آن توانى
فَاَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى وَضَعْتَهُ عَلَى الْجِبٰالِ فَنُسِفَتْ، وَوَضَعْتَهُ عَلَى السَّمٰوٰاتِ فَانْشَقَّتْ،
پس از تو خواهم به حق آن نامت که نهادى بر کوهها و آنها از هم پراکنده شد و نهادى آنرا بر آسمانها و آنها از هم شکافت
وَعَلَى النُّجُومِ فَانْتَثَرَتْ، وَعَلَى الْأَرْضِ فَسُطِحَتْ،
و بر ستارگان و آنها فروریخت و بر زمین نهادى پس گسترده شد
وَاَسْئَلُکَ بِالْحَقِّ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
و از تو خواهم بدان حقى که قرار دادى آنرا در پیش محمد صلى الله علیه وآله
وَعِنْدَ عَلِىٍّ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، وَعَلِىٍّ وَمُحَمَّدٍ، وَجَعْفَرٍ وَمُوسىٰ،
و در نزد على و حسن و حسین و على و محمد و جعفر و موسى
وَعَلِىٍّ وَمُحَمَّدٍ، وَعَلِىٍّ وَالْحَسَنِ، وَالْحُجَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ،
و على و محمد و على و حسن و حضرت حجت علیهم السلام
اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ، وَاَنْ تَقْضِىَ لى حٰاجَتى، وَتُیَسِّرَلى عَسیرَهٰا، وَتَکْفِیَنى مُهِمَّهٰا،
که درود فرستى بر محمد و خاندانش و اینکه حاجتم برآورى و دشواریش را آسان کنى و مهمش را کفایت کنى
فَاِنْ فَعَلْتَ فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَکَ الْحَمْدُ،
پس اگر انجام دادى که ستایشت کنم و اگر هم انجام ندهى باز هم ستایشت کنم
غَیْرُ جٰآئِرٍ فى حُکْمِکَ، وَلاٰ مُتَّهَمٍ فى قَضٰآئِکَ، وَلاٰ حٰآئِفٍ فى عَدْلِکَ.
که ستمى در حکم تو نیست و نه در داوریت متهم هستى و نه از عدالت روگردانده اى
سپس گونه خود را بر زمین مى گذارى و مى گویى:
اَللّـٰهُمَّ اِنَّ یُونُسَ بْنَ مَتّىٰ عَبْدُکَ، دَعٰاکَ فى بَطْنِ الْحُوتِ وَهُوَ عَبْدُکَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ،
خدایا همانا یونس بن متى بنده ات تو را در شکم ماهى خواند و به خاطر این که بنده ات بود دعایش را مستجاب کردى
وَاَنَا عَبْدُکَ اَدْعُوکَ فَاسْتَجِبْ لى.
و من نیز بنده توام تو را مى خوانم پس دعایم مستجاب کن.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: بسیار مى شود حاجتى دارم، این دعا را مى خوانم و خداوند حاجتم را برآورده مى سازد.
