چهارم

۴- از امورى که بر آن تأکید شده است، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم «علاّمه

مجلسى» (رحمه الله) در «زاد المعاد» مى گوید: مطابق مشهور، این سه روز، پنجشنبه اوّل ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اوّل از دهه وسط ماه است. سنّت است که همه ماه شعبان را روزه بدارد و در ده ماه دیگر، سه روز آن را، روزه بگیرد. و اگر این سنّت از او فوت شد، قضاى آن را بجا آورد و حتّى اگر در تابستان انجام آن دشوار باشد، در زمستان قضا نماید. در روایتى از امام صادق (علیه السلام) آمده است: «کسى که این سه روز را روزه مى گیرد، مراقب باشد، با کسى جدال و تندخویى نکند و اگر نسبت به او جسارتى شد، درگذرد. و اگر در این ایّام روزه باشد و به منزل برادر مؤمنى رفت و از او خواسته شد که افطار کند، اجابت دعوت مؤمن و افطار کردن، هفتاد برابر برتر است از روزه داشتن». به هر حال سه روز روزه گرفتن در هر ماه (به نحوى که گذشت) پاداش فراوانى دارد و مورد تأکید قرار گرفته است.