کیفیت زیارت و آداب آن

کیفیت زیارت و آداب آن: ١ـ از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که قبل از ورود در مدینه غسل کند. ۲ـ «شیخ طوسى» براى داخل شدن در مسجدالنّبى و زیارت رسول مکرّم (صلى الله علیه وآله)، نیز غسل دیگرى را ذکر کرده است. ۳ـ اذن دخول بخواند که آن را نیز «کفعمى» و دیگران ذکر کرده اند و در بحث اذن دخول گذشت. ۴ـ سپس مطابق آنچه «ابن قولویه» در «کامل الزیارات» از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده، نزد قبر پیامبر (صلى الله علیه وآله) برود و بر آن حضرت سلام کند، آنگاه (چنانچه میسّر شود) کنار ستونى که جانب راست قبر و نزد سر مبارک حضرتش قرار دارد، رو به قبله بایستد و بگوید:

اَشْهَدُ اَنْ لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اللهُ، وَحْدَهُ لاٰ شَریکَ لَهُ، وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ،

گواهى مى دهم که معبودى جز خدا نیست، یگانه اى که شریکى ندارد و گواهى مى دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست،

وَاَشْهَدُ اَنَّکَ رَسُولُ اللهِ، وَاَنَّکَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللهِ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسٰالاٰتِ رَبِّکَ، وَنَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ،

و گواهى مى دهم که به یقین تویى فرستاده خدا و محمّد فرزند عبدالله، و گواهى مى دهم که تو رسالتهاى پروردگارت را به انجام رساندى و براى امّتت خیرخواهى نمودى

وَجٰاهَدْتَ فى سَبیلِ اللهِ، وَعَبَدْتَ اللهَ حَتّٰى اَتیٰکَ الْیَقینُ، بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، وَاَدَّیْتَ الَّذى عَلَیْکَ مِنَ الْحَقِّ،

و در راه خدا جهاد کردى و خدا را در سایه حکمت و موعظه هاى نیکو تا زمان مرگت عبادت نمودى، و حقوقى که بر عهده داشتى ادا نمودى،

وَاَنَّکَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنینَ، وَغَلُظْتَ عَلَى الْکٰافِرینَ،

و به یقین تو بر مؤمنان، مهربان و بر کافران، سخت گیر بودى،

فَبَلَّغَ اللهُ بِکَ اَفْضَلَ شَرَفِ مَحَلِّ الْمُکَرَّمینَ،

پس خداوند تو را به برترین شرافت جایگاه مقربان رساند،

اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِى اسْتَنْقَذَنٰا بِکَ مِنَ الشِّرْکِ وَالضَّلاٰلَةِ،

حمد و سپاس مخصوص خداوندى است که به واسطه تو ما را از شرک و گمراهى رهایى بخشید،

اَللّـٰهُمَّ اجْعَلْ صَلَوٰاتِکَ وَصَلَوٰاتِ مَلاٰئِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ، وَعِبٰادِکَ الصّٰالِحینَ،

خدایا قرار ده درودهایت و درود فرشتگان مقرّب و بندگان شایسته،

وَاَنْبِیٰآئِکَ الْمُرْسَلینَ، وَاَهْلِ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرَضینَ،

و پیامبران فرستاده شده ات، و ساکنان آسمانها و زمین

وَمَنْ سَبَّحَ لِرَبِّ الْعٰالَمینَ مِنَ الْأَوَّلینَ وَالْاٰخِرینَ،

و هر که از پسینیان و پیشینیان که پروردگار جهان را تسبیح مى گوید

عَلىٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ، وَنَبِیِّکَ وَاَمینِکَ وَنَجِیِّکَ،

(درودهاى همه را) بر محمّد بنده و فرستاده و پیامبر و امین (بر وحى) و محرم راز

وَحَبیبِکَ وَصَفِیِّکَ، وَصَفْوَتِکَ وَخٰآصَّتِکَ، وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ،

و دوستدار و برگزیده و انتخاب شده و بنده خاص و اختیارشده از میان مخلوقاتت (قرار ده)،

اَللّـٰهُمَّ وَاَعْطِهِ الدَّرَجَةَ وَالْوَسیلَةَ مِنَ الْجَنَّةِ، وَابْعَثْهُ مَقٰاماً مَحْمُوداً یَغْبِطُهُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَالْاٰخِرُونَ،

خدایا مقام (عالى) و واسطه (شفاعت) در بهشت را به او عطا کن، و او را به مقام شایسته اى که پیشینیان و پسینیان به آن غبطه خورند، برسان

اَللّـٰهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ جٰآءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ، وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوّٰاباً رَحیماً،

خدایا به یقین تو فرمودى: و اگر این مخالفان هنگامى که به خود ستم مى کردند (و فرمانهاى خدا را زیر پا مى گذارند) به نزد تو مى آمدند و از خدا طلب آمرزش مى کردند و پیامبر هم براى آنها استغفار مى کرد خدا را توبه پذیر و مهربان مى یافتند،

وَاِنّى اَتَیْتُ نَبِیَّکَ مُسْتَغْفِرًا تٰآئِباً مِنْ ذُنُوبى،

و من به درگاه پیامبرت آمده ام در حالى که آمرزش طلبیده و از گناهانم توبه مى کنم،

وَاِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،

و من به پیامبرت پیامبر رحمت، محمّد ـ که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد ـ رو مى کنم،

یٰا مُحَمَّدُ إِنِّى اَتَوَجَّهُ اِلَى اللهِ رَبّى وَرَبِّکَ، لِیَغْفِرَ لى ذُنُوبى.

اى محمّد به یقین من به خدایى که پروردگار من و توست رو مى کنم که گناهانم را بیامرزد.

سپس فرمود: اگر حاجتى دارى، رو به قبله بایست و دو دستت را بالا ببر و حاجتت را طلب کن که امید است برآورده شود ان شاءالله. ۵ـ در روایت دیگرى از امام صادق (علیه السلام) در همان کتاب آمده است: پس از فراغت از دعا، نزد منبر بایست و حمد خداى به جاى آور و ثناى او بگو و حاجتت را طلب کن; چرا که رسول الله (صلى الله علیه وآله) فرمود:«مابین قبر من و منبر من، باغى از باغ هاى بهشت است... سپس آنچه خواستى نماز مى خوانى». ۶ـ اسحاق بن عمّار مى گوید: خدمت امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: سلام مختصر و کوتاهى نزد قبر پیامبر (صلى الله علیه وآله) به من بیاموز، فرمود: بگو:

«أَسْأَلُ اللهَ الَّذى انْتَجَبَکَ وَاصْطَفٰاکَ وَاخْتٰارَکَ، وَهَدٰاکَ وَهَدىٰ بِکَ، اَنْ یُصلِّیَّ عَلَیْکَ صَلاٰةً کَثیرةً طَیِّبَةً».

از خدایى که تو را انتخاب کرده و برگزید و اختیار کرده و هدایت نمود، به واسطه تو دیگران را هدایت کرد، مى خواهم که بر تو درود فرستد، درودى فراوان و پاکیزه.

۷ـ بزنطى از امام رضا (علیه السلام) سؤال مى کند که سلام بر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) چگونه است؟ فرمود: مى گویى: «اَلسَّلاٰمُ عَلىٰ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا رَسُولَ الله، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا خِیَرَةَ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا حَبیبَ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا صَفْوَةَ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیَکَ یٰا اَمینَ اللهِ، أَشْهَدُ أَنَّکَ رَسُولُ اللهِ، وَأَشْهَدُ أَنَّکَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ، وَأَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ نَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ، وَجٰاهَدْتَ فی سَبیلِ رَبِّکَ، وَعَبَدْتَهُ حَتّىٰ أَتٰاکَ الْیَقینُ، فَجَزٰاکَ اللهُ أَفْضَلَ مٰا جَزىٰ نَبِیّاً عَنْ أُمَّتِهِ، اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، أَفْضَلَ مٰا صَلَّیْتَ عَلىٰ إِبْرٰاهیمَ وَآلِ إبْرٰاهیمَ، إِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ». ۸ـ در مسجد پیامبر (صلى الله علیه وآله) نماز زیاد بجا آورده شود که به فرموده رسول خدا (صلى الله علیه وآله): یک رکعت نماز در آن معادل هزار رکعت در مساجد دیگر است و نماز در مسجدالحرام برابر هزار نماز در مسجد من (مسجد النبى) است (یعنى ثواب یک میلیون نماز دارد).