آداب وقت غروب

و شایسته است در این وقت به تسبیح و استغفار مشغول باشی، زیرا فضیلت این وقت مانند فضیلت پیش از طلوع است و حق‌تعالی فرموده:

﴿وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ﴾

و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروبِ آن پروردگارت را همراه با ستایش با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار‌.

از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: زمانی که خورشید تغییر کرد یعنی مشرف به غروب شد، یاد خدا کن و اگر با مردمی هستی که تو را از ذکر باز می‌دارند، از آنان دور شو و مشغول دعا شو، در هنگام غروب بگو:

يَا مَنْ خَتَمَ النُّبُوَّةَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اخْتِمْ لِي فِي يَوْمِي هٰذَا بِخَيْرٍ، وَشَهْرِي بِخَيْرٍ، وَسَنَتِي بِخَيْرٍ، وَعُمْرِي بِخَيْرٍ.

ای که نبوّت را به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) پایان داد، این روز مرا به خیر پایان ده و ماه و سال و عمرم را به خیر تمام کن.

و «تهلیل» (لا اله الاّ اللّه) و «استعاذه» (اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم) روایت شده را که در دعاهاى «صبح و شب» خواهد آمد می‌خوانی، پس دست خود را بالاى سرت می‌گذاری و به صورت خود می‌کشی و محاسن را به دست گرفته و می‌گویی:

أَحَطْتُ عَلَىٰ نَفْسِي وَأَهْلِي وَمالِي وَوَلَدِي مِنْ غائِبٍ وَشاهِدٍ بِاللّٰهِ الَّذِي لَا إِلٰهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيمُ، الْحَيُّ الْقَيُّوْمُ، لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لاٰ نَوْمٌ .

حفاظت نمودم بر خود و خاندان و دارایی و فرزندم، به خدا که معبودی جز او نیست. دانای پنهان و پیدا، بخشنده و مهربان، زنده و پاینده، او را چُرت و خواب درنگیرد.

مى‌خوانى تا «اَلْعَلِیُّ الْعَظِیمُ».