برای سفرش توشه برگیرد
هفتم: برای سفرش توشه برگیرد و از شرافت آدمی است که توشه خود را به ویژه در سفر مکه نیکو گرداند، آری در سفر زیارت حضرت سید الشهداء(علیه‌السلام) برداشتن توشه، از غذاها و خوراکی‌های لذیذ پسندیده نیست، چنان‌که این نکته در «باب زیارت» آن حضرت بیاید؛ و ابن أعسم گفته است:
مِنْ شَرَفِ الْإِنْسانِ فِي الْأَسْفارِ تَطْيِيبُهُ الزَّادَ مَعَ الْإِكْثارِ
از شرف انسان در سفرها دلپسند نمودن توشه و فراوان برداشتن آن است
وَلْيُحْسِنِ الْإِنْسانُ فِي حالِ السَّفَر أَخْلاقَةُ زِيادَةً عَلَى الْحَضَر
انسان باید در حال سفر نیکو کند اخلاقش را بیشتر از وقتی که در وطن است
وَلْيَدْعُ عِنْدَ الْوَضْعِ لِلْخِوانِ مَنْ كانَ حاضِراً مِنَ الْإِخْوانِ
و باید هنگام انداختن سفره دعوت کند از برادرانش هرکسی را که حاضر است
وَلْيُكْثِرِ الْمَزْحَ مَعَ الصَّحْبِ إِذا لَمْ يُسْخِطِ اللّٰهَ وَلَمْ يَجْلِبْ أَذىٰ
و باید به همراهان مزاح کند درحالی‌که خدا را به غضب نیاورد و موجب آزار نگردد
مَنْ جاءَ بَلْدَةً فَذا ضَيْفٌ عَلىٰ إِخْوانِهِ فِيها إِلىٰ أَنْ يَرْحَلا
کسی که به شهری وارد شود مهمان است بر برادرانش تا از آنجا کوچ کند
يُبَرُّ لَيْلَتَيْنِ ثُمَّ لْيَأْكُلِ مِنْ أَكْلِ أَهْلِ الْبَيْتِ فِي الْمُسْتَقْبِلِ
تا دو شب پذیرایی شود، آنگاه باید بخورد از خوراک معمولی اهل خانه تا در آنجاست
