تعقیبات مشترک
چهارم: کلینی به سند معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: این دعا را پس از هر نماز ترک نکن:
أُعِيذُ نَفْسِي وَما رَزَقَنِي رَبِّي بِاللّٰهِ الْواحِدِ الصَّمَدِ الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ
خودم را و آنچه پروردگارم روزی‌ام نموده پناه می‌دهم به خدای یگانه بی‌نیاز که نزاده و زاده نشده است و احدی همتای او نبوده
وَأُعِيذُ نَفْسِي وَمَا رَزَقَنِي رَبِّي بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ
و خودم را و آنچه پروردگارم روزی‌ام نموده پناه می‌دهم به پروردگار سپیده از گزند هرچه آفرید و از گزند شب تیره زمانی که تاریکی‌اش درآید و از شرّ دمندگان در گره‌ها و از شر حسود هنگامی که حسد ورزد
وَأُعِيذُ نَفْسِي وَمَا رَزَقَنِي رَبِّي بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ إِلٰهِ النَّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ .
خود را و آنچه پروردگارم روزی‌ام نموده پناه می‌دهم به پروردگار آدمیان، فرمانده آدمیان، معبود آدمیان، از گزند وسوسه‌گر پنهان‌کار که وسوسه می‌کند در سینه‌های مردم از جنّ و آدمی.
پنجم: شیخ کلینی به سند معتبر از علی‌بن‌مهزیار روایت کرده محمدبن‌ابراهیم به حضرت هادی(علیه‌السلام) نوشت: ای سید من اگر مصلحت می‌دانی دعایی به من بیاموز که بعد از هر نماز بخوانم تا حق‌تعالی به سبب آن خیر دنیا و آخرت را برای من گرد آورد. آن حضرت در پاسخ او نوشت بگو:
أَعُوْذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَعِزَّتِكَ الَّتِي لَاتُرَامُ وَقُدْرَتِكَ الَّتِي لَايَمْتَنِعُ مِنْها شَيْءٌ مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَمِنْ شَرِّ الْأَوْجاعِ كُلِّها .
پناه می‌آورم به جلوه بزرگوارت و توانمندی‌ات که نسبت به آن سوءقصد نشود و قدرتت که چیزی از آن امتناع نورزد، از شر دنیا و آخرت و از شرّ همه دردها
و در بعضى از روایات این دنباله را دارد:
وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ .
و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.
ششم: کلینی و ابن‌بابویه به سندهای صحیح و غیر صحیح از حضرت باقر(علیه‌السلام) و صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: کمتر چیزی که تو را پس از نماز واجب از دعا کافی و بس است این است که بگویی:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ كُلِّ شَرٍّ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ . اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ عَافِيَتَكَ فِي أُمُورِي كُلِّها وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيا وَعَذابِ الْآخِرَةِ .
خدایا از تو می‌خواهم از هر چیزی که دانشت آن را فرا گرفته و پناه می‌آورم به تو از هر شرّی که دانشت آن را فرا گرفته است، خدایا سلامتی کامل را در همه امورم از تو می‌خواهم و به تو پناه می‌آورم از خواری دنیا و عذاب آخرت.
و در روایت ابن‌بابویه است:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ ...
خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمد، خدایا از تو می‌خواهم...
تا آخر دعا. هفتم: مستحبّ است نمازگزار چون از نماز فارغ شود بگوید:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ‌مُحَمَّدٍ وَأَجِرْنِي مِنَ النَّارِ وَأَدْخِلْنِي الْجَنَّةَ وَزَوِّجْنِي الْحُوْرَ الْعِينَ .
خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و مرا از آتش امان ده و وارد بهشت کن و حورالعین را به همسری‌ام درآور.
چنان‌که در حدیث معتبر از حضرت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) روایت‌شده است: بنده باید از نماز فارغ نشود تا از خداوند بهشت را بخواهد و از دوزخ به او پناه برد و نیز بخواهد که حورالعین را به همسری او درآورد.
