دعاهای سجده شکر
چهارم: کلینی به سند معتبر روایت کرده: حضرت امام موسی‌بن‌جعفر(علیه‌السلام) این دعا را در سجده می‌خواند:
أَعُوذُ بِكَ مِنْ نَارٍ حَرُّها لَايُطْفَىٰ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ جَدِيدُها لَايَُبْلىٰ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ عَطْشانُها لَايُرْوىٰ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ مَسْلُوبُها لَا يُكْسَىٰ
به تو پناه می‌آورم از آتشی که حرارتش فرو نمی‌نشیند و به تو پناه می‌آورم از آتشی که تازه‌اش کهنه نمی‌گردد و به تو پناه می‌آورم از آتشی که تشنه‌اش سیراب نشود و به تو پناه می‌آورم از آتشی که برهنه‌اش پوشیده نگردد.
پنجم: کلینی به سند معتبر روایت کرده: مردی به حضرت صادق(علیه‌السلام) شکایت کرد: امّ ولدی [اُمِّ ولد به کنیزانی گفته می‌شد که از مالکان خود دارای فرزندی‌می‌شدند] دارم که علیل است، فرمود: پس از هر نماز واجب در سجده شکر بگوید:
«یَا رَؤُوفُ یَا رَحِیمُ یَا رَبِّ یَا سَیِّدِی
ای بنده نواز، ای مهربان، ای پروردگار، ای آقای من»
آنگاه حاجت خود را بخواهد. ششم: در بسیاری از روایات معتبر نقل‌شده امام صادق(علیه‌السلام) و امام کاظم(علیه‌السلام) در سجده شکر بسیار می‌گفتند:
«أَسْأَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ، وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ
از تو خواهم آسودگی هنگام مرگ و گذشت هنگام حساب».
هفتم: به سند صحیح از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده در سجده می‌گفتند:
«سَجَدَ وَجْهِیَ اللَّئِیمُ لِوَجْهِ رَبِّیَ الْکَرِیمِ
سجده کند روی پست من برای خاطر پروردگار بزرگوار».
هشتم: در بعضی از کتب معتبر از امیرمؤمنان(علیه‌السلام) روایت شده بهترین سخنان نزد حق‌تعالی، آن است که بنده در سجده سه مرتبه بگوید:
«إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی
من به خویشتن ستم کردم، پس بیامرزم».
نهم: در «جعفریات» به سند صحیح از حضرت امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: حضرت رسول(صلى‌اللّه‌علیه‌و‌آله) وقتى سر به سجده می‌گذاشت این دعا را می‌خواند:
اللّٰهُمَّ مَغْفِرَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي، وَرَحْمَتُكَ أَرْجَىٰ عِنْدِي مِنْ عَمَلِي، فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي يَا حَيّاً لَايَمُوتُ .
خدایا آمرزشت از گناهان من گسترده‌تر و مهرت بر من از عملم امیدبخش‌تر است، گناهان مرا بیامرز، ای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد.
دهم: قطب راوندی از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: هرگاه بر تو سختی و اندوهی دست دهد و به نهایت دشواری برسد، بر زمین سجده کن و بگو:
يَا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ، يَا مُعِزَّ كُلِّ ذَلِيلٍ، قَدْ وَحَقِّكَ بَلَغَ مَجْهُودِي، فَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَفَرِّجْ عَنِّي
ای خوارکننده‌ی هر سرکش، ای عزّت‌بخش هر خوار، به حقّت سوگند تابم و توانم سرآمد، پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مشکل مرا بگشای.
در کتاب «عُدة الداعی» از آن حضرت روایت کرده: هرگاه به مردی حادثه‌ای یا پیش‌آمد سختی یا اندوه شدیدی یا غمی سنگین برسد، زانوها و دست‌های خود را تا مرفق برهنه کند و به زمین بچسباند و سینه خود را نیز به زمین برساند و حاجت خود را درخواست کند. یازدهم: ابن بابویه به سند معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: هرگاه بنده در سجده سه مرتبه بگوید:«یَا اللّٰهُ یَا رَبّاهُ یَا سَیِّداهُ» خدای کریم در پاسخ او گوید:«لَبَّیْکَ»؛ بنده من، حاجت خود را بخواه. در «مکارم الاخلاق» روایت کرده: هرکه در سجده بگوید:«یا رَبّاهُ یا سَیِّداهُ» آن‌قدر که نفس قطع شود، حق‌تعالی فرماید: حاجت خود را بخواه. دوازدهم: در کتاب «مکارم الاخلاق» از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مردی رسید که در حال سجده بود و می‌گفت:
يَا رَبِّ مَاذا عَلَيْكَ أَنْ تُرْضِيَ عَنِّي كُلَّ مَنْ كانَ لَهُ عِنْدِي تَبِعَةٌ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِي ذُ نُوبِي، وَأَنْ تُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ، فَإِنَّمَا عَفْوُكَ عَنِ الظَّالِمِينَ، وَأَنَا مِنَ الظَّالِمِينَ، فَلْتَسَعْنِي رَحْمَتُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
ای پروردگارم، تو را چه می‌شود که از من خشنود کنی هرکه را از او نزد من حقّی است و این‌که گناهانم را بیامرزی و به رحمتت مرا وارد بهشت گردانی، جز این نیست که گذشت تو از ستمکاران است و من از ستمکارانم، پس مرا به مهرت فراگیر، ای مهربان‌ترین مهربانان.
حضرت فرمود: سر از سجده بردار که دعایت مستجاب شد، به درستی که دعای پیامبری را خواندی که در زمان قوم عاد بود.
