دعای جوشن کبیر

وَسُنَّ أَنْ يُكْتَبَ بِالْأَ كْفانِ‌ شَهادَةُ الإِسْلامِ وَالإِيمانِ

شد مستحب نوشتنش بر اکفان گواه بر اسلام و هم بر ایمان

وَهَكَذا كِتابَةُ الْقُرْآنِ‌ وَالْجَوْشَنِ الْمَنْعُوتِ بِالْأَمانِ

و هم نوشتن کتاب قرآن و جوشن آن دعای امن و امان

دوم: استحباب خواندن این دعا در اوّل ماه رمضان. و امّا درباره قرائت آن در خصوص شب‌های قدر باید گفت، ذکری از آن در این روایت نیامده است ولی علاّمه مجلسی (قدس سره روحه) در کتاب «زاد المعاد» آن را در ضمن اعمال شب‌های قدر بیان کرده است و در برخی از روایات نیز وارد شده که دعای «جوشن کبیر» را در هر یک از شب‌های قدر بخوانند؛ و برای ما در این مقام فرمایش علاّمه مجلسی (أحلّه اللّٰه دار السّلام) کافی است. در هر صورت این دعا مشتمل بر صد بند است و هر بندی مشتمل بر ده نام از نام‌های خداست که در آخر هر بند باید گفت:

سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار

و در کتاب «بلدالامین» آمده است که در آغاز هر بند «بسم اللّه» بگوید و در آخرش:

سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَخَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ، يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را ای پروردگار از آتش رهایی بخش، ای دارنده بزرگی و رأفت و محبت، ای مهربان‌ترین مهربانان

و آن دُعا این است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است.

﴿۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا اللّٰهُ، يَا رَحْمٰنُ

(١) خدایا از تو می‌خواهم به نامت، ای خدا، ای بخشنده،

يَا رَحِيمُ، يَا كَرِيمُ، يَامُقِيمُ، يَا عَظِيمُ، يَا قَدِيمُ، يَا عَلِيمُ، يَا حَلِيمُ، يَا حَكِيمُ،

ای مهربان، ای بزرگ‌منش مهمان‌نواز، ای پایدار، ای بزرگ، ای دیرینه‌، ای دانا، ای شکیبا، ای فرزانه،

سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار من.

﴿٢﴾ يَا سَيِّدَ السَّاداتِ، يَا مُجِيبَ الدَّعَواتِ، يَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ، يَا وَلِىَّ الْحَسَناتِ، يَا غَافِرَ الْخَطِيئاتِ

(٢) ای سرور سروران، ای اجابت‌کنندۀ دعاها، ای بلندی‌بخش رتبه‌ها، ای سرپرست نیکی‌ها، ای آمرزنده از خطاها،

يَا مُعْطِىَ الْمَسْأَلاتِ، يَا قابِلَ التَّوْباتِ، يَا سَامِعَ الْأَصْواتِ، يَا عَالِمَ الْخَفِيِّاتِ، يَا دَافِعَ الْبَلِيِّاتِ

ای عطابخش خواسته‌ها، ای پذیرنده توبه‌ها، ای شنونده نداها، ای دانای رازها، ای دورکننده بلاها.

﴿۳﴾ يَا خَيْرَ الْغافِرِينَ، يَا خَيْرَ الْفاتِحِينَ، يَا خَيْرَ النَّاصِرِينَ، يَا خَيْرَ الْحَاكِمِينَ، يَا خَيْرَ الرَّازِقِينَ

(٣) ای بهترین آمرزندگان، ای بهترین گشایش گران، ای بهترین یاوران، ای بهترین داوران، ای بهترین روزی دهندگان

يَا خَيْرَ الْوَارِثِينَ، يَا خَيْرَ الْحَامِدِينَ، يَا خَيْرَ الذَّاكِرِينَ، يَا خَيْرَ الْمُنْزِلِينَ، يَا خَيْرَ الْمُحْسِنِينَ.

ای بهترین وارثان، ای بهترین ستایشگران، ای بهترین یادآوران، ای بهترین فرستندگان، ای بهترین نیکوکاران.

﴿۴﴾ يَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَالْجَمالُ، يَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَالْكَمالُ، يَا مَنْ لَهُ الْمُلْكُ وَالْجَلالُ

(4) ای آن‌که توانمندی و زیبایی فقط ویژه اوست، ای آن‌که توانایی و تام و تمامی فقط ویژه اوست، ای آن‌که فرمانروایی و عظمت فقط ویژه اوست،

يَا مَنْ هُوَ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ، يَا مُنْشِئَ السَّحابِ الثِّقالِ، يَا مَنْ هُوَ شَدِيدُ الِْمحالِ،

ای آنکه اوست بزرگ و برتر، ای پدیدآورنده ابرهای پرباران، ای آن‌که او نیرومند و پرتوان است

يَا مَنْ هُوَ سَرِيعُ الْحِسابِ، يَا مَنْ هُوَ شَدِيدُ الْعِقابِ، يَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ، يَا مَنْ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ.

ای آن‌که حسابرسی چالاک است، ای آن‌که کیفرش سخت و شدید است، ای آن‌که پاداش نیک تنها نزد اوست، ای آن‌که دفتر هستی نزد اوست.

﴿۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَنَّانُ، يَا مَنَّانُ، يَا دَيَّانُ، يَا بُرْهانُ

(5) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای بسیار احسان‌کننده، ای عطوف و مهربان، ای پاداش دهنده، ای دلیل

يَا سُلْطانُ، يَا رِضْوانُ، يَا غُفْرانُ، يَا سُبْحانُ، يَا مُسْتَعانُ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالْبَيانِ .

ای فرمانروا، ای خشنودی، ای آمرزش، ای منزّه و پاک، ای یاری خواسته‌شده از او، ای صاحب نعمت و بیان.

﴿۶﴾ يَا مَنْ تَواضَعَ كُلُّ شَىْءٍ لِعَظَمَتِهِ، يَا مَنِ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَىْءٍ لِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ ذَلَّ كُلُّ شَىْءٍ لِعِزَّتِهِ

(6) ای آن‌که همه در برابر عظمتش فروتن، ای آن‌که همه در برابر قدرتش تسلیم، ای آن‌که همه در برابر توانمندی‌اش خوار

يَا مَنْ خَضَعَ كُلُّ شَىْءٍ لِهَيْبَتِهِ، يَا مَنِ انْقادَ كُلُّ شَىْءٍ مِنْ خَشْيَتِهِ، يَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبالُ مِنْ مَخافَتِهِ

ای آن‌که همه در برابر حرمت و ارجمندی‌اش فروتن، ای آن‌که همه از ترسش فرمانبردار، ای آن‌که کوه‌ها از بیمش شکافته

يَا مَنْ قامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ، يَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ

ای آن‌که آسمان‌ها به امرش بر پا، ای آن‌که زمین‌ها به اجازه‌اش بر جا،

يَا مَنْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ، يَا مَنْ لَايَعْتَدِى عَلىٰ أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ

ای آن‌که رعد همراه با ستایشش تسبیح‌گو است، ای آن‌که بر اهل مملکتش ستم نمی‌کند.

﴿۷﴾ يَا غافِرَ الْخَطايا، يَا كاشِفَ الْبَلايا، يَا مُنْتَهَى الرَّجايَا،

(٧) ای درگذرنده از خطاها، ای برطرف کننده بلاها، ای اوج امیدواری‌ها،

يَا مُجْزِلَ الْعَطايَا، يَا واهِبَ الْهَدايَا، يَا رازِقَ الْبَرايا، يَا قَاضِىَ الْمَنايا

ای بسیار دهنده عطاها، ای بخشنده هدایا، ای روزی‌رسان آفریده‌ها، ای برآورنده آرزوها،

يَا سَامِعَ الشَّكَايا، يَا بَاعِثَ الْبَرايا، يَا مُطْلِقَ الْأُسارىٰ.

ای شنوای گلایه‌ها، ای برانگیزنده بندگان، ای آزادکنندۀ اسیران

﴿۸﴾ يَا ذَا الْحَمْدِ وَالثَّناءِ، يَا ذَا الْفَخْرِ وَالْبَهاءِ، يَا ذَا الْمَجْدِ وَالسَّناءِ،

(٨) ای صاحب سپاس و ستایش، ای صاحب فخر و زیبایی، ای صاحب بزرگواری و والایی

يَا ذَا الْعَهْدِ وَالْوَفاءِ، يَا ذَا الْعَفْوِ وَالرِّضاءِ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالْعَطَاءِ،

ای صاحب پیمان و وفا، ای صاحب گذشت و رضا، ای صاحب بخشش و عطاء،

يَا ذَا الْفَصْلِ وَالْقَضاءِ، يَا ذَا الْعِزِّ وَالْبَقاءِ، يَا ذَا الْجُودِ وَالسَّخاءِ، يَا ذَا الْآلاءِ وَالنَّعْماءِ.

ای صاحب دادرسی و داوری، ای صاحب توانمندی و پایداری، ای صاحب کرم و بخشش، ای صاحب عطاها و نعمت‌ها.

﴿۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مانِعُ، يَا دافِعُ، يَا رافِعُ، يَا صانِعُ

(٩) خدایا از تو می‌خواهم به نامت ای بازدارنده، ای دور کننده، ای بردارنده، ای سازنده،

يَا نافِعُ، يَا سامِعُ، يَا جامِعُ، يَا شافِعُ، يَا واسِعُ، يَا مُوسِعُ.

ای سودبخش، ای شنوا، ای گرد آورنده، ای شفاعت‌کننده، ای گسترده بخشش، ای وسعت بخش.

﴿۱۰﴾ يَا صانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ، يَا خالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، يَا رازِقَ كُلِّ مَرْزُوقٍ

(١٠) ای سازنده هر ساخته، ای آفریننده هر آفریده، ای روزی‌بخش هر روزی‌خوار

يَا مالِكَ كُلِّ مَمْلُوكٍ، يَا كَاشِفَ كُلِّ مَكْرُوبٍ، يَا فَارِجَ كُلِّ مَهْمُومٍ

ای صاحب هر بنده و برده، ای برطرف‌کنندۀ هر غم و اندوه، ای آرامش بخش هر اندوهگین،

يَا رَاحِمَ كُلِّ مَرْحُومٍ، يَا نَاصِرَ كُلِّ مَخْذُولٍ، يَا سَاتِرَ كُلِّ مَعْيُوبٍ، يَا مَلْجَأَ كُلِّ مَطْرُودٍ.

ای مهرورز بر هر مهرجو، ای یاور هر بی‌یاور، ای پرده‌پوش هر کاستی، ای پناه هر رانده.

﴿۱۱﴾ يَا عُدَّتِى عِنْدَ شِدَّتِى، يَا رَجَائِى عِنْدَ مُصِيبَتِى، يَا مُؤْ نِسِى عِنْدَ وَحْشَتِى

(١١) ای توشه‌ام در سختی، ای امیدم در ناگواری، ای همدمم در وحشت

يَا صَاحِبِى عِنْدَ غُرْبَتِى، يَا وَلِيِّى عِنْدَ نِعْمَتِى، يَا غِياثِى عِنْد كُرْبَتِى

ای همرهم در غربت، ای سرپرستم در نعمت، ای فریادرسم در گرفتاری

يَا دَلِيلِى عِنْدَ حَيْرَتِى، يَا غَنائِى عِنْدَ افْتِقارِى، يَا مَلْجَئِى عِنْدَ اضْطِرارِى، يَا مُعِينِى عِنْدَ مَفْزَعِى.

ای رهنمایم در سرگردانی، ای توانگری‌ام در تنگدستی‌، ای پناهم در ناچاری و درماندگی، ای مدد رسانم در هراس و دل‌نگرانی

﴿۱۲﴾ يَا عَلَّامَ الْغُيُوبِ، يَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ، يَا سَتَّارَ الْعُيُوبِ، يَا كَاشِفَ الْكُرُوبِ،

(١٢) ای دانای نهان‌ها، ای آمرزنده گناهان، ای پرده‌پوش عیب‌ها، ای برطرف‌کننده اندوه‌ها

يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، يَا طَبِيبَ الْقُلُوبِ، يَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ

ای دگرگون‌ساز دل‌ها، ای پزشک دل‌ها، ای روشنی‌بخش دل‌ها

يَا أَنِيسَ الْقُلُوبِ، يَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ، يَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ.

ای همدم جان‌ها، ای گره‌گشای اندوه‌ها، ای گشایشگر دلتنگی‌ها.

﴿۱۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا جَلِيلُ، يَا جَمِيلُ

(١٣) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای بزرگ، ای زیبا،

يَا وَكِيلُ، يَا كَفِيلُ، يَا دَلِيلُ، يَا قَبِيلُ، يَا مُدِيلُ، يَا مُنِيلُ، يَا مُقِيلُ، يَا مُحِيلُ.

ای کارگزار، ای سرپرست، ای راهنما، ای ضامن، ای گرداننده، ای عطابخش، ای درگذرنده، ای نقشه دهنده.

﴿۱۴﴾ يَا دَلِيلَ الْمُتَحَيِّرِينَ، يَا غِياثَ الْمُسْتَغِيثِينَ، يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ

(١4) ای رهنمای ره‌جویان، ای مدد رس مددجویان، ای فریادرس فریادخواهان،

يَا جارَ الْمُسْتَجِيرِينَ، يَا أَمانَ الْخَائِفِينَ، يَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِينَ

ای پناه پناهندگان، ای ایمنی‌بخش هراسندگان، ای یاور مؤمنان

يَا رَاحِمَ الْمَساكِينَ، يَا مَلْجَأَ الْعَاصِينَ، يَا غافِرَ الْمُذْنِبِينَ، يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ.

ای مهرورز بر خاک نشستگان، ای پناه عصیانگران، ای آمرزنده گنه‌کاران، ای اجابت‌کننده دعای بیچارگان و درماندگان.

﴿۱۵﴾ يَا ذَا الْجُودِ وَالْإِحْسانِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَالْامْتِنانِ، يَا ذَا الْأَمْنِ وَالْأَمانِ،

(١5) ای صاحب جود و نیکی، ای صاحب بخشش و عطا، ای صاحب امن و امان

يَا ذَا الْقُدْسِ وَالسُّبْحانِ، يَا ذَا الْحِكْمَةِ وَالْبَيانِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ،

ای صاحب قدس و پاکی، ای صاحب حکمت و بیان، ای صاحب مهربانی و خشنودی،

يَا ذَا الْحُجَّةِ وَالْبُرْهانِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ وَالسُّلْطَانِ، يَا ذَا الرَّأْفَةِ وَالْمُسْتَعانِ، يَا ذَا الْعَفْوِ وَالْغُفْرانِ

ای صاحب حجّت و برهان، ای صاحب عظمت و سلطنت و قدرت، ای صاحب مهر و ای یاری خواسته‌شده، ای صاحب گذشت و آمرزش

﴿۱۶﴾ يَا مَنْ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ إِلٰهُ كُلِّ شَىْءٍ

(١6) ای آن‌که پروردگار همه اوست، ای آن‌که معبود همه اوست

يَا مَنْ هُوَ خالِقُ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ صَانِعُ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ

ای آن‌که آفریننده همه اوست، ای آن‌که سازنده همه اوست، ای آن‌که پیش از همه بود،

يَا مَنْ هُوَ بَعْدَ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ فَوْقَ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِكُلِّ شَىْءٍ

ای آن‌که بعد از همه هست، ای آن‌که از هر چیز برتر است، ای آن‌که به همه‌چیز داناست

يَا مَنْ هُوَ قادِرٌ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ هُوَ يَبْقىٰ وَيَفْنىٰ كُلُّ شَىْءٍ.

ای آن‌که بر هر کاری توانا است، ای آن‌که او همیشگی است و همه‌چیز رفتنی است.

﴿۱۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُؤْمِنُ، يَا مُهَيْمِنُ، يَا مُكَوِّنُ، يَا مُلَقِّنُ

(١٧) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای ایمنی‌بخش، ای چیره بر همه، ای هستی‌آفرین، ای تلقین‌کننده

يَا مُبَيِّنُ، يَا مُهَوِّنُ، يَا مُمَكِّنُ، يَا مُزَيِّنُ، يَا مُعْلِنُ، يَا مُقَسِّمُ.

ای روشنگر، ای آسانی‌بخش، ای توان ده، ای زینت‌بخش، ای نمایانگر، ای پخش‌کن.

﴿۱۸﴾ يَا مَنْ هُوَ فِى مُلْكِهِ مُقِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى سُلْطانِهِ قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُو فِى جَلالِهِ عَظِيمٌ،

(١٨) ای آن‌که در فرمانروایی‌اش پابرجاست، ای آن‌که در پادشاهی‌اش دیرینه است، ای آن‌که در شکوهش بزرگ است

يَا مَنْ هُوَ عَلَىٰ عِبادِهِ رَحِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ،

ای آن‌که بر بندگانش مهربان است، ای آن‌که به هر چیز داناست

يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ كَرِيمٌ،

ای آن‌که بر نافرمانان بردبار است، ای آن‌که بر امیدواران مهمان نواز است،

يَا مَنْ هُوَ فِى صُنْعِهِ حَكِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى حِكْمَتِهِ لَطِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى لُطْفِهِ قَدِيمٌ.

ای آن‌که در آفرینشش استوار کار است، ای آن‌که در حکمتش مهر ورز است، ای آن‌که در مهرش دیرینه است.

﴿۱۹﴾ يَا مَنْ لَايُرْجىٰ إِلّا فَضْلُهُ، يَا مَنْ لَايُسْأَلُ إِلّا عَفْوُهُ، يَا مَنْ لَايُنْظَرُ إِلّا بِرُّهُ

(١٩) ای آن‌که جز به احسانش امید نیست، ای آن‌که جز گذشتش خواهش نشود، ای آن‌که جز به نیکی‌اش چشم ندوزند،

يَا مَنْ لَايُخافُ إِلّا عَدْلُهُ، يَا مَنْ لَايَدُومُ إِلّا مُلْكُهُ،

ای آن‌که جز از دادگری‌اش نهراسند، ای آن‌که پایدار نماند جز فرمانروایی‌اش

يَا مَنْ لَاسُلْطانَ إِلّا سُلْطانُهُ، يَا مَنْ وَسِعَتْ كُلَّ شَىْءٍ رَحْمَتُهُ، يَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ،

ای آن‌که جز سلطنتش سلطنتی نیست، ای آن‌که رحمتش همه چیز را فرا گرفته، ای آن‌که رحمتش بر خشمش پیشی گرفته،

يَا مَنْ أَحاطَ بِكُلِّ شَىْءٍ عِلْمُهُ، يَا مَنْ لَيْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ.

ای آن‌که دانشش همه را فرو گرفته، ای آن‌که هیچ‌کس همانندش نیست.

﴿۲۰﴾ يَا فارِجَ الْهَمِّ، يَا كَاشِفَ الْغَمِّ، يَا غَافِرَ الذَّنْبِ، يَا قَابِلَ التَّوْبِ

(٢٠) ای از بین برنده اندوه، ای برطرف کننده غم، ای آمرزنده گناه، ای پذیرنده توبه،

يَا خَالِقَ الْخَلْقِ، يَا صَادِقَ الْوَعْدِ، يَا مُوفِىَ الْعَهْدِ

ای آفریننده آفریدگان، ای راست وعده، ای وفادار به پیمان

يَا عَالِمَ السِّرِّ، يَا فَالِقَ الْحَبِّ، يَا رَازِقَ الْأَنامِ

ای دانای راز نهان، ای شکافنده دانه، ای روزی دهنده بندگان

﴿۲۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَلِىُّ، يَا وَفِىُّ، يَا غَنِىُّ، يَا مَلِىُّ

(٢١) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای والا، ای کامل‌کننده، ای توانگر، ای توانا،

يَا حَفِىُّ، يَا رَضِىُّ، يَا زَكِىُّ، يَا بَدِىُّ، يَا قَوِىُّ، يَا وَلِىُّ.

ای دانای‌کامل، ای خشنود، ای پاک، ای نمایان، ای قدرتمند، ای صاحب.

﴿۲۲﴾ يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ، يَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِيحَ، يَا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ

(٢٢) ای آن‌که زیبایی را پدیدار نمودی، ای آن‌که زشتی را پوشاندی ای آن‌که بر گناه سرزنش نکردی،

يَا مَنْ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ، يَا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ،

ای آن‌که پرده‌دری ننمودی، ای که گذشتت بزرگ، ای که نیکو درگذری، ای آمرزشت فراگیر

يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوىٰ، يَا مُنْتَهىٰ كُلِّ شَكْوىٰ.

ای دستت به مهر گشوده، ای شنوای هر راز، ای سرانجام هر گلایه.

﴿۲۳﴾ يَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ، يَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ، يَا ذَا الْحِكْمَةِ الْبَالِغَةِ، يَا ذَا الْقُدْرَةِ الْكَامِلَةِ

(٢٣) ای دارای نعمت فراوان، ای دارای رحمت فراگیر، ای دارای احسان آغازین، ای دارای حکمت رسا، ای دارای نیروی کامل برازنده

يَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ، يَا ذَا الْكَرامَةِ الظَّاهِرَةِ، يَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ، يَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِينَةِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِيعَةِ.

ای دارای برهان قطعی، ای دارای بزرگ‌منشی و بخشندگی آشکار، ای دارای توانمندی پایدار، ای دارای توان استوار، ای دارای عظمت بلندپایه.

﴿۲۴﴾ يَا بَدِيعَ السَّمَاواتِ، يَا جَاعِلَ الظُّلُماتِ، يَا رَاحِمَ الْعَبَراتِ، يَا مُقِيلَ الْعَثَراتِ

(٢4) ای پدیدآورنده آسمان‌ها، ای برنهنده تاریکی‌ها، ای رحم کننده اشک‌های ریزان، ای درگذرنده از لغزش‌ها،

يَا سَاتِرَ الْعَوْراتِ، يَا مُحْيِىَ الْأَمْواتِ، يَا مُنْزِلَ الْآياتِ،

ای پوشنده زشتی‌ها، ای زندگی‌بخش مردگان، ای فرود آورنده آیات،

يَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ، يَا مَاحِىَ السَّيِّئاتِ، يَا شَدِيدَ النَّقِماتِ.

ای دوچندان کننده خوبی‌ها، ای ناپدیدکننده بدی‌ها، ای سخت شکنجه.

﴿۲۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُصَوِّرُ، يَا مُقَدِّرُ، يَا مُدَبِّرُ، يَا مُطَهِّرُ، يَا مُنَوِّرُ

(٢5) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای صورتگر، ای سنجیده کار، ای گرداننده، ای پاک کننده، ای روشنی‌بخش

يَا مُيَسِّرُ، يَا مُبَشِّرُ، يَا مُنْذِرُ، يَا مُقَدِّمُ، يَا مُؤَخِّرُ.

ای آسان‌کننده، ای مژده‌ ده، ای بیم‌ ده، ای پیش‌آور، ای پس‌آور.

﴿۲۶﴾ يَا رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ

(٢6) ای پروردگار خانه محترم، ای پروردگار ماه محترم، ای پروردگار کشور محترم،

يَا رَبَّ الرُّكْنِ وَالْمَقامِ، يَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ

ای پروردگار رکن و مقام، ای پروردگار مشعرالحرام، ای پروردگار مسجد الحرام

يَا رَبَّ الْحِلِّ وَالْحَرامِ، يَا رَبَّ النُّورِ وَالظَّلامِ، يَا رَبَّ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ، يَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِى الْأَنامِ.

ای پروردگار زمان بیرون آمدن از احرام و وقت احرام بستن، ای پروردگار روشنی و تاریکی، ای پروردگار درود و سلام، ای پروردگار نیرو در مردم.

﴿۲۷﴾ يَا أَحْكَمَ الْحاكِمِينَ، يَا أَعْدَلَ الْعادِلِينَ، يَا أَصْدَقَ الصَّادِقِينَ، يَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِينَ، يَا أَحْسَنَ الْخالِقِينَ

(٢٧) ای داورترین داوران، ای دادگرترین دادگران، ای راست‌گوترین راست‌گویان، ای پاکترین پاکان، ای بهترین آفرینندگان

يَا أَسْرَعَ الْحاسِبِينَ، يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ، يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ، يَا أَشْفَعَ الشَّافِعِينَ، يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ.

ای چابک‌ترین حسابگران، ای شنواترین شنوندگان، ای بیناترین بینندگان، ای یاورترین یاوران، ای گرامی‌ترین گرامیان.

﴿۲۸﴾ يَا عِمادَ مَنْ لَاعِمادَ لَهُ، يَا سَنَدَ مَنْ لَاسَنَدَ لَهُ، يَا ذُخْرَ مَنْ لَا ذُخْرَ لَهُ

(٢٨) ای تکیه‌گاه آن‌که تکیه‌گاه ندارد، ای پشتیبان آن‌که پشتیبان ندارد، ای اندوخته آن‌که اندوخته‌ای ندارد

يَا حِرْزَ مَنْ لَاحِرْزَ لَهُ، يَا غِياثَ مَنْ لَاغِياثَ لَهُ،

ای پناه آن‌که پناهی ندارد، ای فریادرس آن‌که فریادرسی ندارد،

يَا فَخْرَ مَنْ لَافَخْرَ لَهُ، يَا عِزَّ مَنْ لَاعِزَّ لَهُ، يَا مُعِينَ مَنْ لَامُعِينَ لَهُ،

ای افتخار آن‌که افتخاری ندارد، ای توانمندی آن‌که توان ندارد، ای مدد رسان آن‌که یاوری ندارد

يَا أَنِيسَ مَنْ لَاأَنِيسَ لَهُ، يَا أَمانَ مَنْ لَاأَمانَ لَهُ.

ای همدم آن‌که همدمی ندارد، ای ایمنی‌بخش آن‌که ایمنی ندارد.

﴿۲۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَاصِمُ، يَا قائِمُ، يَا دائِمُ، يَا راحِمُ، يَا سالِمُ

(٢٩) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای نگهدار، ای پایدار، ای پاینده، ای مهرورز، ای سلامتی بخش،

يَا حاكِمُ، يَا عالِمُ، يَا قاسِمُ، يَا قابِضُ، يَا باسِطُ.

ای داور، ای دانا، ای بخش‌کننده، ای بازگیر، ای فراخی بخش.

﴿۳۰﴾ يَا عاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ، يَا راحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ، يَا غافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ

(٣٠) ای نگهدار آن‌که از او نگهداری خواهد، ای مهربان بر آن‌که از او مهر جوید، ای آمرزنده آن‌که از او آمرزش خواهد

يَا ناصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ، يَا حافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ، يَا مُكْرِمَ مَنِ اسْتَكْرَمَهُ،

ای یاور آن‌که از او یاری طلبد، ای حافظ آن‌که از او حفاظت خواهد، ای نیکی کننده آن‌که از او نیکی خواهد

يَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ، يَا صَرِيخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ، يَا مُعِينَ مَنِ اسْتَعانَهُ، يَا مُغِيثَ مَنِ اسْتَغاثَهُ

ای راهنمای آن‌که از او راهنمایی جوید، ای دادرس آن‌که از او دادرسی خواهد، ای مددیار آن‌که از او مدد جوید، ای فریادرس آن‌که از او فریادرسی خواهد.

﴿۳۱﴾ يَا عَزِيزاً لَايُضامُ، يَا لَطِيفاً لَايُرامُ، يَا قَيُّوماً لَايَنامُ، يَا دائِماً لَا يَفُوتُ، يَا حَيّاً لَايَمُوتُ، يَا مَلِكاً لَايَزُولُ،

(٣١) ای عزیزی که خوار نگردد، ای لطیفی که دست‌اندازی نشود، ای پایداری که خواب او را درنیابد، ای پاینده‌ای که فنا نپذیرد، ای زنده‌ای که نمی‌میرد، ای پادشاهی که از بین نمی‌رود

يَا باقِياً لَايَفْنىٰ، يَا عالِماً لَا يَجْهَلُ، يَا صَمَداً لَايُطْعَمُ، يَا قَوِيّاً لَايَضْعُفُ.

ای دائم و همیشگی که فانی نمی‌شود، ای دانایی که نادانی ندارد، ای بی‌نیازی که خوراک نخواهد، ای توانایی که ناتوان نمی‌گردد.

﴿۳۲﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَحَدُ، يَا واحِدُ، يَا شاهِدُ، يَا ماجِدُ

(٣٢) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای یکتا، ای یگانه، ای گواه، ای بزرگوار

يَا حامِدُ، يَا راشِدُ، يَا باعِثُ، يَا وارِثُ، يَا ضارُّ، يَا نافِعُ.

ای ستایش کننده، ای راهنما، ای برانگیزنده، ای میراث برنده، ای زیان‌رسان، ای سودبخش.

﴿۳۳﴾ يَا أَعْظَمَ مِنْ كُلِّ عَظِيمٍ، يَا أَكْرَمَ مِنْ كُلِّ كَرِيمٍ، يَا أَرْحَمَ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ

(٣٣) ای بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای مهمان‌نوازتر از هر مهمان‌نواز، ای مهربان‌تر از هر مهربان،

يَا أَعْلَمَ مِنْ كُلِّ عَلِيمٍ، يَا أَحْكَمَ مِنْ كُلِّ حَكِيمٍ، يَا أَقْدَمَ مِنْ كُلِّ قَدِيمٍ،

ای داناتر از هر دانا، ای فرزانه‌تر از هر فرزانه، ای دیرینه‌تر از هر دیرینه،

يَا أَكْبَرَ مِنْ كُلِّ كَبِيرٍ، يَا أَ لْطَفَ مِنْ كُلِّ لَطِيفٍ، يَا أَجَلَّ مِن كُلِّ جَلِيلٍ، يَا أَعَزَّ مِنْ كُلِّ عَزِيزٍ.

ای بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای مهربانی‌ات از هر مهربان مهربان‌تر، ای باشکوه‌تر از هر باشکوه، ای توانمند از هر توانمند.

﴿۳۴﴾ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ، يَا كَثِيرَ الْخَيْرِ، يَا قَدِيمَ الْفَضْلِ، يَا دائِمَ اللُّطْفِ

(٣4) ای گذشتت کریمانه، ای نعمتت بزرگ، ای خیرت بسیار، ای فضلت دیرینه، ای مهربانی‌ات همیشگی،

يَا لَطِيفَ الصُّنْعِ، يَا مُنَفِّسَ الْكَرْبِ، يَا كاشِفَ الضُّرِّ، يَا مالِكَ الْمُلْكِ، يَا قاضِىَ الْحَقِّ.

ای ساخته‌هایت دقیق، ای گره‌گشای گرفتاری، ای برطرف کننده زیان، ای پادشاه هستی، ای داور راست و درست.

﴿۳۵﴾ يَا مَنْ هُوَ فِى عَهْدِهِ وَفِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي وَفائِهِ قَوِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي قُوَّتِهِ عَلِيٌّ

(٣5) ای آن‌که در پیمانش وفادار است، ای آن‌که در وفاداری‌اش نیرومند است، ای آن‌که در قدرتش والاست

يَا مَنْ هُوَ فِى عُلُوِّهِ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى قُرْبِهِ لَطِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى لُطْفِهِ شَرِيفٌ

ای آن‌که در والایی‌اش نزدیک است، ای آن‌که در نزدیکی‌اش با مهربانی است، ای آن‌که در مهربانی‌اش برجسته است،

يَا مَنْ هُوَ فِى شَرَفِهِ عَزِيزٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى عِزِّهِ عَظِيمٌ

ای آن‌که در برجستگی‌اش با توانمند است، ای آن‌که در قدرتمندی‌اش بزرگ است،

يَا مَنْ هُوَ فِى عَظَمَتِهِ مَجِيدٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى مَجْدِهِ حَمِيدٌ.

ای آن‌که در بزرگی‌اش شکوهمند است، ای آن‌که در شکوهش ستوده است.

﴿۳۶﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا كافِى، يَا شافِى، يَا وافِى، يَا مُعافِى

(٣6) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای کفایت‌کننده، ای درمان‌بخش، ای وفادار، ای تندرستی‌ دهنده

يَا هادِى، يَا داعِى، يَا قاضِى، يَا راضِى، يَا عالِى، يَا باقِى.

ای راهنما، ای به دعوت کننده، ای داور، ای خشنود، ای بلندمرتبه، ای ماندگار.

﴿۳۷﴾ يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خاضِعٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خاشِعٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ كائِنٌ لَهُ،

(٣٧) ای آن‌که هر چیز برایش فروتن است، ای آن‌که هر چیز برای او خوار است، ای آن‌که هستی هر چیز از او است،

يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ مَوْجُودٌ بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ مُنِيبٌ إِلَيْهِ،

ای آن‌که هر چیز به او پدیدار است، ای آن‌که هر چیز به‌سوی او بازگشت می‌کند

يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خائِفٌ مِنْهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ قائِمٌ بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ صائِرٌ إِلَيْهِ

ای آن‌که هر چیز از او ترسان است، ای آن‌که هر چیز به او برپاست، ای آن‌که هر چیز به‌سوی او دگرگون می‌شود

يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ هالِكٌ إِلّا وَجْهَهُ.

ای آن‌که هر چیز همراه با ستایش او تسبیح‌گو است، ای آن‌که هر چیز جز ذاتش نابود است.

﴿۳۸﴾ يَا مَنْ لَامَفَرَّ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَامَفْزَعَ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَامَقْصَدَ إِلّا إِلَيْهِ

(٣٨) ای آن‌که گریزگاهی نیست جز به سویش، ای آن‌که پناهی جز به سوی او نیست، ای آن‌که مقصدی جز به‌ جانب او نیست

يَا مَنْ لَامَنْجٰا مِنْهُ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَايُرْغَبُ إِلّا إِلَيْهِ،

ای آن‌که از خشمش رهایی نیست جز به پناه به سویش، ای آن‌که جز به‌سوی او شوقی نیست،

يَا مَنْ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لَايُسْتَعانُ إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لَايُتَوَكَّلُ إِلّا عَلَيْهِ

ای آن‌که جنبش و نیرویی نیست جز به او، ای آن‌که جز از او مدد نجویند، ای آن‌که جز بر او توکّل نشود،

يَا مَنْ لَايُرْجىٰ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُعْبَدُ إِلّا هُوَ.

ای آن‌که جز به او امیدی نیست، ای آن‌که جز او پرستیده نشود.

﴿۳۹﴾ يَا خَيْرَ الْمَرْهُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَرْغُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَطْلُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَسْؤُولِينَ، يَا خَيْرَ الْمَقْصُودِينَ

(٣٩) ای بهترین هراس‌انگیزان، ای بهترین شوق آفرینان، ای بهترین جویا شدگان، ای بهترین پاسخ دهندگان، ای بهترین قصد شدگان

يَا خَيْرَ الْمَذْكُورِينَ، يَا خَيْرَ الْمَشْكُورِينَ، يَا خَيْرَ الْمَحْبُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَدْعُوِّينَ، يَا خَيْرَ الْمُسْتَأْنِسِينَ.

ای بهترین یاد شدگان، ای بهترین ستودگان، ای بهترین محبوبان، ای بهترین خوانده شده، ای بهترین همدمان.

﴿۴۰﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا غافِرُ، يَا ساتِرُ، يَا قادِرُ، يَا قاهِرُ، يَا فاطِرُ

(4٠) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای آمرزنده، ای پرده‌پوش، ای توانا، ای چیره، ای آفریننده‌

يَا كاسِرُ، يَا جابِرُ، يَا ذاكِرُ، يَا ناظِرُ، يَا ناصِرُ.

ای شکننده، ای شکسته‌بند، ای یادآور، ای بینا، ای یاور.

﴿۴۱﴾ يَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّىٰ، يَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدىٰ، يَا مَنْ يَكْشِفُ الْبَلْوىٰ

(4١) ای آن‌که آفرید پس متناسب نمود، ای آن‌که اندازه نهاد پس رهنمون شد، ای آن‌که بلا را برطرف کند،

يَا مَنْ يَسْمَعُ النَّجْوىٰ، يَا مَنْ يُنْقِذُ الْغَرْقىٰ، يَا مَنْ يُنْجِى الْهَلْكىٰ، يَا مَنْ يَشْفِى الْمَرْضىٰ

ای آن‌که زمزمه نهان را بشنود، ای آن‌که غرق‌شدگان را برهاند، ای آن‌که از نابودی رهایی بخشد، ای آن‌که بیماران را درمان کند

يَا مَنْ أَضْحَكَ وَأَبْكىٰ، يَا مَنْ أَماتَ وَأَحْيىٰ، يَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثىٰ.

ای آن‌که خنداند و گریاند، ای آن‌که می‌میراند و زنده می‌کند، ای آن‌که دو گونه مرد و زن آفرید.

﴿۴۲﴾ يَا مَنْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ سَبِيلُهُ، يَا مَنْ فِى الْآفاقِ آياتُهُ، يَا مَنْ فِى الْآياتِ بُرْهانُهُ

(4٢) ای آن‌که در خشکی و دریا راه اوست، ای آن‌که در کرانه‌های هستی نشانه‌های اوست، ای آن‌که در نشانه‌هایش برهان روشن اوست،

يَا مَنْ فِى الْمَماتِ قُدْرَتُهُ، يَا مَنْ فِى الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ، يَا مَنْ فِى الْقِيامَةِ مُلْكُهُ

ای آن‌که در مرگ آفریدگان قدرت‌نمایی اوست، ای آن‌که در قبرها پندآموزی اوست، ای آن‌که در رستاخیز فرمانروایی بی‌حدّ اوست

يَا مَنْ فِى الْحِسابِ هَيْبَتُهُ، يَا مَنْ فِى الْمِيزانِ قَضاؤُهُ، يَا مَنْ فِى الْجَنَّةِ ثَوابُهُ، يَا مَنْ فِى النَّارِ عِقابُهُ.

ای آن‌که در حسابرسی اعمال حرمت و ارجمندی اوست، ای آن‌که در سنجش کردارها داوری اوست، ای آن‌که در بهشت پاداش اوست، ای آن‌که در دوزخ کیفر اوست.

﴿۴۳﴾ يَا مَنْ إِلَيْهِ يَهْرَبُ الْخائِفُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَقْصِدُ الْمُنِيبُونَ،

(4٣) ای آن‌که هراسندگان به درگاه او گریزند، ای آن‌که گنه‌کاران به‌سوی او پناه برند، ای آن‌که پشیمانان آهنگ او کنند

يَا مَنْ إِلَيْهِ يَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَلْجَأُ الْمُتَحَيِّرُونَ، يَا مَنْ بِهِ يَسْتَأْنِسُ الْمُرِيدُونَ،

ای آن‌که پارسایان به او میل نمایند، ای آن‌که سرگشتگان به او پناه برند، ای آن‌که ارادتمندان به او انس گیرند

یَا مَنْ بِهِ يَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ، يَا مَنْ فِى عَفْوِهِ يَطْمَعُ الْخاطِئُونَ،

ای آن‌که شیفتگان به او افتخار کنند، ای آن‌که خطاکاران در عفوش طمع ورزند،

يَا مَنْ إِلَيْهِ يَسْكُنُ الْمُوقِنُونَ، يَا مَنْ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ.

ای آن‌که یقین‌یافتگان به‌سوی او آرام گیرند، ای آن‌که توکل‌کنندگان بر او توکل کنند.

﴿۴۴﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَبِيبُ، يَا طَبِيبُ، يَا قَرِيبُ، يَا رَقِيبُ

(44) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای دوست‌داشتنی، ای پزشک، ای نزدیک، ای دیده‌بان،

يَا حَسِيبُ، يَا مُهِيبُ، يَا مُثِيبُ، يَا مُجِيبُ، يَا خَبِيرُ، يَا بَصِيرُ.

ای حسابرس، ای هراس‌انگیز، ای پاداش‌ده، ای اجابت‌کننده، ای آگاه، ای بینا.

﴿۴۵﴾ يَا أَقْرَبَ مِنْ كُلِّ قَرِيبٍ، يَا أَحَبَّ مِنْ كُلِّ حَبِيبٍ، يَا أَبْصَرَ مِنْ كُلِّ بَصِيرٍ

(45) ای نزدیک‌تر از هر نزدیک، ای محبوب‌تر از هر محبوب، ای بیناتر از هر بینا،

يَا أَخْبَرَ مِنْ كُلِّ خَبِيرٍ، يَا أَشْرَفَ مِنْ كُلِّ شَرِيفٍ، يَا أَرْفَعَ مِنْ كُلِّ رَفِيعٍ

ای آگاه‌تر از هر آگاه، ای برجسته‌تر از هر برجسته، ای برتر از هر بلند،

يَا أَقْوىٰ مِنْ كُلِّ قَوِيٍّ، يَا أَغْنىٰ مِنْ كُلِّ غَنِيٍّ، يَا أَجْوَدَ مِنْ كُلِّ جَوادٍ، يَا أَرْأَفَ مِنْ كُلِّ رَؤُوفٍ

ای تواناتر از هر توانا، ای توانگرتر از هر توانگر، ای بخشنده‌تر از هر بخشنده، ای مهربان‌تر از هر مهربان.

﴿۴۶﴾ يَا غالِباً غَيْرَ مَغْلُوبٍ، يَا صانِعاً غَيْرَ مَصْنُوعٍ، يَا خالِقاً غَيْرَ مَخْلُوقٍ

(46) ای چیره شکست‌ناپذیر، ای سازنده ناساخته، ای آفریننده نا آفریده،

يَا مالِكاً غَيْرَ مَمْلُوكٍ، يَا قاهِراً غَيْرَ مَقْهُورٍ، يَا رافِعاً غَيْرَ مَرْفُوعٍ

ای مالک نامملوک، ای چیره چیره‌گی‌ناپذیر، ای بلندی بخش بلندی ناپذیر،

يَا حافِظاً غَيْرَ مَحْفُوظٍ، يَا ناصِراً غَيْرَ مَنْصُورٍ، يَا شاهِداً غَيْرَ غائِبٍ، يَا قَرِيباً غَيْرَ بَعِيدٍ

ای نگهدار بی‌نگهدار، ای یاری‌کننده‌ی یاری نشده، ای گواه همیشه حاضر، ای نزدیک دوری ناپذیر.

﴿۴۷﴾ يَا نُورَ النُّورِ، يَا مُنَوِّرَ النُّورِ، يَا خالِقَ النُّورِ، يَا مُدَبِّرَ النُّورِ، يَا مُقَدِّرَ النُّورِ، يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ

(4٧) ای روشنی نور، ای روشنی‌بخش نور، ای آفریننده نور، ای گرداننده نور، ای به‌اندازه کننده نور، ای روشنی هر نور

يَا نُوراً قَبْلَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً بَعْدَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً فَوْقَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً لَيْسَ كَمِثْلِهِ نُورٌ.

ای روشنایی پیش از هر نور، ای روشنایی پس از هر نور، ای روشنایی بر فراز هر نور، ای نوری که همانندش نوری نیست.

﴿۴۸﴾ يَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِيفٌ، يَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِيفٌ، يَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِيمٌ

(4٨) ای آن‌که عطایش برجسته است، ای آن‌که کارش مهربانی است، ای آن‌که مدارایش پایدار است

يَا مَنْ إِحْسانُهُ قَدِيمٌ، يَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ، يَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ

ای آن‌که نیکی‌اش دیرینه است، ای آن‌که سخنش حق است، ای آن‌که وعده‌اش راست است، ای آن‌که گذشتش فراتر از شایستگی است

يَا مَنْ عَذابُهُ عَدْلٌ، يَا مَنْ ذِكْرُهُ حُلْوٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ.

ای آن‌که کیفرش عدالت است، ای آن‌که یادش شیرین است، ای آن‌که عطایش همگانی است.

﴿۴۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَهِّلُ، يَا مُفَصِّلُ، يَا مُبَدِّلُ

(4٩) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای آسان‌ساز، ای جدایی بخش، ای دگرگون ساز،

يَا مُذَلِّلُ، يَا مُنَزِّلُ، يَا مُنَوِّلُ، يَا مُفْضِلُ، يَا مُجْزِلُ، يَا مُمْهِلُ، يَا مُجْمِلُ.

ای هموار کننده، ای فرود آور، ای عطابخش، ای فزون ده، ای بسیار بخش، ای فرصت ده، ای زیبایی‌آفرین.

﴿۵۰﴾ يَا مَنْ يَرىٰ وَلَا يُرىٰ، يَا مَنْ يَخْلُقُ وَلَا يُخْلَقُ، يَا مَنْ يَهْدِى وَلَا يُهْدىٰ، يَا مَنْ يُحْيِى وَلَا يُحْيىٰ

(5٠) ای آن‌که بیند و دیده نشود، ای آن‌که بیافریند و آفریده نشود، ای آن‌که راهنمایی کند و راهنمایی نشود، ای آن‌که زنده کند و زنده‌اش نکنند،

يَا مَنْ يَسْأَلُ وَلَا يُسْأَلُ، يَا مَنْ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ، يَا مَنْ يُجِيرُ وَلَا يُجارُ عَلَيْهِ

ای آن‌که پرسد و پرسیده نشود، ای آن‌که خوراند و خورانده نشود، ای آن‌که پناه دهد و پناه نجوید

يَا مَنْ يَقْضِى وَلَا يُقْضىٰ عَلَيْهِ، يَا مَنْ يَحْكُمُ وَلَا يُحْكَمُ عَلَيْهِ،

ای آن‌که داوری کند و بر او داوری نشود، ای آن‌که فرمان دهد و فرمانش ندهند

يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ.

ای آن‌که نزاده و زاده نشده و برای او همتایی نبوده است.

﴿۵۱﴾ يَا نِعْمَ الْحَسِيبُ، يَا نِعْمَ الطَّبِيبُ، يَا نِعْمَ الرَّقِيبُ، يَا نِعْمَ الْقَرِيبُ، يَا نِعْمَ الْمُجِيبُ،

(5١) ای که نیکو حسابگری، ای که نیکو پزشکی، ای که نیکو همراهی، ای که نیکو نزدیکی، ای که نیکو پاسخ‌دهی

يَا نِعْمَ الْحَبِيبُ، يَانِعْمَ الْكَفِيلُ، يَانِعْمَ الْوَكِيلُ، يَانِعْمَ الْمَوْلىٰ، يَا نِعْمَ النَّصِيرُ.

ای که نیکو محبوبی، ای که نیکو ضامنی، ای که نیکو کارگزاری، ای که نیکو مولایی، ای که نیکو یاوری.

﴿۵۲﴾ يَا سُرُورَ الْعارِفِينَ، يَا مُنَى الْمُحِبِّينَ، يَا أَنِيسَ الْمُرِيدِينَ، يَا حَبِيبَ التَّوَّابِينَ، يَا رازِقَ الْمُقِلِّينَ

(5٢) ای شادی عارفان، ای آرزوی شیفتگان، ای همدم مریدان، ای محبوب توبه‌کاران، ای روزی دهنده بی‌نوایان،

يَا رَجاءَ الْمُذْنِبِينَ، يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْعابِدِينَ، يَا مُنَفِّساً عَنِ الْمَكْرُوبِينَ، يَا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومِينَ، يَا إِلٰهَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ.

ای امید گنه‌کاران، ای نور چشم عبادت‌کنندگان، ای گشاینده اندوه دلگیران، ای دفع‌کننده غم غم‌زدگان، ای معبود گذشتگان و آیندگان.

﴿۵۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا رَبَّنا، يَا إِلٰهَنا، يَا سَيِّدَنا، يَا مَوْلانا،

(5٣) خدایا! من از تو می‌خواهم به نامت ای پروردگار ما، ای معبود ما، ای سرور ما، ای مولای ما،

يَا ناصِرَنا، يَا حافِظَنا، يَا دَلِيلَنا، يَا مُعِينَنا، يَا حَبِيبَنا، يَا طَبِيبَنا.

ای یاور ما، ای نگهدار ما، ای راهنمای ما، ای مدد رسان ما، ای محبوب ما، ای پزشک ما.

﴿۵۴﴾ يَا رَبَّ النَّبِيِّينَ وَ الْأَبْرارِ، يَا رَبَّ الصِّدِّيقِينَ وَالْأَخْيارِ، يَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ

(54) ای پروردگار پیامبران و نیکان، ای پروردگار صدّیقان و خوبان، ای پروردگار بهشت و دوزخ،

يَا رَبَّ الصِّغارِ وَالْكِبارِ، يَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَالثِّمارِ

ای پروردگار خردسالان و بزرگ‌سالان، ای پروردگار دانه‌ها و میوه‌ها،

يَا رَبَّ الْأَ نْهارِ وَالْأَشْجارِ، يَا رَبَّ الصَّحارِى وَالْقِفارِ، يَا رَبَّ الْبَرارِى وَالْبِحارِ

ای پروردگار نهرها و درختان، ای پروردگار دشت‌ها و بیشه‌ها، ای پروردگار خشکی‌ها و دریاها،

يَا رَبَّ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ، يَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَالْأَسْرارِ.

ای پروردگار شب و روز، ای پروردگار آشکارها و نهان‌ها.

﴿۵۵﴾ يَا مَنْ نَفَذَ فِى كُلِّ شَىْءٍ أَمْرُهُ، يَا مَنْ لَحِقَ بِكُلِّ شَىْءٍ عِلْمُهُ

55) ای آن‌که فرمانش در هر چیز کاری و ثمربخش است، ای آن‌که دانشش به هر چیز رسیده،

يَا مَنْ بَلَغَتْ إِلىٰ كُلِّ شَىْءٍ قُدْرَتُهُ، يَا مَنْ لَاتُحْصِى الْعِبادُ نِعَمَهُ

ای آن‌که قدرتش به همه چیز رسیده، ای آن‌که بندگان از شمردن نعمت‌هایش ناتوان‌اند،

يَا مَنْ لَا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُكْرَهُ، يَا مَنْ لَاتُدْرِكُ الْأَفْهامُ جَلالَهُ

ای آن‌که آفریدگان به سپاسش نرسند، ای آن‌که شعورها و هوش‌ها بزرگی‌اش را درنیابند

يَا مَنْ لَاتَنالُ الْأَوْهامُ كُنْهَهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَالْكِبْرِيَاءُ رِداؤُهُ،

ای آن‌که پندارها به ژرفای هستی‌اش نرسند، ای آن‌که بزرگی و بزرگ‌منشی ‌پوشش اوست،

يَا مَنْ لَاتَرُدُّ الْعِبادُ قَضاءَهُ، يَا مَنْ لَا مُلْكَ إِلّا مُلْكُهُ، يَا مَنْ لَاعَطاءَ إِلّا عَطاؤُهُ.

ای که بندگان توان برگرداندن حکمش را ندارند، ای آن‌که فرمانروایی جز فرمانروایی او نیست، ای آن‌که عطایی جز عطای او نیست.

﴿۵۶﴾ يَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلىٰ، يَا مَنْ لَهُ الصِّفاتُ الْعُلْيا، يَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَالْأُولىٰ

(56) ای آن‌که نمونه برتر برای اوست، ای آن‌که صفات برتر برای اوست، ای آن‌که سرانجام و سرآغاز برای اوست

يَا مَنْ لَهُ جَنَّةُ الْمَأْوىٰ، يَا مَنْ لَهُ الْآياتُ الْكُبْرىٰ، يَا مَنْ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنىٰ، يَا مَنْ لَهُ الْحُكْمُ وَالْقَضاءُ

ای آن‌که بهشت آسایش برای اوست، ای آن‌که نشانه‌های بزرگ‌تر برای اوست، ای آن‌که نام‌های نیکوتر ویژه اوست، ای آن‌که فرمان و داوری برای اوست

يَا مَنْ لَهُ الْهَواءُ وَالْفَضاءُ، يَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَالثَّرىٰ، يَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلىٰ.

ای آن‌که هوا و فضا از حضرت اوست، ای آن‌که عرش و فرش برای اوست، ای آن‌که آسمان‌های برافراشته برای اوست.

﴿۵۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَفُوُّ، يَا غَفُورُ، يَا صَبُورُ، يَا شَكُورُ

(5٧) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای درگذرنده، ای آمرزنده، ای شکیبا،

يَا رَؤُوفُ، يَا عَطُوفُ، يَا مَسْؤُولُ، يَا وَدُودُ، يَا سُبُّوحُ، يَا قُدُّوسُ.

ای پاداش‌دهنده بسیار بر عمل اندک، ای مهربان، ای مهرورز، ای درخواست‌شده، ای دوست، ای پاک، ای منزّه.

﴿۵۸﴾ يَا مَنْ فِى السَّماءِ عَظَمَتُهُ، يَا مَنْ فِى الْأَرْضِ آياتُهُ، يَا مَنْ فِى كُلِّ شَىْءٍ دَلائِلُهُ،

(5٨) ای آن‌که بزرگی‌اش در آسمان است، ای آن‌که نشانه‌هایش در زمین است، ای آن‌که دلایلش در هر چیز است

يَا مَنْ فِى الْبِحارِ عَجائِبُهُ، يَا مَنْ فِى الْجِبالِ خَزائِنُهُ، يَا مَنْ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ،

ای آن‌که شگفتی‌هایش در دریاست، ای آن‌که گنجینه‌هایش در کوه‌هاست، ای آن‌که آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند،

يَا مَنْ إِلَيْهِ يَرْجِعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ، يَا مَنْ أَظْهَرَ فِى كُلِّ شَىْءٍ لُطْفَهُ

ای آن‌که همه امور به‌سوی او بازگردد، ای آن‌که مهربانی‌اش را در هر چیز نمایان ساخته،

يَا مَنْ أَحْسَنَ كُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُ، يَا مَنْ تَصَرَّفَ فِى الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ.

ای آن‌که آفرینش هر چیز را نیکو انجام داده، ای آن‌که توانش در آفریدگان کارگر افتاده است.

﴿۵۹﴾ يَا حَبِيبَ مَنْ لَاحَبِيبَ لَهُ، يَا طَبِيبَ مَنْ لَاطَبِيبَ لَهُ

(5٩) ای دوست آن‌که دوستی ندارد، ای پزشک آن‌که پزشکی ندارد،

يَا مُجِيبَ مَنْ لَامُجِيبَ لَهُ، يَا شَفِيقَ مَنْ لَاشَفِيقَ لَهُ

ای پاسخگوی آن‌که پاسخگویی ندارد، ای یار مهربان آن‌که یار مهربانی ندارد،

يَا رَفِيقَ مَنْ لَارَفِيقَ لَهُ، يَا مُغِيثَ مَنْ لَامُغِيثَ لَهُ، يَا دَلِيلَ مَنْ لَادَلِيلَ لَهُ

ای همراه بی همرهان، ای فریادرس آن‌که فریادرسی ندارد، ای رهنمای آن‌که رهنمایی ندارد

يَا أَنِيسَ مَنْ لَاأَنِيسَ لَهُ، يَا راحِمَ مَنْ لَاراحِمَ لَهُ، يَا صاحِبَ مَنْ لَاصاحِبَ لَهُ.

ای همدم آن‌که همدمی ندارد، ای رحم‌کننده آن‌که رحم‌کننده‌ای ندارد، ای هم‌نشین آن‌که هم‌نشینی ندارد.

﴿۶۰﴾ يَا كافِىَ مَنِ اسْتَكْفاهُ، يَا هادِىَ مَنِ اسْتَهْداهُ، يَا كالِئَ مَنِ اسْتَكْلاهُ

(6٠) ای کفایت کننده هرکه از او کفایت خواهد، ای راهنمای هرکه از او راهنمایی جوید، ای نگاهبان هرکه از او نگاهبانی خواهد

يَا راعِىَ مَنِ اسْتَرْعاهُ، يَا شافِىَ مَنِ اسْتَشْفاهُ، يَا قاضِىَ مَنِ اسْتَقْضاهُ،

ای حمایت کننده هرکه از او حمایت خواهد، ای شفادهنده هرکه از او شفا طلبد، ای داور هرکه از او داوری خواهد،

يَا مُغْنِىَ مَنِ اسْتَغْناهُ، يَامُوفِىَ مَنِ اسْتَوْفاهُ، يَامُقَوِّىَ مَنِ اسْتَقْواهُ، يَاوَلِىَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ.

ای بی‌نیاز کننده هرکه از او بی‌نیازی جوید، ای وفادار به هر که از او وفا جوید، ای نیروبخش هرکه از او نیرو خواهد، ای سرپرست هرکه از او سرپرستی خواهد.

﴿۶۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا خالِقُ، يَا رازِقُ، يَا ناطِقُ، يَاصادِقُ

(6١) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای آفریننده، ای روزی دهنده، ای گویا، ای راست‌گو،

يَا فالِقُ، يَا فارِقُ، يَا فاتِقُ، يَا راتِقُ، يَا سابِقُ ، يَا سامِقُ.

ای شکافنده، ای جدا کننده، ای گشاینده، ای پیونددهنده، ای پیشی گیرنده، ای بلند جایگاه.

﴿۶۲﴾ يَا مَنْ يُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهارَ، يَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالْأَنْوارَ

(6٢) ای آن‌که شب و روز را دگرگون سازد، ای آن‌که تاریکی‌ها و روشنایی‌ها را قرار داد،

يَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَالْحَرُورَ، يَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ

ای آن‌که سایه خنک و گرما را آفرید، ای آن‌که خورشید و ماه را به کار گرفت،

يَا مَنْ قَدَّرَ الْخَيْرَ وَالشَّرَّ، يَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ

ای آن‌که خیر و شر را مقدّر نمود، ای آن‌که مرگ و زندگی را آفرید

، يَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ، يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً

ای آن‌که خلق و امر از اوست، ای آن‌که همسر و فرزندی نگرفت

يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ شَرِيكٌ فِى الْمُلْكِ، يَا مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَ لِيٌّ مِنَ الذُّلِّ.

ای آن‌که در فرمانروایی شریکی برایش نیست، ای آن‌که از روی خواری سرپرستی نخواهد.

﴿۶۳﴾ يَا مَنْ يَعْلَمُ مُرادَ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ،

(6٣) ای آن‌که خواهش خواهشمندان را می‌داند، ای آن‌که از نهاد خاموشان آگاه است،

يَا مَنْ يَسْمَعُ أَنِينَ الْواهِنِينَ، يَا مَنْ يَرىٰ بُكاءَ الْخائِفِينَ

ای آن‌که ناله درماندگان را می‌شنود، ای آن‌که گریه هراسیدگان را می‌بیند

يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِينَ، يَا مَنْ يَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِينَ

ای آن‌که نیازهای نیازمندان به دست اوست، ای آن‌که بهانه توبه‌کاران را می‌پذیرد،

، يَا مَنْ لَايُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ، يَا مَنْ لَايُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ

ای آن‌که عمل تبهکاران را سر و سامان ندهد، ای آن‌که پاداش نیکوکاران را تباه نکند،

يَا مَنْ لَايَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعارِفِينَ، يَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِينَ.

ای آن‌که از دل عارفان دور نباشد، ای بخشنده‌ترین بخشندگان.

﴿۶۴﴾ يَا دائِمَ الْبَقاءِ، يَا سامِعَ الدُّعاءِ، يَا واسِعَ الْعَطاءِ، يَا غافِرَ الْخَطاءِ

(64) ای همیشه ماندگار، ای شنونده دعا، ای گسترده عطا، ای آمرزنده خطا،

يَا بَدِيعَ السَّماءِ، يَا حَسَنَ الْبَلاءِ، يَا جَمِيلَ الثَّناءِ، يَا قَدِيمَ السَّناءِ، يَا كَثِيرَ الْوَفاءِ، يَا شَرِيفَ الْجَزاءِ.

ای پدیدآورنده آسمان، ای نیک آزمون، ای نیکو ستایش، ای دیرینه درخشان، ای بسیار وفادار، ای برجسته پاداش.

﴿۶۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَتَّارُ، يَا غَفَّارُ، يَا قَهَّارُ، يَا جَبَّارُ،

(65) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای پرده‌پوش، ای آمرزنده، ای چیره، ای توانا،

يَا صَبَّارُ، يَا بارُّ، يَا مُخْتارُ، يَا فَتَّاحُ، يَا نَفَّاحُ، يَا مُرْتاحُ.

ای بس شکیبا، ای نیک‌بخش، ای برگزیده، ای گشاینده، ای روح‌بخش، ای راحتی‌بخش.

﴿۶۶﴾ يَا مَنْ خَلَقَنِى وَسَوَّانِى، يَا مَنْ رَزَقَنِى وَرَبَّانِى، يَا مَنْ أَطْعَمَنِى وَسَقانِى،

66) ای آن‌که مرا آفرید و بیاراست، ای آن‌که مرا روزی داد و پرورید، ای آن‌که به من خورانید و نوشانید،

يَا مَنْ قَرَّبَنِى وَأَدْنانِى، يَا مَنْ عَصَمَنِى وَكَفانِى، يَا مَنْ حَفِظَنِى وَكَلانِى،

ای آن‌که مرا نزدیک نمود و به کنار خویش برد، ای آن‌که مرا نگاه داشت و کفایت نمود، ای آن‌که مرا حفظ کرد و حمایت کرد،

يَا مَنْ أَعَزَّنِى وَأَغْنانِى، يَا مَنْ وَفَّقَنِى وَهَدانِى، يَا مَنْ آنَسَنِى وَآوانِى، يَا مَنْ أَماتَنِى وَأَحْيانِى.

ای آن‌که به من توانمندی بخشید و بی‌نیازم ساخت، ای آن‌که توفیقم داد و راهنمایی کرد، ای آن‌که همدمم شد و جایم داد، ای آن‌که مرا بمیراند و زنده کند.

﴿۶۷﴾ يَا مَنْ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ، يَا مَنْ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ،

(6٧) ای آن‌که حق را با کلماتش استوار و برجا کند، ای آن‌که توبه را از بندگانش بپذیرد،

يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، يَا مَنْ لَاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلّا بِإِذْنِهِ

ای آن‌که میان انسان و دلش قرار گیرد، ای آن‌که شفاعت جز با اجازه‌اش سود نبخشد

يَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ، يَا مَنْ لَامُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ،

ای آن‌که به گمراه شدگان راهش داناتر است، ای آن‌که حکمش دگرگونی نپذیرد،

يَا مَنْ لَارَادَّ لِقَضائِهِ، يَا مَنِ انْقادَ كُلُّ شَىْءٍ لِأَمْرِهِ،

ای آن‌که رأیش را بازگرداننده‌ای نیست، ای آن‌که هر چیز فرمانش را گردن نهد

يَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ، يَا مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ.

ای آن‌که آسمان‌ها به دست قدرتش پیچیده گشته، ای آن‌که بادها را مژده‌دهنده رحمتش فرستد.

﴿۶۸﴾ يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهاداً، يَا مَنْ جَعَلَ الْجِبالَ أَوْتاداً،

(6٨) ای آن‌که زمین را بستر زندگی قرار داد، ای آن‌که کوه‌ها را میخ‌های زمین نهاد،

يَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً، يَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً

ای آن‌که خورشیدی را چراغ نوربخش کرد، ای آن‌که ماه را تابان ساخت،

يَا مَنْ جَعَلَ اللَّيْلَ لِباساً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّهارَ مَعَاشاً،

ای آن‌که شب را جامه آرامش گرداند، ای آن‌که روز را مایه گذران قرار داد،

يَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُباتاً، يَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِناءً،

، ای آن‌که خواب را وسیله آرامش ساخت، ای آن‌که آسمان را بنا نهاد،

يَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْياءَ أَزْواجاً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصاداً.

ای آن‌که از هر چیز گونه‌های مختلف آفرید، ای آن‌که آتش را کمینگاه قرار داد.

﴿۶۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَمِيعُ، يَا شَفِيعُ، يَا رَفِيعُ

(6٩) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای شنوا، ای حامی و مدافع، ای بلندپایه

يَا مَنِيعُ، يَا سَرِيعُ، يَا بَدِيعُ، يَا كَبِيرُ، يَا قَدِيرُ، يَا خَبِيرُ ، يَا مُجِيرُ.

ای فرازمند، ای شتابنده، ای نوآفرین، ای بزرگ، ای توانا، ای آگاه، ای پناه‌ده.

﴿۷۰﴾ يَا حَيّاً قَبْلَ كُلِّ حَيٍّ، يَا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَيٍّ،

(٧٠) ای زنده پیش از هر زنده، ای زنده پس از هر زنده،

يَا حَىُّ الَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ حَيٌّ، يَا حَىُّ الَّذِي لَايُشارِكُهُ حَيٌّ

ای زنده‌ای که مانند او زنده‌ای نیست، ای زنده‌ای که هیچ زنده‌ای شریک او نیست،

يَا حَىُّ الَّذِى لَا يَحْتاجُ إِلىٰ حَيٍّ، يَا حَىُّ الَّذِي يُمِيتُ كُلَّ حَيٍّ،

ای زنده‌ای که به زنده‌ای نیاز ندارد، ای زنده‌ای که همه زندگان را می‌میراند

يَا حَىُّ الَّذِي يَرْزُقُ كُلَّ حَيٍّ، يَا حَيّاً لَمْ يَرِثِ الْحَياةَ مِنْ حَيٍّ

ای زنده‌ای که به زنده‌ها روزی می‌دهد، ای زنده‌ای که زندگی را از زنده‌ای دیگر به ارث نبرده،

يَا حَىُّ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتىٰ، يَا حَىُّ يَا قَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ.

ای زنده‌ای که مردگان را زنده می‌کند، ای زنده‌ی به خود پاینده‌ای که او را چرت و خواب درنگیرد.

﴿۷۱﴾ يَا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لَايُنْسىٰ، يَا مَنْ لَهُ نُورٌ لَايُطْفىٰ،

٧١) ای آن‌که یادی دارد فراموش‌نشدنی، ای آن‌که نوری دارد خاموش نشدنی

يَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لَاتُعَدُّ، يَا مَنْ لَهُ مُلْكٌ لَايَزُولُ،

ای آن‌که عطایایی بخشیده ناشمردنی، ای آن‌که فرمانروایی‌اش نابودی ندارد،

يَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لَايُحْصىٰ، يَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لَايُكَيَّفُ، يَا مَنْ لَهُ كَمالٌ لَايُدْرَكُ

ای آن‌که ستایشش بی‌آمار است، ای آن‌که شکوهش چگونگی نپذیرد، ای آن‌که کمالی دارد درک ناشدنی

يَا مَنْ لَهُ قَضاءٌ لَايُرَدُّ، يَا مَنْ لَهُ صِفاتٌ لَاتُبَدَّلُ، يَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لَاتُغَيَّرُ.

ای آن‌که داوری‌اش بازگشت ناپذیر است، ای آن‌که صفاتی دارد دگرگون ناپذیر، ای آن‌که صفاتی دارد غیر قابل تغییر.

﴿۷۲﴾ يَا رَبَّ الْعالَمِينَ، يَا مالِكَ يَوْمِ الدِّينِ، يَا غايَةَ الطَّالِبِينَ،

(٧٢) ای پروردگار جهانیان، ای مالک روز جزا، ای مقصود جویندگان،

يَا ظَهْرَ اللَّاجِينَ، يَا مُدْرِكَ الْهارِبِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ

ای پشت و پناه پناهندگان، ای دریابنده فراریان، ای آن‌که شکیبایان را دوست دارد، ای آن‌که توبه‌کنندگان را دوست دارد،

يَا مَنْ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ، يَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ.

ای آن‌که پاکیزگان را دوست دارد، ای آن‌که نیکوکاران را دوست دارد، ای آن‌که اوست داناتر به راه‌یافتگان.

﴿۷۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا شَفِيقُ، يَا رَفِيقُ،

(٧٣) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای مهربان، ای همراه،

يَا حَفِيظُ، يَا مُحِيطُ، يَا مُقِيتُ، يَا مُغِيثُ، يَا مُعِزُّ، يَا مُذِلُّ، يَا مُبْدِئُ، يَا مُعِيدُ.

ای نگهدار، ای فراگیر، ای روزی‌بخش، ای فریادرس، ای توان‌بخش، ای خوار کننده، ای آغازگر، ای برگرداننده.

﴿۷۴﴾ يَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ، يَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ، يَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَيْبٍ،

(٧4) ای آن‌که یکتاست و حریف ندارد، ای آن‌که یگانه است و بی‌مانند، ای آن‌که بی‌نیاز و بی‌کاستی است،

يَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا كَيْفٍ، يَا مَنْ هُوَ قاضٍ بِلا حَيْفٍ،

ای آن‌که بی‌همتا و بدون چگونگی است، ای آن‌که داوری است بدون ستم،

يَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِيرٍ، يَا مَنْ هُوَ عَزِيزٌ بِلا ذُلٍّ، يَا مَنْ هُوَ غَنِيٌّ بِلا فَقْرٍ،

ای آن‌که پروردگاری بی وزیر است، ای آن‌که توانمندی بی‌خواری است، ای آن‌که توانگری بی‌نیاز است،

يَا مَنْ هُوَ مَلِكٌ بِلا عَزْلٍ، يَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِيهٍ.

ای آن‌که پادشاهی بدون برکنار کردن است، ای آن‌که اوصافش بی‌مانند است.

﴿۷۵﴾ يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ، يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ،

(٧5) ای آن‌که ذکرش برای ذاکران شرف است، ای آن‌که شکرش برای شاکران رستگاری است،

يَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحامِدِينَ، يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطِيعِينَ،

ای آن‌که ستایشش برای ستایشگران عزّت است، ای آن‌که طاعتش برای مطعیان مایه نجات است،

يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِينَ، يَا مَنْ سَبِيلُهُ واضِحٌ لِلْمُنِيبِينَ،

ای آن‌که درگاهش به روی جویندگان گشوده است، ای آن‌که راهش برای توبه‌کاران هموار است،

يَا مَنْ آياتُهُ بُرْهانٌ لِلنَّاظِرِينَ، يَا مَنْ كِتابُهُ تَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ،

ای آن‌که نشانه‌هایش برای بینندگان دلیل قاطع است، ای آن‌که کتابش برای پرواپیشگان مایه پند و یادآوری است،

يَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِينَ وَالْعاصِينَ، يَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ.

ای آن‌که روزی‌اش همه مطیعان و گنه‌کاران را فراگیرد، ای آن‌که رحمتش به نیکوکاران نزدیک است.

﴿۷۶﴾ يَا مَنْ تَبارَكَ اسْمُهُ، يَا مَنْ تَعالىٰ جَدُّهُ، يَا مَنْ لَاإِلٰهَ غَيْرُهُ،

(٧6) ای آن‌که نامش خجسته است، ای آن‌که محبوبیتش بس بلند است، ای آن‌که معبودی جز او نیست،

يَا مَنْ جَلَّ ثَناؤُهُ، يَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْماؤُهُ، يَا مَنْ يَدُومُ بَقاؤُهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهاؤُهُ

ای آن‌که ستایشش والا است، ای آن‌که نام‌هایش پاک و بی‌عیب است، ای آن‌که هستی‌اش پایدار است، ای آن‌که بزرگی جلوه زیبایی اوست،

يَا مَنِ الْكِبْرِياءُ رِداؤُهُ، يَا مَنْ لَاتُحْصىٰ آلاؤُهُ، يَا مَنْ لَاتُعَدُّ نَعْماؤُهُ.

ای آن‌که بزرگ‌منشی پوشش اوست، ای آن‌که عطاهایش در شمار نیاید، ای آن‌که نعمت‌هایش شمرده نشود.

﴿۷۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُعِينُ، يَا أَمِينُ، يَا مُبِينُ، يَا مَتِينُ،

(٧٧) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای مدد رسان، ای امین، ای آشکار، ای استوار

يَا مَكِينُ، يَا رَشِيدُ، يَا حَمِيدُ، يَا مَجِيدُ، يَا شَدِيدُ، يَا شَهِيدُ.

ای ارجمند، ای راهنما، ای ستوده، ای بزرگوار، ای سختگیر (گنه‌کاران)، ای گواه.

﴿۷۸﴾ يَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِيدِ، يَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِيدِ، يَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِيدِ

(٧٨) ای صاحب عرش پرشکوه، ای صاحب سخن استوار، ای صاحب کردار مستقیم

يَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِيدِ، يَا ذَا الْوَعْدِ وَالْوَعِيدِ، يَا مَنْ هُوَ الْوَلِىُّ الْحَمِيدُ،

ای صاحب مجازات سخت، ای صاحب نوید و تهدید، ای آن‌که سرپرست ستوده است،

يَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِما يُرِيدُ، يَا مَنْ هُوَ قَرِيبٌ غَيْرُ بَعِيدٍ، يَا مَنْ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ شَهِيدٌ

ای آن‌که به نیکی انجام دهد آنچه را خواهد، ای آن‌که نزدیک دوری ناپذیر است، ای آن‌که بر هر چیز گواه است

يَا مَنْ هُوَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ.

ای آن‌که بر بندگان ستمکار نیست.

﴿۷۹﴾ يَا مَنْ لَاشَرِيكَ لَهُ وَلَا وَزِيرَ، يَا مَنْ لَاشَبِيهَ لَهُ وَلَا نَظِيرَ،

(٧٩) ای آن‌که شریک و وزیری ندارد، ای آن‌که مثل و مانندی ندارد

يَا خالِقَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ الْمُنِيرِ، يَا مُغْنِىَ الْبائِسِ الْفَقِيرِ

ای آفریننده خورشید و ماه تابان، ای بی‌نیاز کننده درمانده تهیدست،

يَا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ، يَا راحِمَ الشَّيْخِ الْكَبِيرِ، يَا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ

ای روزی دهنده کودک خردسال، ای مهرورز بر پیر بزرگسال، ای پیونددهنده استخوان شکسته

يَا عِصْمَةَ الْخائِفِ الْمُسْتَجِيرِ، يَا مَنْ هُوَ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ، يَا مَنْ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.

ای پناه ترسان پناه‌جو، ای آن‌که بر بندگانش آگاه و بیناست، ای آن‌که بر هر کاری تواناست.

﴿۸۰﴾ يَا ذَا الْجُودِ وَالنِّعَمِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَالْكَرَمِ، يَا خالِقَ اللَّوْحِ وَالْقَلَمِ،

(٨٠) ای صاحب جود و بخشش، ای صاحب احسان و بزرگواری، ای آفریننده لوح و قلم،

يَا بارِئَ الذَّرِّ وَالنَّسَمِ، يَا ذَا الْبَأْسِ وَالنِّقَمِ، يَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ

ای پدیدآورنده موران و مردمان، ای صاحب عذاب و انتقام، ای الهام‌بخش عرب و عجم،

يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَالْأَلَمِ، يَا عَالِمَ السِّرِّ وَالْهِمَمِ

ای بردارنده زیان و درد، ای دانای رازها و قصدها،

يَا رَبَّ الْبَيْتِ وَالْحَرَمِ، يَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْياءَ مِنَ الْعَدَمِ

ای پروردگار کعبه و حرم، ای آفریننده هر چیز از نیستی.

﴿۸۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا فاعِلُ، يَاجاعِلُ، يَا قابِلُ، يَا كامِلُ،

(٨١) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای کردگار، ای هستی‌بخش، ای پذیرنده، ای تام و تمام،

يَا فاصِلُ، يَا واصِلُ، يَا عادِلُ، يَا غالِبُ، يَاطالِبُ، يَا واهِبُ.

ای جدا، ای پیونددهنده، ای دادگر، ای چیره، ای جویا، ای بخشنده.

﴿۸۲﴾ يَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ، يَا مَنْ أَكْرَمَ بِجُودِهِ، يَا مَنْ جادَ بِلُطْفِهِ،

(٨٢) ای آن‌که به نیکی و محبتش بخشید، ای آن‌که به جودش گرامی داشت، ای آن‌که به لطفش ارجمند و گرامی شد

يَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ قَدَّرَ بِحِكْمَتِهِ، يَا مَنْ حَكَمَ بِتَدْبِيرِهِ، يَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ

ای آن‌که به نیرویش کار نیکو کرد، ای آن‌که به حکمتش سامان داد، ای آن‌که به تدبیر خود حکم کرد، ای آنکه با علم خود تدبیر کرد،

يَا مَنْ تَجاوَزَ بِحِلْمِهِ، يَا مَنْ دَنَا فِى عُلُّوِهِ، يَا مَنْ عَلا فِى دُنُوِّهِ.

ای آن‌که با بردباری‌اش درگذرد، ای آن‌که در عین برتری‌اش نزدیک است، ای آن‌که در عین نزدیکی‌اش برتر است.

﴿۸۳﴾ يَا مَنْ يَخْلُقُ ما يَشَاءُ، يَا مَنْ يَفْعَلُ ما يَشَاءُ،

(٨٣) ای آن‌که هرچه خواهد می‌آفریند، ای آن‌که هرچه بخواهد انجام می‌دهد،

يَا مَنْ يَهْدِى مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ

ای آن‌که هرکه را بخواهد راهنمایی کند، ای آن‌که هرکه را بخواهد وامی‌گذارد، ای آن‌که هرکه را بخواهد عذاب کند،

يَا مَنْ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُعِزُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُذِلُّ مَنْ يَشَاءُ

ای آن‌که هرکه را بخواهد بیامرزد، ای آن‌که هرکه را بخواهد توانمندی بخشد، ای آن‌که هرکه را بخواهد خوار گرداند

يَا مَنْ يُصَوِّرُ فِى الْأَرْحامِ مَا يَشَاءُ، يَا مَنْ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ.

ای آن‌که در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد، ای آن‌که هرکه را بخواهد به رحمتش مخصوص گرداند.

﴿۸۴﴾ يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً، يَا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَىْءٍ قَدْراً

(٨4) ای آن‌که همسر و فرزندی نگرفت، ای آن‌که برای هر چیز اندازه نهاد،

يَا مَنْ لَايُشْرِكُ فِى حُكْمِهِ أَحَداً، يَا مَنْ جَعَلَ الْمَلائِكَةَ رُسُلاً،

ای آن‌که در حکومتش کسی را شریک نساخت، ای آن‌که فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد،

يَا مَنْ جَعَلَ فِى السَّماءِ بُرُوجاً، يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً،

ای آن‌که در آسمان‌ها برج‌هایی قرار داد، ای آن‌که زمین را زیستگاه شایسته نمود

يَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً، يَا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَىْءٍ أَمَداً

ای آن‌که آدمی را از آب آفرید، ای آن‌که برای هر چیز سرانجامی قرار داد،

يَا مَنْ أَحاطَ بِكُلِّ شَىْءٍ عِلْماً، يَا مَنْ أَحْصىٰ كُلَّ شَىْءٍ عَدَداً

ای آن‌که با علم خویش هر چیز را دربر گرفته است، ای آن‌که تعداد هر چیز را شماره نموده است.

﴿۸۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَوَّلُ، يَا آخِرُ، يَاظاهِرُ، يَا باطِنُ،

(٨5) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای آغاز، ای انجام، ای آشکار، ای نهان،

يَابَرُّ، يَاحَقُّ، يَافَرْدُ، يَاوِتْرُ، يَاصَمَدُ، يَاسَرْمَدُ.

ای نیکوکار، ای حق، ای یگانه، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای همیشگی.

﴿۸۶﴾ يَا خَيْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ، يَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ، يَا أَجَلَّ مَشْكُورٍ شُكِرَ

(٨6) ای بهترین شناخته شده‌ای که شناخته شده، ای برترین معبودی که عبادت شده، ای والاترین ثناپذیری که سپاس شده،

يَا أَعَزَّ مَذْكُورٍ ذُكِرَ، يَا أَعْلىٰ مَحْمُودٍ حُمِدَ، يَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ،

ای توانمندترین یاد شده‌ای که یاد شده، ای برترین ستوده‌ای که ستایش شده، ای دیرینه‌ترین موجودی که خواسته شده،

يَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ، يَا أَكْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ، يَا أَكْرَمَ مَسْؤُولٍ سُئِلَ، يَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ.

ای بلندترین وصف شده‌ای که به وصف آمده، ای بزرگ‌ترین مقصودی که قصد شده، ای گرامی‌ترین پرسیده‌ای که پرسش شده، ای عالی‌مرتبه‌ترین محبوبی که دانسته شده.

﴿۸۷﴾ يَا حَبِيبَ الْباكِينَ، يَا سَيِّدَ الْمُتَوَكِّلِينَ، يَا هادِىَ الْمُضِلِّينَ، يَا وَلِىَّ الْمُؤْمِنِينَ،

(٨٧) ای محبوب گریه‌کنندگان، ای سرور توکل‌کنندگان، ای راهنمای گمراهان، ای سرپرست مؤمنان،

يَا أَنِيسَ الذَّاكِرِينَ، يَا مَفْزَعَ الْمَلهُوفِينَ، يَا مُنْجِىَ الصَّادِقِينَ

ای همدم ذاکران، ای پناه جان سوختگان، ای رهایی بخش راست‌گویان

يَا أَقْدَرَ الْقادِرِينَ، يَا أَعْلَمَ الْعالِمِينَ، يَا إِلٰهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ.

ای تواناترین توانایان، ای داناترین دانایان، ای پرستیده همه آفریدگان

﴿۸۸﴾ يَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ، يَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ، يَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ، يَا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ

(٨٨) ای آن‌که فراتر رفت و چیره گشت، ای آن‌که دارا گشت و توان یافت، ای آن‌که نهان شد و آگاهی یافت، ای آن‌که پرستش شد و در برابر پرستش اندک پاداش فراوان داد،

يَا مَنْ عُصِىَ فَغَفَرَ، يَا مَنْ لَاتَحْوِيهِ الْفِكَرُ، يَامَنْ لَايُدْرِكُهُ بَصَرٌ،

ای آن‌که نافرمانی شد و آمرزید، ای آنکه اندیشه‌ها او را فرا نگیرد، ای آن‌که دیده‌ای او را در نیابد

يَا مَنْ لَايَخْفىٰ عَلَيْهِ أَثَرٌ، يَا رازِقَ الْبَشَرِ، يَا مُقَدِّرَ كُلِّ قَدَرٍ.

ای آن‌که اثری بر او پوشیده نماند، ای روزی‌دهنده آدمیان، ای اندازه دهنده هر اندازه

﴿۸۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حافِظُ، يَا بارِئُ، يَا ذارِئُ يَا باذِخُ،

(٨٩) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای نگهدار، ای آفریننده، ای پدیدآورنده، ای بسیار بخشنده،

يَافارِجُ، يَا فاتِحُ، يَا كاشِفُ، يَا ضامِنُ، يَا آمِرُ، يَا ناهِى.

ای گشایشگر، ای فراخی‌بخش، ای برطرف‌کننده زیان، ای ضمانت‌کننده، ای فرمان‌ده، ای بازدارنده.

﴿۹۰﴾ يَامَنْ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايَصْرِفُ السُّوءَ إِلّا هُوَ،

(٩٠) ای آن‌که جز او غیب نداند، ای آن‌که زیان و سیه‌روزی را جز او برنگرداند

يَا مَنْ لَايَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلّا هُوَ

داند، ای آن‌که آفریدگان را جز او نیافریند، ای آن‌که گناه را جز او نیامرزد،

يَا مَنْ لَايُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلّا هُوَ،

ای آن‌که نعمت را جز او کامل نکند، ای آن‌که دل‌ها را جز او دگرگون نکند،

يَا مَنْ لَايُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُنَزِّلُ الْغَيْثَ إِلّا هُوَ

ای آن‌که کارها را جز او تدبیر ننماید، ای آن‌که باران را جز او فرو نبارد

يَا مَنْ لَا يَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُحْيِى الْمَوْتىٰ إِلّا هُوَ.

ای آن‌که روزی را جز او نگستراند، ای آن‌که مردگان را جز او زنده نسازد

﴿۹۱﴾ يَا مُعِينَ الْضُعَفاءِ، يَا صاحِبَ الْغُرَباءِ، يَا ناصِرَ الْأَوْلِياءِ، يَا قاهِرَ الْأَعْداءِ، يَا رافِعَ السَّماءِ

(٩١) ای یاور ناتوانان، ای همراه غریبان، ای یار دوستان، ای چیره بر دشمنان ای بالا برنده آسمان،

يَا أَنِيسَ الْأَصْفِياءِ، يَا حَبِيبَ الْأَتْقِياءِ، يَا كَنْزَ الْفُقَراءِ، يَا إِلٰهَ الْأَغْنِياءِ، يَا أَكْرَمَ الْكُرَماءِ.

ای مونس برگزیدگان، ای محبوب پروا پیشگان، ای گنجینه تهیدستان، ای معبود توانگران ای کریم‌ترین کریمان.

﴿۹۲﴾ يَا كافِياً مِنْ كُلِّ شَىْءٍ، يَا قائِماً عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ،

(٩٢) ای کفایت‌کننده از هر چیز، ای پاینده بر هر چیز،

يَا مَنْ لَا يُشْبِهُهُ شَىْءٌ، يَا مَنْ لَايَزِيدُ فِى مُلْكِهِ شَىْءٌ،

ای آن‌که چیزی مانند او نیست، ای آن‌که چیزی بر فرمانروایی‌اش نیفزاید

يَا مَنْ لَايَخْفىٰ عَلَيْهِ شَىْءٌ، يَا مَنْ لَا يَنْقُصُ مِنْ خَزائِنِهِ شَىْءٌ،

ای آن‌که چیزی بر او پوشیده نیست، ای آن‌که چیزی از خزانه‌هایش نکاهد،

يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ، يَا مَنْ لَايَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَىْءٌ

ای آن‌که مانندش کسی نیست، ای آن‌که چیزی از علمش پنهان نماند

يَا مَنْ هُوَ خَبِيرٌ بِكُلِّ شَىْءٍ، يَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ كُلَّ شَىْءٍ.

ای آن‌که به همه‌چیز آگاه است، ای آن‌که رحمتش همه‌چیز را فرا گرفته است

﴿۹۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُكْرِمُ، يَا مُطْعِمُ، يَا مُنْعِمُ، يَا مُعْطِى

(٩٣) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای محبت‌کننده، ای روزی‌بخش، ای نعمت دهنده، ای عطابخش،

يَا مُغْنِى، يَا مُقْنِى، يَا مُفْنِى، يَا مُحْيِى، يَا مُرْضِى، يَا مُنْجِى.

ای بی‌نیازکننده، ای ذخیره‌گذار، ای نابودکننده، ای زنده‌کننده، ای خشنودکننده، ای رهایی بخش.

﴿۹۴﴾ يَا أَوَّلَ كُلِّ شَىْءٍ وَآخِرَهُ، يَا إِلٰهَ كُلِّ شَىْءٍ وَمَلِيكَهُ، يَا رَبَّ كُلِّ شَىْءٍ وَصانِعَهُ،

(٩4) ای آغاز و انجام هر چیز، ای معبود و دارنده هر چیز، ای پروردگار و سازنده هر چیز،

يَا بارِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَخالِقَهُ، يَا قابِضَ كُلِّ شَىْءٍ وَباسِطَهُ، يَا مُبْدِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُعِيدَهُ،

ای آفریننده و سازنده هر چیز، ای گیرنده و گشاینده هر چیز، ای آغاز کننده هر چیز،

يَا مُنْشِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُقَدِّرَهُ، يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُحَوِّلَهُ

ای پدیدآورنده و اندازه‌بخش هر چیز، ای هستی‌بخش و جنباننده هر چیز،

يَا مُحْيِىَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُمِيتَهُ، يَا خالِقَ كُلِّ شَىْءٍ وَوارِثَهُ.

ای زنده‌کننده و میراننده هر چیز، ای آفریننده و میراث بر هر چیز.

﴿۹۵﴾ يَا خَيْرَ ذاكِرٍ وَمَذْكُورٍ، يَا خَيْرَ شاكِرٍ وَمَشْكُورٍ، يَا خَيْرَ حامِدٍ وَمَحْمُودٍ،

(٩5) ای بهترین یادکننده و یادشده، ای بهترین ستایش‌کننده و ستایش‌شده، ای بهترین ستاینده و ستوده،

يَا خَيْرَ شاهِدٍ وَمَشْهُودٍ، يَا خَيْرَ داعٍ وَمَدْعُوٍّ، يَا خَيْرَ مُجِيبٍ وَمُجابٍ

ای بهترین گواه و گواهی‌نامه، ای بهترین خواهنده و خوانده‌شده، ای بهترین پاسخ‌دهنده و پاسخ داده شده،

يَا خَيْرَ مُؤْنِسٍ وَأَنِيسٍ، يَا خَيْرَ صاحِبٍ وَجَلِيسٍ

ای بهترین یار و همدم، ای بهترین همراه و هم‌نشین

يَا خَيْرَ مَقْصُودٍ وَمَطْلُوبٍ، يَا خَيْرَ حَبِيبٍ وَمَحْبُوبٍ.

ای بهترین سویه و آهنگ، ای بهترین دوستدار و محبوب

﴿۹۶﴾ يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعاهُ مُجِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطاعَهُ حَبِيبٌ

(٩6) ای آن‌که به خواهنده‌اش پاسخ گوید، ای آن‌که برای فرمانبرش دوست است،

يَا مَنْ هُوَ إِلَىٰ مَنْ أَحَبَّهُ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِيبٌ،

ای آن‌که به دوستدارش نزدیک است، ای آن‌که برای کسی که از او نگهداری طلبد دیده‌بان است،

يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ كَرِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَلِيمٌ

ای آن‌که به هرکه به او امید بندد مهمان‌نواز است، ای آن‌که بر هرکه از او نافرمانی کند بردبار است،

يَا مَنْ هُوَ فِى عَظَمَتِهِ رَحِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِى حِكْمَتِهِ عَظِيمٌ،

ای آن‌که در بزرگی‌اش مهربان است، ای آن‌که در فرزانگی‌اش بزرگ است،

يَا مَنْ هُوَ فِى إِحْسانِهِ قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرادَهُ عَلِيمٌ.

ای آن‌که در نیکی‌اش دیرینه است، ای آن‌که به هر که او را خواهد دانا است.

﴿۹۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَبِّبُ، يَا مُرَغِّبُ، يَا مُقَلِّبُ، يَا مُعَقِّبُ

(٩٧) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای سبب‌ساز، ای شوق‌آفرین، ای برگرداننده، ای پیگیر،

يَا مُرَتِّبُ، يَا مُخَوِّفُ، يَا مُحَذِّرُ، يَا مُذَكِّرُ، يَا مُسَخِّرُ، يَا مُغَيِّرُ.

ای سامان‌بخش، ای هراس‌آور، ای برحذردار، ای یادآور، ای تسخیرگر، ای دگرگون ساز.

﴿۹۸﴾ يَا مَنْ عِلْمُهُ سابِقٌ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صادِقٌ، يَا مَنْ لُطْفُهُ ظاهِرٌ،

(٩٨) ای آن‌که علمش پیش است، ای آن‌که وعده‌اش راست است، ای آن‌که مهرش آشکار است،

يَا مَنْ أَمْرُهُ غالِبٌ، يَا مَنْ كِتابُهُ مُحْكَمٌ، يَا مَنْ قَضاؤُهُ كائِنٌ، يَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِيدٌ،

ای آن‌که فرمانش چیره است، ای آن‌که کتابش استوار است، ای آن‌که حکمش شدنی است، ای آن‌که قرآنش باشکوه است،

يَا مَنْ مُلْكُهُ قَدِيمٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ، يَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِيمٌ.

ای آن‌که فرمانروایی‌اش دیرین است، ای آن‌که بخششش فراگیر است، ای آن‌که مقام فرمانروائی‌اش بس بزرگ است.

﴿۹۹﴾ يَا مَنْ لَايَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، يَا مَنْ لَايَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ

(٩٩) ای آن‌که شنیدنی از شنیدن دیگر بازش ندارد، ای آن‌که کاری از کار دیگر منعش نکند،

يَا مَنْ لَايُلْهِيهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ، يَا مَنْ لَايُغَلِّطُهُ سُؤالٌ عَنْ سُؤالٍ،

ای آن‌که گفتاری از گفتار دیگر سرگرمش نکند، ای آن‌که درخواستی از درخواست دیگر او را به اشتباه نیافکند،

يَا مَنْ لَايَحْجُبُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ، يَا مَنْ لَايُبْرِمُهُ إِلْحاحُ الْمُلِحِّينَ،

ای آن‌که چیزی از چیز دیگر پرده‌اش نشود، ای آن‌که اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد،

يَا مَنْ هُوَ غايَةُ مُرادِ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهىٰ هِمَمِ الْعارِفِينَ

ای آن‌که آرمان واپسین جویندگان است، ای آن‌که نهایت همّت عارفان است،

يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهىٰ طَلَبِ الطَّالِبِينَ، يَا مَنْ لَايَخْفىٰ عَلَيْهِ ذَرَّةٌ فِى الْعالَمِينَ

ای آن‌که پایان جستجوی جویندگان است، ای آن‌که غباری در سراسر هستی بر او پوشیده نیست

﴿۱۰۰﴾ يَا حَلِيماً لَايَعْجَلُ، يَا جَوَاداً لَايَبْخَلُ، يَا صادِقاً لَا يُخْلِفُ، يَا وَهَّاباً لَايَمَلُّ، يَا قاهِراً لَايُغْلَبُ،

(١٠٠) ای بردباری که شتاب نکند، ای بخشنده‌ای که بخل نورزد، ای راست‌گویی که تخلّف نکند، ای عطاکننده‌ای که خستگی نپذیرد، ای چیره‌ای که شکست‌ناپذیر است

يَا عَظِيماً لَايُوصَفُ، يَا عَدْلاً لَا يَحِيفُ، يَا غَنِيّاً لَايَفْتَقِرُ، يَا كَبِيراً لَايَصْغُرُ، يَا حافِظاً لَايَغْفُلُ

ای بزرگی که به وصف در نیاید، ای دادگری که ستم ننماید، ای توانگری که نیازمند نشود، ای بزرگی که کوچک نگردد، ای نگهداری که بی‌خبر نماند،

سُبْحانَكَ يَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس، فریادرس، ما را ای پروردگار از آتش رهایی بخش.