دعای شب و روز جمعه و عرفه
شیخ طوسى و سیّد کفعمى و سیّد ابن باقى (رحمهم اللّه) فرموده‌اند: در شب و روز جمعه و شب و روز عرفه مستحب است دعاى «اَللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ...» خوانده شود؛ ما آن را از کتاب «مصباح شیخ» نقل می‌کنیم و آن دعا این است:
اللّٰهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَيَّأَ وَأَعَدَّ وَاسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَىٰ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نائِلِهِ وَجائِزَتِهِ،
خدایا! هرکس به امید کمک و درخواست عطا و جود و جایزه مخلوقی، مجهّز و مهیا و آماده دیدار او شود
فَإِلَيْكَ يَا رَبِّ تَعْبِيَتِى وَاسْتِعْدادِى رَجَاءَ عَفْوِكَ وَطَلَبَ نائِلِكَ وَجَائِزَتِكَ
فقط به‌سوی توست ای پروردگار من استعداد و آمادگی من، به امید گذشت و به دست آوردن نصیب و جایزه‌ات
فَلَا تُخَيِّبْ دُعَائِى يَا مَنْ لَايَخِيبُ عَلَيْهِ سائِلٌ وَلَا يَنْقُصُهُ نائِلٌ
پس مرا از خواسته‌ام ناامید مکن، ای آنکه درخواست کننده‌ای از او محروم نگردد و به دست آورده‌ای از او نکاهد
فَإِنِّى لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ، وَلَا لِوَفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ،
من به پشتوانه عمل شایسته‌ای که انجام داده باشم و یا به امید آفریده‌ای که به او دل‌بسته باشم به پیشگاهت نیامده‌ام
أَتَيْتُكَ مُقِرّاً عَلَىٰ نَفْسِى بِالْإِساءَةِ وَالظُّلْمِ، مُعْتَرِفاً بِأَنْ لَاحُجَّةَ لِى وَلَا عُذْرَ؛
به درگاهت آمده‌ام با اقرار بر ضد خویش به بدکاری و ستم و با اعتراف به اینکه هیچ دلیل و نه عذری بر بدکاری‌ام نیست؛
أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئِينَ
گذشت فراگیرت را که به آن از خطاکاران درمی‌گذری امیدوارم،
فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلىٰ عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ
پس پافشاری بر جرم بزرگشان از اینکه بر آنان دوباره مهرورزی تو را بازنداشت
فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَةٌ، وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ، يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ
ای آنکه رحمتش فراگیر و گذشتش بس بزرگ است ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ،
لَايَرُدُّ غَضَبَكَ إِلّا حِلْمُكَ، وَلَا يُنْجِى مِنْ سَخَطِكَ إِلّا التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ
جز بردباری‌ات خشم تو را برنگرداند و جز زاری به پیشگاهت از ناخشنودی‌ات رهایی نخواهد بود
فَهَبْ لِى يَا إِلٰهِى فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِى تُحْيِى بِهَا مَيْتَ الْبِلَادِ؛
پس خدایا! با نیرویی که با آن سرزمین‌های مرده را زنده می‌کنی به من گشایشی بخش؛
وَلَا تُهْلِكْنِى غَمّاً حَتَّىٰ تَستَجِيبَ لِى، وَتُعَرِّفَنِى الْإِجابَةَ فِى دُعَائِى
و از اندوه هلاکم مکن تا آنکه دعایم را مستجاب کنی و مرا به اجابت دعایم آگاه‌سازی
وَأَذِقْنِى طَعْمَ الْعَافِيَةِ إِلَىٰ مُنْتَهىٰ أَجَلِى، وَلَا تُشْمِتْ بِى عَدُوِّى، وَلَا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ، وَلَا تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِى
و شیرینی سلامت و تندرستی را تا پایان عمر به من بچشان و مرا در معرض سرزنش دشمنم قرار مده و او را بر من چیره مساز و بر وجودم مسلّط مکن؛
اللّٰهُمَّ إِنْ وَضَعْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى يَرْفَعُنِى وَ إِنْ رَفَعْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى يَضَعُنِى
خدایا! اگر تو مرا حقیر و پست بداری، پس چه کسی بلندم گرداند و اگر تو مرا بلند گردانی، پس کیست آنکه مرا خوار کند
وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى يَعْرِضُ لَكَ فِى عَبْدِكَ أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ؛
و اگر هلاکم کنی، پس کیست آنکه درباره‌ی بنده‌ات در برابر تو خود نمایی نشان دهد یا از کار او از تو پرس‌وجو کند؟
وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ فِى حُكْمِكَ ظُلْمٌ، وَلَا فِى نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ،
با آنکه به‌یقین می‌دانم که نه در حکم تو ستمی است و نه در انتقامت شتابی
وَ إِنَّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنَّمَا يَحْتاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ
چه تنها کسی در انتقام شتاب می‌کند که از دست دادن فرصت را می‌هراسد و فقط کسی نیازمند ستمگری است که ناتوان است
وَقَدْ تَعالَيْتَ يَا إِلٰهِى عَنْ ذٰلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً .
و حال آنکه توای خدای من! از این امور بسیار برتری.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ فَأَعِذْنِى، وَأَسْتَجِيرُ بِكَ فَأَجِرْنِى
خدایا به تو پناه می‌آورم، پس پناهم ده و از تو امان می‌جویم پس امانم ده
وَأَسْتَرْزِقُكَ فَارْزُقْنِى، وَأَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ فَاكْفِنِى،
و از تو روزی می‌خواهم پس روزی‌ام ده و اعتماد می‌کنم بر تو، پس تو خود مرا کافی باش
وَأَسْتَنْصِرُكَ عَلىٰ عَدُوِّى فَانْصُرْنِى، وَأَسْتَعِينُ بِكَ فَأَعِنِّى،
و برای پیروزی بر دشمنم از تو یاری می‌خواهم پس یاری‌ام ده و از تو مدد می‌جویم پس مرا مدد کن
وَأَسْتَغْفِرُكَ يَا إِلٰهِى فَاغْفِرْ لِى، آمِينَ آمِينَ آمِينَ
ای خدای من! دعایم را بپذیر، بپذیر، بپذیر.
