روزه و صدقه
چون اراده سفر می‌کنی، شایسته است روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بداری و برای سفر کردن، روز شنبه یا روز سه‌شنبه یا روز پنجشنبه را انتخاب کنی و از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پیش از ظهر روز جمعه بپرهیز و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده، دوری کن: هفت روزی نحس باشد در مَهی زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج سه و پنـج و سیـزده بـا شانـزده بیست‌ویک با بیست‌وچهار و بیست‌وپنج [در بعضی از روایات نقل‌شده: که در بیست‌ویکم ماه سفر کردن مطلوب است و در روز هشتم و بیست‌وسوم خوب نیست. عباس قمی] در ایام مُحاق و در حالی که ماه در برج عقرب است به سفر مرو و اگر در این اوقات برای سفر کردن ضرورتی پیش آمد، دعای سفر را بخوان و صدقه بده، آنگاه به سفر برو. روایت شده: مردی از اصحاب حضرت باقر(علیه‌السلام) اراده سفر کرد و برای وداع خدمت آن جناب رسید، حضرت فرمود: پدرم علی بن الحسین(علیه‌السلام) هرگاه اراده می‌کرد که به‌سوی بعضی از املاک خود بیرون رود، سلامتی خود را از خدا به آنچه آسان بود می‌خرید، یعنی به صدقه دادن به هرچه که ممکن بود و این عمل زمانی بود که پای خویش را در رکاب می‌گذاشت؛ و چون به سلامت از سفر بازمی‌گشت، خدا را شکر می‌کرد و به آنچه که ممکن بود صدقه می‌داد. آن مرد حضرت را وداع گفت و رفت و آنچه را حضرت فرموده بود انجام نداد، در نتیجه در مسیر سفر هلاک شد؛ این خبر به حضرت باقر(علیه‌السلام) رسید، حضرت فرمود: این مرد پند داده شد، اگر می‌پذیرفت.
