روز 24 ماه روز مباهله
روز بیست‌وچهارم [ذی‌الحجه] بنا بر شهرت بیشتر روزی است که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) با نصارای نَجران مباهله کرد و پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک انداخت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(علیهم‌السلام) را زیر عبا جا داد و گفت: پروردگارا هر پیامبری را اهل‌بیتی بوده که ویژه‌ترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهل‌بیت من‌اند، از ایشان شک و گناه را برطرف ساز و پاک کن ایشان را پاک کردنی کامل، پس جبرائیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد. آنگاه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن چهار بزرگوار را برای مباهله به بیرون برد، چون نگاه نصاری بر ایشان افتاد و حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت بر مباهله را از دست داده و درخواست مصالحه و پذیرش جزیه کردند. در این روز حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) در حال رکوع انگشتر خود را به گدا داد و آیه «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ..» در شأن آن حضرت نازل شد. در هر صورت این روز دارای برجستگی و برتری بسیاری است و در آن چند عمل وارد است:
