نامه‌ای که برای حاجت می نویسند و در آب جاری یا چاه می اندازند
در کتاب «تحفة الزائر» از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هرگاه تو را حاجتی به سوی خدای تعالی باشد یا از امری بیمناک و ترسان باشی در کاغذی بنویس:
بِسْمِ اللّٰه الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، اللّٰهُمَّ إِنِّي أَتَوجَّهُ إِلَيْكَ بِأَحَبِّ الْأَسْماءِ إِلَيْكَ وَأَعْظَمِها لَدَيْكَ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، خدایا به سوی تو رو می‌کنم با محبوب‌ترین نام‌ها به پیشگاهت و بزرگ‌ترین آن‌ها در نزدت
وَأَتَقَرَّبُ وَأَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِمَنْ أَوْجَبْتَ حَقَّهُ عَلَيْكَ
و تقرّب و توسّل می‌جویم، به کسی که حقّش را بر خودت واجب کردی
بِمُحَمَّدٍ، وَعَلِيٍّ، وَفاطِمَةَ، وَالْحَسَنِ، وَالْحُسَيْنِ، وَعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ
به محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین
وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ، وَعَلِيِّ بْنِ مُوسىٰ، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ
و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی
وَعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، وَالْحُجَّةِ الْمُنْتَظَرِ صَلَواتُ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ، اكْفِنِي كَذا وَكَذا.
و علی بن محمّد و حسن بن علی و حجّت منتظر که درودهای خدا بر همه ایشان باد، کفایت کن برایم چنین و چنان.
(به جای کذا و کذا حاجت خود را ذکر می‌کنی)
سپس کاغذ را تا کن و در میان تکه‌ای از گل بگذار و در میان آب جاری یا چاهی بینداز که حق‌تعالی به زودی گشایشی در مشکلت کرامت می‌کند.
