تقویم این ماه

فصل یازدهم ماه ذی القعده تقویم این ماه اوّل ذى القعده: بنابر نقلى، اوّل ذى القعده سال ١۷۳ هجرى، روز میلاد حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام) است. یازدهم ذى القعده: روز یازدهم ماه (سال ١۴۸ هجرى قمرى) روز میلاد مسعود امام على بن موسى الرضا (علیهما السلام) است. بیست و سوم ماه ذى القعده: (سال ۲۰۳) طبق برخى از روایات شهادت همان حضرت است و زیارت آن حضرت در چنین روزى مناسب است. (هرچند معروف در شهادت آن حضرت «آخر ماه صفر» است). بیست و پنجم ماه ذى القعده: طبق روایتى از امام رضا (علیه السلام) روز دحو الأرض است (روزى است که نخستین خشکى ها از زیر آب - که تمام روى زمین را فراگرفته بود - سربرآورد و مطابق بعضى از روایات، نخستین جایى که از زیر آب بیرون آمد و خشک شد و سپس گسترش یافت، سرزمین «مکّه» و بخصوص محلّ «خانه کعبه» بود و لذا مکّه «امّ القرى» [= مادر همه آبادى ها] نام گرفت). آخر ماه ذى القعده: (سال ۲۲۰ هجرى قمرى) روز شهادت امام نهم، امام محمّد تقى (علیه السلام) است که به زهر «معتصم عبّاسى» در بغداد مسموم و شهید گشت در حالى که بیش از ۲۵ سال از عمر مبارکش نمى گذشت؛ بدن مطهّر آن حضرت را به کاظمین که نزدیک بغداد است آوردند و در کنار جدّ بزرگوارش امام موسى بن جعفر (علیهما السلام) به خاک سپردند و انتخاب نام کاظمین بر آن شهر به همین مناسبت است (قبلاً آن جا را «مقابر قریش» مى نامیدند). در حدیثى آمده است که خود آن حضرت مى فرمود: «اَلْفَرَجُ بَعْدَ الْمأمُونِ بِثَلاثینَ شَهْراً; آسودگى من بعد از مرگ مأمون به فاصله سى ماه خواهد بود».

که این جمله اشاره اى به شهادت آن حضرت بعد از دو سال و نیم (۳۰ ماه) بعد از مرگ مأمون بود. همچنین نشان مى دهد که آن بزرگوار تا چه حد به خاطر فشارهاى دستگاه بنى عبّاس در زحمت بودند.