دعاى یستشیر
دعاى يستشير : «سیّد بن طاووس» در «مهج الدّعوات» از امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه وآله) این دعا را به من آموخت و فرمانم داد که در دشوارى و آسودگى این دعا را بخوانم و به جانشین خود نیز بیاموزم و تا زمانى که زنده ام آن را ترک نکنم و آن را هر صبح و شام بخوانم، زیرا این دعا گنجى از گنج هاى عرش الهى است. در پى اصرار فراوان ابىّ بن کعب انصارى براى بیان پاداش این دعا، رسول خدا (صلى الله علیه وآله) برخى از پاداش هاى مادّى و معنوى آن را ذکر کرد، از جمله آن که: هر کس این دعا را بخواند خداوند گناهانش را مى آمرزد، سکینه و آرامش بر او فرو مى فرستد و رحمت الهى، وى را فرا مى گیرد. همچنین آثار و خواصّ جالبى را درباره این دعا، پیامبر گرامى اسلام (صلى الله علیه وآله) براى جناب سلمان
فارسى بیان کرده است. این دعا برابر نقل «کفعمى» در «بلد الامین» چنین است:
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الحَىُّ القَیُّومُ، اَلدّٰائِمُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ،
حمد و سپاس مخصوص خداوندى است که معبودى جز او نیست، زنده، جاودان، پاینده، فرمانرواى بر حق و آشکار است،
اَلْمُدَبِّرُ بِلاٰ وَزیرٍ، وَلاٰ خَلْقٍ مِنْ عِبٰادِهِ یَسْتَشیرُ، اَلْأَوَّلُ غَیْرُ مَوْصُوفٍ،
تدبیر کننده اى که مددکارى ندارد و با آفریده اى از بندگانش مشورت نمى کند، همان آغازى که توصیف نشود،
اَلْبٰاقى بَعْدَ فَنٰآءِ الْخَلْقِ، اَلْعَظیمُ الرُّبُوبِیَّةِ، نُورُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرَضینَ،
و بعد از نابودى مخلوقات پایدار ماند، آن که پروردگاریش با عظمت است، و روشنایى آسمان ها و زمین ها
وَفٰاطِرُهُما وَمُبْتَدِعُهُمٰا، خَلَقَهُمٰا بِغَیْرِ تَرَوْنَهُ، وَفَتَقَهُمٰا فَتْقاً،
و آفریننده و بوجود آورنده آنهاست، آنها را بدون ستون آفرید و به نحو خاصّى گشود،
فَقٰامَتِ السَّمٰوٰاتُ طٰآئِعٰاتٍ بِاَمْرِهِ، وَاسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُ بِاَوْتٰادِهٰا فَوْقَ الْمٰآءِ،
پس آسمان ها به فرمان او مطیعانه در جاى خود قرار گرفتند و زمین با کوه هایش بر روى آب استقرار یافت،
ثُمَّ عَلاٰ رَبُّنٰا فِى السَّمٰوٰاتِ الْعُلىٰ، اَلرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوىٰ،
پس پروردگار ما همان بخشنده اى است که بر آسمان ها و عرش مسلّط است،
لَهُ مٰا فِى السَّمٰوٰاتِ وَمٰا فِى الْأَرْضِ وَمٰا بَیْنَهُمٰا وَمٰا تَحْتَ الثَّرىٰ،
آنچه در آسمان ها و زمین و بین آنها و زیر خاک است از آنِ اوست،
فَاَنَا اَشْهَدُ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، لاٰ رافِعَ لِمٰا وَضَعْتَ، وَلاٰ وٰاضِعَ لِمٰا رَفَعْتَ،
و گواهى مى دهم تو خدایى که معبودى جز تو نیست، کسى را که پستش کنى بالایش نتوان برد و کسى را که بالایش برى پستش نتوان کرد
وَلاٰ مُعِزَّ لِمَنْ اَذْلَلْتَ، وَلاٰ مُذِلَّ لِمَنْ اَعْزَزْتَ، وَلاٰ مٰانِعَ لِمٰا اَعْطَیْتَ، وَلاٰ مُعْطِىَ لِمٰا مَنَعْتَ،
و کسى را که خوارش کنى عزّتش نتوان بخشید و کسى را که عزّتش بخشى خوارش نتوان کرد آنچه را که عطا کنى منعش نتوان کرد و آنچه را که منع کنى عطایش نتوان نمود،
وَاَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، کُنْتَ اِذْ لَمْ تَکُنْ سَمٰآءٌ مَبْنِیَّةٌ، وَلاٰ اَرْضٌ مَدْحِیَّةٌ،
و تویى خدایى که معبودى جز تو نیست، تو بودى در زمانى که نبود آسمانِ برافراشته، و زمینِ گسترده،
وَلاٰ شَمْسٌ مُضیـئَةٌ، وَلاٰ لَیْلٌ مُظْلِمٌ، وَلاٰ نَهٰارٌ مُضیـئٌ، وَلاٰ بَحْرٌ لُجِّىٌّ،
و خورشیدِ تابناک، و شبِ تاریک، و روزِ روشن، و دریاىِ موّاج،
وَلاٰ جَبَلٌ رٰاسٍ، وَلاٰ نَجْمٌ سٰارٍ، وَلاٰ قَمَرٌ مُنیرٌ، وَلاٰ ریحٌ تَهُبُّ،
و کوهِ استوار، و ستارگانِ در حرکت، و ماهِ تابان، و بادهاى وزان
وَلاٰ سَحٰابٌ یَسْکُبُ، وَلاٰ بَرْقٌ یَلْمَعُ، وَلاٰ رَعْدٌ یُسَبِّحُ، وَلاٰ رُوحٌ یَتَنَفَّسُ،
و ابرهاى بارنده، و برقِ درخشنده، و رعد به تسبیح غرّنده، و موجود زنده،
وَلاٰ طٰآئِرٌ یَطیرُ، وَلاٰ نٰارٌ تَتَوَقَّدُ، وَلاٰ مٰآءٌ یَطَّرِدُ،
و مرغ پرنده، و آتشِ فروزنده، و آبِ روان،
کُنْتَ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ، وَکَوَّنْتَ کُلَّ شَىْءٍ، وَقَدَرْتَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ، وَابْتَدَعْتَ کُلَّ شَىْءٍ،
تو قبل از هر چیز بودى، و همه چیز را تو پدید آوردى، و تو بر هر چیز توانایى، و همه چیز را تو بوجود آوردى،
وَاَفْقَرْتَ وَاَغْنَیْتَ، وَاَمَتَّ وَاَحْیَیْتَ، وَاَضْحَکْتَ وَاَبْکَیْتَ، وَعَلَى الْعَرشِ اسْتَوَیْتَ،
و محتاج و توانگر گرداندى، مرده و زنده کنى، خندان و گریان کنى و بر عرش مسلّطى،
تَبٰارَکْتَ یٰا اَللهُ وَتَعٰالَیْتَ، اَنْتَ اللهُ الَّذى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الْخَلّٰاقُ الْعَلیمُ،
پس بلند مرتبه و برترى اى خدا، تویى خدایى که معبودى جز تو نیست که آفریننده و دانایى،
اَمْرُکَ غٰالِبٌ، وَعِلْمُکَ نٰافِذٌ، وَکَیْدُکَ غَریبٌ، وَوَعْدُکَ صٰادِقٌ، وَقَوْلُکَ حَقٌّ،
فرمانت نافذ، و دانشت مؤثّر، و تدبیرت بى نظیر، و وعده ات راست، و گفتارت درست،
وَحُکْمُکَ عَدْلٌ، وَکَلاٰمُکَ هُدىً، وَوَحْیُکَ نُورٌ، وَرَحْمَتُکَ وٰاسِعَةٌ،
و داوریت از روى عدالت، و کلامت مایه هدایت، و پیام آسمانیت مایه روشنى، و بخشش و احسانت گسترده،
وَعَفْوُکَ عَظیمٌ، وَفَضْلُکَ کَبیرٌ، وَعَطٰاؤُکَ جَزیلٌ، وَحَبْلُکَ مَتینٌ،
و عفوت بزرگ و لطف و کرمت بسیار، و بخششت بى شمار و پیمانت استوار،
وَاِمْکٰانُکَ عَتیدٌ، وَجٰارُکَ عَزیزٌ، وَبَاْسُکَ شَدیدٌ، وَمَکْرُکَ مَکیدٌ،
و قدرت و توانت مهیّا و آماده، و پناهنده ات گرامى، و کیفرت سخت و تدبیرت نافذ است،
اَنْتَ یٰا رَبِّ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوىٰ، وَشٰاهِدُ کُلِّ نَجْوىٰ، و حٰاضِرُ کُلِّ مَلَإٍ،
تویى اى پروردگار من مرجع هر شکایت، و گواه هر صحبت محرمانه، و حاضر در هر جمع،
وَمُنْتَهىٰ کُلِّ حٰاجَةٍ، وَفَرَجُ کُلِّ حَزینٍ، وَغِنىٰ کُلِّ فقیرٍ مِسْکینٍ،
و نهایت هر خواسته، تسکین دهنده غم و اندوه، توانگرىِ هر فقیر درمانده،
وَحِصْنُ کُلِّ هٰارِبٍ، وَاَمٰانُ کُلِّ خٰآئِفٍ، حِرْزُ الضُّعَفٰآءِ، کَنْزُ الْفُقَرٰآءِ، مُفَرِّجُ الْغَمّٰآءِ،
پناهگاه هر پناهنده، پناه هر ترسان، حافظ ضعیفان، گنج فقیران، تسکین دهنده غمزدگان،
مُعینُ الصّٰالِحینَ، ذٰلِکَ اللهُ رَبُّنٰا، لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ، تَکْفى مِنْ عِبٰادِکَ مَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ،
یاور پارسایان، چنین خدایى پروردگار ماست که معبودى جز او نیست، هر بنده اى که خود را به تو بسپارد یاریش کنى،
وَاَنْتَ جٰارُ مَنْ لاٰذَ بِکَ وَتَضَرَّعَ اِلَیْکَ، عِصْمَةُ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ مِنْ عِبٰادِک،
و پناه دهنده هر کسى هستى که به تو پناهنده، و دست به دامن تو شود، نگهدار هر بنده اى که به تو متوسّل شود،
نٰاصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِکَ، تَغْفِرُ الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَکَ، جَبّٰارُ الْجَبٰابِرَةِ،
یاور هر کس که از تو یارى جوید، گناهان کسى را که از تو آمرزش طلبد مى آمرزى، (و تویى) مسلّط بر گردنکشان،
عَظیمُ الْعُظَمٰآءِ، کَبیرُ الْکُبَرٰآءِ، سَیِّدُ السّٰاداتِ، مَوْلَى الْمَوٰالى، صَریخُ الْمُسْتَصْرِخینَ،
برترِ برتران، بزرگِ بزرگان، سرورِ سروران، مولاىِ مولایان فریادرس دادخواهان،
مُنَفِّسٌ عَنِ الْمَکْرُوبینَ، مُجیبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ، اَسْمَعُ السّٰامِعینَ،
غم زداى غمزدگان، اجابت کننده خواسته گرفتاران، شنواترین شنوندگان،
اَبْصَرُ النّٰاظِرینَ، اَحْکَمُ الْحٰاکِمینَ، اَسْرَعُ الْحٰاسِبینَ، اَرْحَمُ الرّٰاحِمینَ،
بیناترین بینایان، دادرس ترین حاکمان، سریع ترین حسابرسان، مهربان ترین مهربانان،
خَیْرُ الْغٰافِرینَ، قٰاضى حَوٰآئِج الْمُؤْمِنینَ، مُغیثُ الصّٰالِحینَ،
بهترین آمرزندگان، برآورنده نیازهاى مؤمنان، فریادرس صالحان،
اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، رَبُّ الْعٰالَمینَ، اَنْتَ الْخٰالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ،
تویى خدایى که معبودى جز تو نیست که پروردگار جهانیانى، تویى آفریننده و منم مخلوق،
وَاَنْتَ الْمٰالِکُ وَاَنَا الْمَمْلُوکُ، وَاَنْتَ الرَّبُّ وَاَنَا الْعَبْدُ، وَاَنْتَ الرّٰازِقُ وَاَنَا الْمَرْزُوقُ،
و تویى صاحب اختیار و منم مملوک، و تویى پروردگار و منم بنده، و تویى روزى ده و منم روزى خوار،
وَاَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا السّٰآئِلُ، وَاَنْتَ الْجَوادُ وَاَنَا الْبَخیلُ، وَاَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَنَا الضَّعیفُ،
و تویى بخشنده و منم گدا، و تویى سخاوتمند و منم بخیل، و تویى توانا و منم ناتوان،
وَاَنْتَ الْعَزیزُ وَاَنَا الذَّلیلُ، وَاَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقیرُ، وَاَنْتَ السَّیِّدُ وَاَنَا الْعَبْدُ،
و تویى گرامى و منم تسلیم تو و تویى بى نیاز و منم نیازمند و تویى سرور و منم عبد،
وَاَنْتَ الْغٰافِرُ وَاَنَا الْمُسیئُ، وَاَنْتَ الْعٰالِمُ وَاَنَا الْجٰاهِلُ، وَاَنْتَ الْحَلیمُ وَاَنَا الْعَجُولُ،
و تویى آمرزنده و منم گناهکار، و تویى دانا و منم نادان، و تویى شکیبا و منم عجول،
وَاَنْتَ الرّٰاحِمُ وَاَنـَا الْمَرْحُومُ، وَاَنْتَ الْمُعٰافى وَاَنَا الْمُبْتَلىٰ، وَاَنْتَ الْمُجیبُ وَاَنـَا الْمُضْطَرُّ،
و تویى رحم کننده و منم مورد رحمت، و تویى شفا بخش و منم دردمند، و تویى اجابت کننده و منم گرفتار،
وَاَنـَا اَشْهَدُ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَلْوٰاحِدُ الْفَرْدُ، وَاِلَیْکَ الْمَصیرُ،
و گواهى مى دهم که تویى خدایى که معبودى جز تو نیست، (خداوند) یگانه و تنهایى که بازگشت همه به سوى توست،
وَصَلَّى اللهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبینَ الطّٰاهِرینَ، وَاغْفِرْ لى ذُنُوبى،
و درود خدا بر محمّد و خاندان پاک و پاکیزه اش باد، (خدایا) گناهانم را ببخش
وَاسْتُرْ عَلَىَّ عُیُوبى، وَافْتَحْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً، وَرِزْقاً وٰاسِعاً، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ،
و عیوبم را بپوشان، و از نزد خود درِ بخشش و روزى فراوان را به رویم بگشا، اى مهربان ترین مهربانان،
وَالْحَمْدُلِلهِ رَبِّ الْعٰالَمینَ، وَحَسْبُنَا اللهُ وَنْعِمَ الْوَکیلُ،
و ستایش مخصوص پروردگار جهانیان است، خداوند (به عنوان پشتیبان) ما را بس و بهترین سرپرست است
وَلاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ اِلّٰا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ.
و پناهگاه و نیرویى جز از سوى خداوند بلند مرتبه و با عظمت نیست.
