مناجات الراغبین (مشتاقان)

۵- مناجات الراغبين (مشتاقان) گفتگوى کسانى است که مشتاق الطاف الهى و بهره گیرى از انوار قدس ربّانى اند; به عطوفت و برّ و احسان او و نعمت هاى فراوانش دلخوش اند.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اِلٰهى اِنْ کانَ قَلَّ زٰادى فِى الْمَسیرِ اِلَیْکَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِالتَّوَکُّلِ عَلَیْکَ،

اى معبود من، اگر توشه ام در راه رسیدن به تو کم است، ولى به یقین به توکّل بر تو حسن ظن دارم

وَاِنْ کٰانَ جُرْمى قَدْ اَخٰافَنى مِنْ عُقُوبَتِکَ، فَاِنَّ رَجٰآئى قَدْ اَشْعَرَنى بِالْاَمْنِ مِنْ نِقْمَتِکَ،

و اگر گناهم مرا از مجازاتت بترساند، پس به یقین امیدم مرا به ایمنى از انتقامت متوجّه مى سازد،

وَاِنْ کٰانَ ذَنْبى قَدْ عَرَضَنى لِعِقٰابِکَ، فَقَدْ اٰذَنَنى حُسْنُ ثِقَتى بِثَوٰابِکَ،

و اگر گناهم مرا در معرض عذابت قرار دهد، پس حسن اعتمادم به پاداشت مرا آگاه مى کند،

وَاِنْ اَنٰامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الْاِسْتِعْدٰادِ لِلِقٰآئِکَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِکَ وَاٰلاٰئِکَ،

و اگر بى توجهى مرا از آمادگى دیدارت به خواب غفلت برد، ولى شناخت و آگاهى از کرم و بخششهایت مرا بیدار مى کند،

وَاِنْ اَوْحَشَ مٰا بَیْنى وَبَیْنَکَ فَرْطُ الْعِصْیٰانِ وَالطُّغْیٰانِ، فَقَدْ اٰنَسَنى بُشْرَى الْغُفْرٰانِ وَالرِّضْوٰانِ،

و اگر زیاده روى در نافرمانى و گردنکشى میان من و تو فاصله اندازد ولى مژده آمرزش و خشنودیت مرا (به تو) مأنوس کند،

اَسْئَلُکَ بِسُبُحٰاتِ وَجْهِکَ، وَبِاَنْوٰارِ قُدْسِکَ، وَاَبْتَهِلُ اِلَیْکَ بِعَوٰاطِفِ رَحْمَتِکَ وَلَطٰآئِفِ بِرِّکَ،

به حق شکوه و عظمت و انوار قدسیت از تو مى خواهم و به حق عواطف رحمت و لطائف احسانت به درگاهت استغاثه مى کنم

اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى بِمٰا اُؤَمِّلُهُ مِنْ جَزیلِ اِکْرٰامِکَ، وَجَمیلِ اِنْعٰامِکَ فِى الْقُرْبىٰ مِنْکَ، وَالزُّلْفىٰ لَدَیْکَ، وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ،

که گمانم را تحقق بخشى در آنچه آرزو دارم از فراوانى بخششت و نعمت هاى زیباى در جوارت و جایگاه و منزلت در نزدت، و بهره مندى از توجّه به درگاهت (را آرزو دارم)،

وَهٰا اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحٰاتِ رَوْحِکَ وَعَطْفِکَ، وَمُنْتَجِعٌ غَیْثَ جُودِکَ وَلُطْفِکَ،

و اکنون من خود را در معرض نسیم جانبخش و مهربانانه ات قرار داده و در طلب باران بخشش و لطفت هستم،

فٰآرٌّ مِنْ سَخَطِکَ اِلىٰ رِضٰاکَ، هٰارِبٌ مِنْکَ اِلَیْکَ،

از خشمت به خشنودیت و از (عذاب) تو، به (بخشش) تو گریزانم،

رٰاجٍ اَحْسَنَ مٰا لَدَیْکَ، مُعَوِّلٌ عَلىٰ مَوٰاهِبِکَ، مُفْتَقِرٌ اِلىٰ رِعٰایَتِکَ،

به بهترین آنچه نزد توست امید دارم، و بر بخشش هاى تو تکیه کرده ام، و نیازمند سرپرستى توام،

اِلٰهى مٰا بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِکَ فَتَمِّمْهُ، وَمٰا وَهَبْتَ لى مِنْ کَرَمِکَ فَلاٰ تَسْلُبْهُ،

ى معبود من فضل و احسانى که (در حق من) آغاز نمودى به پایانش رسان، و بخششى که به من ارزانى داشتى از من مگیر،

وَمٰا سَتَرْتَهُ عَلَىَّ بِحِلْمِکَ فَلاٰ تَهْتِکْهُ، وَمٰا عَلِمْتَهُ مِنْ قَبیحِ فِعْلى فَاغْفِرْهُ،

او آنچه که با شکیباییت از من پوشاندى آشکار مکن، و آنچه از کردار زشتم مى دانى بیامرز،

اِلٰهى اِسْتَشْفَعْتُ بِکَ اِلَیْکَ، وَاسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْکَ، اَتَیْتُکَ طٰامِعاً فى اِحْسٰانِکَ،

اى معبود من، تو را به درگاهت شفیع قرار داده ام و از (عذاب) تو، به (بخشش) تو پناه مى برم، به درگاهت آمده ام در حالى که احسانت را آرزومندم،

رٰاغِباً فِى امْتِنانِکَ، مُسْتَسْقِیاً وٰابِلَ طَوْلِکَ، مُسْتَمْطِراً غَمٰامَ فَضْلِکَ،

سخاوتت را مشتاقم، باران رحمتت را طالبم، از ابر فضل و کرمت، رحمت مى طلبم،

طٰالِباً مَرْضٰاتَکَ، قٰاصِداً جَنٰابَکَ، وٰارِداً شَریعَةَ رِفْدِکَ، مُلْتَمِساً سَنِىَّ الْخَیْرٰاتِ مِنْ عِنْدِکَ،

خشنودیت را خواهانم، آستانت را قصد کرده ام، در دریاى کرمت وارد شده ام، بهترین نیکى هاى نزد تو را خواهانم،

وٰافِداً اِلىٰ حَضْرَةِ جَمٰالِکَ، مُریداً وَجْهَکَ، طٰارِقاً بٰابَکَ، مُسْتَکیناً لِعَظَمَتِکَ وَجَلاٰلِکَ،

به حضور جمالت رسیده ام، تو را اراده کرده ام، درگاه (رحمتت) را کوبنده ام، به عظمت و شکوهت پناهنده ام،

فَافْعَلْ بى مٰا اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَلاٰ تَفْعَلْ بى مٰا اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذٰابِ وَالنِّقْمَةِ، بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.

پس آنچه از آمرزش و رحمت که تو شایسته آنى در حق من انجام ده، و آنچه از عذاب و انتقام که من سزاوار آنم در حق من انجام مده، به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان.