مناجات الزاهدین (زاهدان)
١۵- مناجات الزاهدين (زاهدان) مناجات کسانى است که از خطر دنیاپرستى و زخارف آن آگاهند; آنان که مى دانند گردابهاى خطرناکِ دنیاپرستى چگونه جویندگانش را در کام خود فرو مى برد و به نیستى و تباهى مى کشاند. از این رو، زهد در دنیا و بى اعتنایى به زرق و برق آن را از خدا مى طلبند.
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
اِلٰهى اَسْکَنْتَنٰا دٰاراً حَفَرَتْ لَنٰا حُفَرَ مَکْرِهٰا، وَعَلَّقَتْنٰا بِاَیْدِى الْمَنٰایٰا فى حَبٰآئِلِ غَدْرِهٰا،
اى معبود من، ما را در خانه اى جاى داده اى که گودال هاى نیرنگش را براى ما حفر کرده، و با دست آرزوها، ما را در ریسمانهاى نیرنگ آویخته،
فَاِلَیْکَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَکٰآئِدِ خُدَعِهٰا، وَبِکَ نَعْتَصِمُ مِنَ الْإِغْتِرٰارِ بِزَخٰارِفِ زینَتِهٰا،
پس از نقشه هاى فریبکارانه اش به تو پناه مى بریم، و از مغرور شدن به زینت هاى رنگارنگش به تو متوسّل مى شویم
فَاِنَّهَا الْمُهْلِکَةُ طُلاّبَهَا، اَلْمُتْلِفَةُ حُلاّلَهَا، اَلْمَحْشُوَّةُ بِالْاٰفٰاتِ، اَلْمَشْحُونَةُ بِالنَّکَبٰاتِ،
زیرا که جویندگانش را نابود کند، و واردان به خویش را هلاک نماید، از بلاها و از مصیبت ها آکنده شده،
اِلٰهى فَزَهِّدْنٰا فیهٰا، وَسَلِّمْنٰا مِنْهٰا بِتَوْفیقِکَ وَعِصْمَتِکَ، وَانْزَعْ عَنّٰا جَلاٰبیبَ مُخٰالَفَتِکَ،
اى معبود من، ما را در آن زاهد گردان، و به وسیله توفیق و بازدارندگیت ما را در آن محفوظ بدار، و جامه نافرمانیت را از ما بر کن،
وَتَوَلَّ اُمُورَنٰا بِحُسْنِ کِفٰایَتِکَ، وَاَوْفِرْ مَزیدَنٰا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِکَ،
و با تدبیر نیکت، امور ما سرپرستى کن، و سهم ما را از وسعت رحمتت فراوان گردان،
وَاَجْمِلْ صِلاٰتِنٰا مِنْ فَیْضِ مَوٰاهِبِکَ، وَاَغْرِسْ فى اَفْئِدَتِنٰا اَشْجٰارَ مَحَبَّتِکَ،
و هدایاى ما را از بخشش هاى فراوانت نیکو گردان، و درخت محبّتت را در دلهاى ما بنشان،
وَاَتْمِمْ لَنٰا اَنْوٰارَ مَعْرِفَتِکَ، وَاَذِقْنٰا حَلاٰوَةَ عَفْوِکَ وَلَذَّةَ مَغْفِرَتِکَ،
و انوار شناختت را بر ما کامل کن و شیرینى گذشت و لذّت آمرزشت را به ما بچشان
وَ اَقْرِرْ اَعْیُنَنٰا یَوْمَ لِقٰآئِکَ بِرُؤْیَتِکَ، وَاَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیٰا مِنْ قُلُوبِنٰا،
و چشم هاى ما را در روز دیدارت به ملاقاتت روشن کن، و محبّت دنیا را از دلهاى ما بیرون کن،
کَما فَعَلْتَ بِالصّٰالِحینَ مِنْ صَفْوَتِکَ، وَالْأَبْرٰارِ مِنْ خٰآصَّتِکَ،
همان گونه که با صالحان از برگزیدگانت و نیکان از خواصت رفتار نموده اى،
بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ، وَیٰا اَکْرَمَ الْأَکْرَمینَ.
به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان و اى گرامى ترین گرامیان.
