مناجات المفتقرین (نیازمندان)

١١- مناجات المفتقرین (نیازمندان) راز و نیاز آنان که سرتاپاى وجود خود را نیازمند او مى دانند و از غناى او طلب مى کنند و دوام و پیوستگى نعمتش را مى خواهند; رفع همه رنجها، شکستگى ها و اندوه ها را از خداوند مى طلبند.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

اِلٰهى کَسْرى لاٰ یَجْبُرُهُ اِلّٰا لُطْفُکَ وَحَنٰانُکَ، وَفَقْرى لاٰ یُغْنیهِ اِلّٰا عَطْفُکَ وَاِحْسٰانُکَ،

اى معبود من، کمبودم را جز لطف و مهربانیت جبران نکند، و نیازم را جز محبت و احسانت بى نیاز نکند،

وَرَوْعَتى لاٰ یُسَکِّنُهٰا اِلّٰا اَمٰانُکَ، وَذِلَّتى لاٰ یُعِزُّهٰا اِلّٰا سُلْطٰانُکَ،

و هراسم را جز امان تو آرامش ندهد، و خواریم را جز قدرت و سلطه ات عزیز نگرداند

وَاُمْنِیَّتى لاٰ یُبَلِّغُنیهٰا اِلّٰا فَضْلُکَ، وَخَلَّتى لاٰ یَسُدُّهٰا اِلّٰا طَوْلُکَ،

و چیزى جز فضلت مرا به آرزویم نرساند و نیازم را جز بخششت جبران نکند،

وَحٰاجَتى لاٰ یَقْضیهٰا غَیْرُکَ، وَکَرْبى لاٰ یُفَرِّجُهُ سِوىٰ رَحْمَتِکَ،

و احتیاجم را جز تو برآورده نکند، و گرفتاریم را جز رحمتت نگشاید،

وَضُرّى لاٰ یَکْشِفُهُ غَیْرُ رَاْفَتِکَ، وَغُلَّتى لاٰ یُبَرِّدُهٰا اِلّٰا وَصْلُکَ،

و زیانم را جز مهربانیت برطرف نکند، و سوز عطشم را جز وصالت آرام نکند،

وَلَوْعَتى لاٰ یُطْفیهٰا اِلّٰا لِقٰآؤُکَ، وَشَوْقى اِلَیْکَ لاٰ یَبُلُّهُ اِلّٰا النَّظَرُ اِلىٰ وَجْهِکَ،

و آتش دلم را جز دیدارت خاموش نکند و اشتیاقم به دیدارت را جز توجّه به جلوه ات سیراب نکند،

وَقَرٰارى لاٰ یَقِرُّ دُونَ دُنُوّى مِنْکَ، وَلَهْفَتى لاٰ یَرُدُّهٰا اِلّٰا رَوْحُکَ،

و آرامشم جز در نزدیکیت قرار نگیرد اندوه و غمم را جز نسیم جانبخشت برطرف نکند،

وَسُقْمى لاٰ یَشْفیهِ اِلّٰا طِبُّکَ، وَغَمّى لاٰ یُزیلُهُ اِلّٰا قُرْبُکَ،

و بیماریم جز با درمانت شفا نیابد، و غم را جز جوار قربت زائل نکند،

وَجُرْحى لاٰ یُبْرِئُهُ اِلّٰا صَفْحُکَ، وَرَیْنُ قَلْبى لاٰ یَجْلُوهُ اِلّٰا عَفْوُکَ،

و زخمم را جز گذشتت التیام نبخشد، و زنگار دلم را جز عفوت جلا ندهد،

وَوَسْوٰاسُ صَدْرى لا یُزیحُهُ اِلّٰا اَمْرُکَ، فَیٰا مُنْتَهىٰ اَمَلِ الْاٰمِلینَ، وَیٰا غٰایَةَ سُؤْلِ السّٰآئِلینَ،

و وسوسه درونم را جز فرمانت برطرف نکند، اى نهایت آرزوى آرزومندان و اى منتهاى خواسته خواستاران،

وَیٰا اَقْصىٰ طَلِبَةِ الطّٰالِبینَ، وَیٰا اَعْلىٰ رَغْبَةِ الرّٰاغِبینَ، وَیٰا وَلِىَّ الصّٰالِحینَ،

و اى آخرین مطلوب جویندگان، و اى برترین میل مشتاقان، و اى سرپرست صالحان،

وَیٰا اَمٰانَ الْخٰآئِفینَ، وَیٰا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ، وَیٰا ذُخْرَ الْمُعْدِمینَ، وَیٰا کَنْزَ الْبٰآئِسینَ،

و اى ایمنى بخش ترسیدگان، و اى اجابت کننده درخواست درماندگان، و اى ذخیره نیازمندان، و اى گنج بینوایان،

وَیٰا غِیٰاثَ الْمُسْتَغیثینَ، وَیٰا قٰاضِىَ حَوٰآئِجِ الْفُقَرٰآءِ وَالْمَسٰاکینِ، وَیٰا اَکْرَمَ الْأَکْرَمینَ، وَیٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ،

و اى فریادرس فریادرس خواهان و اى برآورنده نیازهاى فقیران و تهیدستان، و اى گرامى ترین گرامیان، و اى مهربان ترین مهربانان،

لَکَ تَخَضُّعى وَسُؤٰالى، وَاِلَیْکَ تَضَرُّعى وَابْتِهٰالى،

فروتنى و درخواستم، و گریه و زارى و ناله ام به درگاه توست،

اَسْئَلُکَ اَنْ تُنیلَنى مِنْ رَوْحِ رِضْوٰانِکَ، وَتُدیمَ عَلَىَّ نِعَمَ امْتِنٰانِکَ،

از تو مى خواهم که از نسیم جانبخش خوشنودیت به من برسانى، و نعمت هاى بزرگت را بر من ادامه دهى،

وَهٰا اَنَا بِبٰابِ کَرَمِکَ وٰاقِفٌ، وَلِنَفَحٰاتِ بِرِّکَ مُتَعَرِّضٌ، وَبِحَبْلِکَ الشَّدیدِ مُعْتَصِمٌ، وَبِعُرْوَتِکَ الْوُثْقى مُتَمَسِّکٌ،

و اینک من به درگاه کرمت ایستاده ونسیم نیکیت را طالبم، و به ریسمان محکمت چنگ زده ام و دستگیره محکمت را گرفته ام،

اِلٰهى اِرْحَمْ عَبْدَکَ الذَّلیلَ، ذَا اللِّسٰانِ الْکَلیلِ، وَالْعَمَلِ الْقَلیلِ،

اى معبود من بر بنده فروتنت که زبانش گنگ و عملش کم است رحم کن،

وَامْنُنْ عَلَیْهِ بِطَوْلِکَ الْجَزیلِ، وَاکْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّکَ الظَّلیلِ، یٰا کَریمُ یٰا جَمیلُ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.

با بخشش فراوانت بر او منت گذار، و او را در زیر سایه گسترده ات پناه ده. اى بخشنده، اى زیبا، اى مهربان ترین مهربانان.