نماز امیر المؤمنین (علیه السلام)

۲- نماز امیر المؤمنین (علیه السلام) «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» ، از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده اند که آن حضرت فرمود: هر یک از شما نماز امیر مؤمنان را بجا آورد، مانند روزى که از مادر متولّد شده، از گناهان پاک مى گردد و حاجت هاى وى برآورده مى شود. این نماز چهار رکعت است (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پنجاه مرتبه سوره «توحید» را بخواند و پس از نماز این تسبیح را بگوید که تسبیح آن حضرت است؛ این تسبیح مطابق نقل علّامه مجلسی چنین است:

سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ تَبیدُ مَعٰالِمُهُ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ تَنْقُصُ خَزٰآئِنُهُ،

منزه است آن که نشانه هایش نابود نشود منزه است آن که هیچ وقت خزاین (کرمش) کم نشود

سُبْحٰانَ مَنْ لَا اضْمِحْلاٰلَ لِفَخْرِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یَنْفَدُ مٰا عِنْدَهُ،

منزه است آن که فخرش زوال نپذیرد منزه است آن که داراییش تمام نشود

سُبحٰانَ مَنْ لَا انْقِطٰاعَ لِمُدَّتِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ یُشٰارِکُ اَحَداً فى اَمْرِهِ، سُبْحٰانَ مَنْ لاٰ اِلـٰهَ غَیْرُهُ.

منزه است آن که دورانش سپرى نشود منزه است آن که کسى را در کارش شرکت ندهد منزه است آن که معبودى جز او نیست

سپس دعا کند وبگوید:

یٰا مَنْ عَفٰا عَنِ السَّیِئٰاتِ وَلَمْ یُجٰازِ بِهٰا، اِرْحَمْ عَبْدَکَ یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ، نَفْسى نَفْسى،

اى آن که درگذرى از بدیها (گناهان) و بدانها کیفر نکنى به بنده ات رحم کن اى خدا، اى خدا، اى خدا، مرا مرا

اَنـَا عَبْدُکَ یٰا سَیِّدٰاهُ، اَنـَا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ اَیٰا رَبّٰاهُ،

(ترحم کن) من بنده توام اى آقاى من، من بنده توام که در برابرت هستم اى پروردگار من

اِلٰهى بِکَیْنُونَتِکَ یٰا اَمَلاٰهُ، یٰا رَحْمٰانٰاهُ یٰا غِیٰاثٰاهُ، عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاٰ حیلَةَ لَهُ،

اى معبود من به هستى خودت سوگند اى آرزوى من اى بخشاینده اى فریادرس بنده ات، بنده ات چاره اى برایش نیست

یٰا مُنْتَهىٰ رَغْبَتٰاهُ، یٰا مُجْرِىَ الدَّمِ فى عُرُوقى، عَبْدُکَ یٰا سَیِّدٰاهُ یٰا مٰالِکاهُ،

اى منتهاى آرمانم اى روان کننده خون در رگهایم بنده تو (مى گوید:) اى آقاى من اى مالک من

اَیٰا هُوَ اَیٰا هُوَ، یٰا رَبّٰاهُ عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاٰ حیلَةَ لى وَلاٰ غِنىٰ بى عَنْ نَفسْى ،

اى او، اى او، اى پروردگار من بنده ات بنده ات چاره اى برایم نیست و از خود چیزى ندارم

وَلاٰ اَسْتَطیعُ لَهٰا ضَرّاً وَلاٰ نَفْعاً، وَلاٰ اَجِدُ مَنْ اُصٰانِعُهُ،

و توانایى بر زیان و نفع خود ندارم و کسى را نمى یابم که با او بسازم

تَقَطَّعَتْ اَسْبٰابُ الْخَدٰایِـع عَنّى، وَاضْمَحَلَّ کُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّى،

تمام وسایل چاره از من قطع شده و هر کجا گمان داشتم از بین رفت

اَفْرَدَنِى الدَّهْرُ اِلَیْکَ، فَقُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ هٰذَا الْمَقٰامَ،

روزگار مرا تنها به درگاهت روانه ام کرده پس پیش رویت در این جا ایستادم

یٰا اِلٰهى بِعِلْمِکَ کٰانَ هٰذٰا کُلُّهُ، فَکَیْفَ اَنْتَ صٰانِعٌ بى،

معبودا تمام اینها با علم تو بوده پس تو چگونه با من رفتار خواهى کرد

وَلَیْتَ شِعْرى کَیْفَ تَقُولُ لِدُعٰآئى، اَتَقُولُ نَعَمْ اَمْ تَقُولُ لاٰ،

و اى کاش مى دانستم که پاسخ دعایم را چگونه خواهى گفت آیا مى گویى «آرى» یا مى گویى «نه»

فَاِنْ قُلْتَ لاٰ فَیٰا وَیْلى یٰا وَیْلى یٰا وَیْلى، یٰا عَوْلى یٰا عَوْلى یٰا عَوْلى،

پس اگر گفتى «نه» پس واى بر من واى بر من، واى بر من، اى بیچارگى من اى بیچارگى من، اى بیچارگى من،

یٰا شِقْوَتى یٰا شِقْوَتى یٰا شِقْوَتى، یٰا ذُلّى یٰا ذُلّى یٰا ذُلّى،

اى بدبختیم اى بدبختیم اى بدبختیم، اى خواریم، اى خواریم، اى خواریم

اِلىٰ مَنْ وَمِمَّنْ اَوْ عِنْدَ مَنْ، اَوْ کَیْفَ اَوْ مٰاذٰا، اَوْ اِلىٰ اَىِّ شَىْءٍ اَلْجَأُ وَمَنْ اَرْجُو،

به چه کس! و از چه کسى یا پیش چه کس یا چطور یا چگونه یا به چه چیز پناه ببرم و به که امید داشته باشم

وَمَنْ یَجُودُ عَلىَّ بِفَضْلِهِ حینَ تَرْفُضُنى یٰا وٰاسِعَ الْمَغْفِرَةِ،

و کیست که به فضل خود بر من بخشش کند آن زمان که تو برانیم اى آنکه آمرزشش پهناور است،

وَاِنْ قُلْتَ نَعَمْ کَمٰا هُوَ الظَّنُّ بِکَ وَالرَّجٰآءُ لَکَ، فَطُوبىٰ لى، اَنـَا السَّعیدُ وَاَنَا الْمَسْعُودُ،

اما اگر بگویى «آرى» چنانچه گمان به تو همین است و همین امید را به تو دارم پس خوشا بر حالم، در آن حال من سعادتمند و خوشبختم

فَطُوبىٰ لى، وَاَنـَا الْمَرْحُومُ، یٰا مُتَرَحِّمُ یٰا مُتَرَئِّفُ، یٰا مُتَعَطِّفُ یٰا مُتَجَبِّرُ، یٰا مُتَمَلِّکُ یٰا مُقْسِطُ، لاٰ عَمَلَ لى اَبْلُغُ بِهِ نَجٰاحَ حٰاجَتى،

و خوشا بحالم که مشمول رحمتت واقع شده ام اى رحم کننده بسیار رؤف و با عطوفت اى دارنده بزرگى اى دهنده فرمانروایى اى خداى دادگر عملى ندارم که بوسیله آن به خواسته ام ظفر جویم

اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذى جَعَلْتَهُ فى مَکْنُونِ غَیْبِکَ، وَاسْتَقَرَّ عِنْدَکَ، فَلاٰ یَخْرُجُ مِنْکَ اِلىٰ شَىْءٍ سِوٰاکَ،

از تو مى خواهم به حق آن نامت که آن را در پرده غیب خود پنهان کرده اى و نزد خودت قرار گرفته بطورى که براى هیچ موجود دیگرى غیر از تو ظاهر نشود

اَسْئَلُکَ بِهِ وَبِکَ وَبِهِ، فَاِنَّهُ اَجَلُّ وَاَشْرَفُ اَسْمٰآئِکَ، لاٰ شَىْءَ لى غَیْرُ هٰذٰا، وَلاٰ اَحَدَ اَعْوَدُ عَلىَّ مِنْکَ،

بدان نام از تو مى خواهم و بذات خودت که آن برتر و شریفترین نامهاى توست و چیزى غیر از این ندارم و کسى سود رسانتر از تو به من نیست

یٰا کَیْنُونُ یٰا مُکَوِّنُ، یٰا مَنْ عَرَّفَنى نَفْسَهُ، یٰا مَنْ اَمَرَنى بِطٰاعَتِهِ،

اى هست به خود و اى هستى ده اى که خود را به من شناساندى اى که مرا به طاعتت واداشتى

یٰا مَنْ نَهٰانى عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَیٰا مَدْعُوُّ یٰا مَسْئُولُ، یٰا مَطْلُوباً اِلَیْهِ،

اى که مرا از نافرمانیت بازداشتى اى که تو را خوانند و از تو خواهند و تو را طلب کنند

رَفَضْتُ وَصِیَّتَکَ الَّتى اَوْصَیْتَنى بِهٰا وَلَمْ اُطِعْکَ، وَلَوْ اَطَعْتُکَ فیمٰا اَمَرْتَنى لَکَفَیْتَنى مٰا قُمْتُ اِلَیْکَ فیهِ،

وصیتى که (درباره پیروى نکردن شیطان) به من کردى بدور انداختم و پیرویت نکردم و اگر آنچه دستورم داده بودى اطاعتت مى کردم تو هم درباره آنچه به درگاهت آمدم کفایتم مى کردى

وَاَنـَا مَعَ مَعْصِیَتى لَکَ رٰاجٍ، فَلاٰ تَحُلْ بَیْنى وَبَیْنَ مٰا رَجَوْتُ،

ولى با این که من معصیت کارم به تو امیدوارم پس میان من و آنچه امید بدان دارم جدایى میفکن

یٰا مُتَرَحِّماً لى اَعِذْنى مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَمِنْ خَلْفى، وَمِنْ فَوْقى وَمِنْ تَحْتى، وَمِنْ کُلِّ جِهٰاتِ الْإِحٰاطَةِ بى،

اى ترحم کننده بر من پناهم ده از پیش رو و از پشت سرم و از بالاى سرم و از زیر پایم و از هر جهت که به من احاطه دارد

اَللّـٰهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیِّدى، وَبِعَلِىٍّ وَلِیّى، وَبِالْأَئِمَّةِ الرّٰاشِدینَ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ،

خدایا به حق محمّد آقاى من و به حق على مولاى من و به حق امامان راهنمایم که بر ایشان درود باد

اِجْعَلْ عَلَیْنٰا صَلَوٰاتِکَ وَرَاْفَتَکَ وَرَحْمَتَکَ، وَاَوْسِعْ عَلَیْنٰا مِنْ رِزْقِکَ،

رحمتهاى خود و لطف و مهرت را بر ما شامل گردان و روزیت را بر ما وسیع گردان

وَاقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَجَمیعَ حَوٰآئِجِنٰا، یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ یٰا اَللهُ، اِنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ.

و دَین ما را ادا فرما و همه حاجتهاى ما را برآور یا اللّه یا اللّه یا اللّه که همانا تو بر هر چیزى توانایى.

امام (علیه السلام) فرمود: هر کس این نماز را بجا آورد و این دعا را بخواند گناهان او آمرزیده شود.