نماز حضرت فاطمه (علیها السلام)

۳- نماز حضرت فاطمه (علیها السلام) در روایتى آمده است، حضرت زهرا (علیها السلام) دو رکعت نماز مى خواند که جبرئیل به وى آموخته بود. کیفیّت این نماز بدین گونه است که در رکعت اوّل بعد از حمد، صد مرتبه سوره «انّا انزلناه» و در رکعت دوم بعد از حمد، صد مرتبه سوره «توحید» مى خواند و پس از سلام این دعا را می خواند:

سُبحٰانَ ذِى الْعِزِّ الشّٰامِخِ الْمُنیفِ، سُبْحٰانَ ذِى الْجَلاٰلِ الْبٰاذِخِ الْعَظیمِ،

منزه است (خداى) صاحب عزت بسیار بلند و مرتفع منزه است (خداى) صاحب جلال والاى بزرگ،

سُبحٰانَ ذِى الْمُلْکِ الْفٰاخِرِ الْقَدیمِ، سُبحٰانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَالْجَمٰالَ،

منزه است (خداى) صاحب فرمانروایى فاخر قدیم منزه است کسى که در بردارد خرّمى و زیبایى را

سُبحٰانَ مَنْ تَرَدّىٰ بِالنُّورِ وَالْوَقٰارِ، سُبحٰانَ مَنْ یَرىٰ اَثَرَ النَّمْلِ فِى الصَّفٰا،

منزه است آن که به رداى نور و وقار خود را آراسته منزه است آن که جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببیند

سُبحٰانَ مَنْ یَرىٰ وَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَوٰاءِ، سُبحٰانَ مَنْ هُوَ هٰکَذٰا لاٰ هٰکَذٰا غَیْرُهُ.

منزه است آن که گذرگاه پرنده را در هوا ببیند منزه است آن که او این چنین است و دیگرى چنین نیست.

در روایت دیگرى آمده است که بعد از این نماز، تسبیح مشهور حضرت زهرا (علیها السلام) را که پس از هر نمازى مستحب است، بگوید و بعد از آن صد مرتبه صلوات بفرستد.

نماز دیگری از آن حضرت: «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» روایت کرده اند از صفوان، که محمّد بن على حلبى در روز جمعه اى، خدمت امام صادق(علیه السلام) رسید و از آن حضرت پرسید، از شما مى خواهم بهترین اعمال را در امروز، به من تعلیم فرمایى. امام (علیه السلام) فرمود: من کسى را نمى شناسم که از فاطمه(علیها السلام) نزد رسول خدا (صلى الله علیه وآله) با عظمت تر باشد و چیزى برتر از آن عملى که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) به وى آموخت سراغ ندارم. آن عمل چنین است که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) به حضرت زهرا (علیها السلام) فرمود: در صبح روز جمعه غسل کند و چهار رکعت نماز بخواند (به دو سلام) در رکعت اوّل بعد از حمد، پنجاه مرتبه سوره «توحید» و در رکعت دوم پس از حمد، پنجاه مرتبه سوره «عادیات» و در رکعت سوم بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره «زلزال» و در رکعت چهارم پس از حمد، پنجاه مرتبه سوره «نصر» را بخواند، و پس از اتمام نماز بگوید:

اِلٰهى وَسَیِّدى، مَنْ تَهَیَّأَ أوْ تَعَبَّأَ اَوْ اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفٰادَةِ مَخْلُوقٍ رَجٰآءَ رِفْدِهِ، وَفَوٰائِدِهِ وَنٰائِلِهِ، وَفَوٰاضِلِهِ وَجَوٰآئِزِهِ،

اى معبود و اى آقاى من هرکس آماده و مجهز و مهیا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده به امید دهش و فوائد و بخشش و عطایا و جوایزش

فَاِلَیْکَ یٰا اِلٰهى کٰانَتْ تَهْیِئَتى وَتَعْبِئَتى، وَاِعْدٰادى وَاسْتِعْدٰادى، رَجٰآءَ رِفْدِکَ وَفَوٰآئِدِکَ وَمَعْرُوفِکَ، وَنٰآئِلِکَ وَجَوٰآئِزِکَ،

ولى اى معبود من به سوى توست آمادگى و تجهیز و تهیه و استعداد من به امید فوائد و نیکى و بخشش و عطایا و جوایز تو

فَلاٰ تُخَیِّبْنى مِنْ ذٰلِکَ، یٰا مَنْ لاٰ تَخیبُ عَلَیْهِ مَسْئَلةُ السّٰآئِلِ، وَلاٰ تَنْقُصُهُ عَطِیَّةُ نٰآئِلٍ،

پس از این باره محرومم مکن اى که ناامید نکند سائلى را در سؤال و نکاهد از او عطا و بخشش

فَاِنّى لَمْ آتِکَ بِعَمَلٍ صٰالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَلاٰ شَفٰاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ بِشَفٰاعَتِهِ، اِلّٰا مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَیْتِهِ صَلَوٰاتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ،

و من با کردار شایسته اى که پیش کش باشد به درگاهت نیامده و نه به شفاعت مخلوقى امید بسته ام که بدینوسیله به تو تقرّب جویم جز به شفاعت محمّد و خاندانش که درود تو بر او و ایشان باد

اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ عَفْوِکَ، اَلَّذى عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخٰاطِئینَ عِنْدَ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحٰارِمِ،

به درگاهت آمده و امید گذشت عظیم تو را دارم همان گذشتى که توجه کنى بدان بر آنان که خطاکارند در آن هنگامى که بر کارهاى حرام درافتاده اند

فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى الْمَحٰارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ،

و توقف طولانى آنها بر محرمات باز ندارد تو را از اینکه آمرزشت را از ایشان بازدارى

وَاَنْتَ سَیِّدِى الْعَوّٰادُ بِالنَّعْمٰآءِ، وَاَنـَا الْعَوّٰادُ بِالْخَطٰآءِ،

و تو اى آقاى من بسیار برگشت به نعمت بخشى دارى و من بسیار برگشت به خطا کارى،

اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وآلِهِ الطّٰاهِرِینَ، اَنْ تَغْفِرَ لى ذَنْبِىَ الْعَظیمَ، فَاِنَّهُ لاٰ یَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلَّا الْعَظیمُ،

از تو مى خواهم به حق محمّد و خاندان پاکش که گناه بزرگ مرا بیامرزى که گناه بزرگ را جز شخص بزرگ نیامرزد

یٰا عَظیـمُ یٰا عَظیـمُ یٰا عَظیمُ، یٰا عَظیمُ یٰا عَظیمُ، یٰا عَظیمُ یٰا عَظیمُ.

اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ.