استغفاری که سبب زیادی علم یا مال می‌شود
به روایت دیگر از آن حضرت نقل‌شده هرکه در دو ماه پیاپی هر روز «چهار صدبار» این دعا را بخواند، خدا به او دانش بسیار یا دارایی فراوان کرامت فرماید و دعا این است:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰه الَّذِي لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوْمُ الرَّحْمانُ الرَّحِيمُ بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ جَمِيعِ ظُلْمِي وَجُرْمِي وَ إِسْرافِي عَلَىٰ نَفْسِي وَأَتُوبُ إِلَيْهِ.
آمرزش می‌جویم از خدا که معبودی جز او نیست، زنده و پاینده، بخشنده و مهربان، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، از همه ستم‌ها و جرم و زیاده روی‌ام بر خودم و به سوی او باز می‌گردم.
شیخ طوسی و دیگران روایت کرده‌اند که مستحب است مؤمن هر روز این دعا را بخواند:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْمُشْرِقِ الْحَيِّ الْباقِي الْكَرِيمِ، وَ أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْقُدُّوْسِ الَّذِي أَشْرَقَتْ بِهِ السَّماواتُ وَ انْكَشَفَتْ بِهِ الظُّلُماتُ وَ صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تُصْلِحَ لِي شَأْنِي كُلَّهُ.
خدایا از تو می‌خواهم به نور ذات تابناک‌ِ زنده‌ی پاینده‌ی کریم‌ات و از تو می‌خواهم به نور ذات بسیار مقدّست که آسمان‌ها به آن تابان شد و تاریکی‌ها به آن برطرف گشت و اصلاح شد به آن امر پیشینیان و پسینیان، این‌که بر محمّد و خاندانش درود فرستی و همه کارهایم را اصلاح نمایی.
کفعمی از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت کرده: هرکه هر روز این دعا را بخواند حق‌تعالی امور دنیا وآخرت او را کفایت کند:
بِسْمِ اللّٰهِ، حَسْبِيَ اللّٰه، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰه . اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّها، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيا وَعَذَابِ الْآخِرَةِ.
به نام خدا، خدا مرا بس است، توکل کردم بر خدا، خدایا خیر همه امورم را از تو می‌خواهم و به تو پناه می‌برم از رسوایی دنیا و عذاب آخرت.
و نیز روایت کرده: هرکه هر روز این دعا را «هفت بار» بخواند امور دنیا و آخرت او کفایت شود:
حَسْبِيَ اللّٰهُ، رَبِّيَ اللّٰهُ، لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ، وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.
خداوند مرا بس است، پروردگارم خداست، معبودی جز خدا نیست، بر او توکل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است.
و نیز روایت کرده: هرکه در طول یک سال هر روز یک بار این دعا را بخواند تا جای خود را در بهشت نبیند نمیرد:
سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ، سُبْحانَ الْواحِدِ الْأَحَدِ، سُبْحانَ الْفَرْدِ الصَّمَدِ، سُبْحانَ الْحَيِّ الْقَيُّوْمِ، سُبْحانَ اللّٰهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحانَ الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ، سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوْسِ، سُبْحانَ رَبِّ الْمَلائِكَةِ وَالرُّوْحِ، سُبْحانَ الْعَلِيِّ الْأَعْلَىٰ، سُبْحانَهُ وَتَعَالىٰ.
منزّه است پاینده‌ی پا برجا، منزّه است پا برجای پاینده، منزّه است یگانه‌ی یکتا، منزّه است بی‌همتای بی‌نیاز، منزّه است زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است خدا و به ستایشش می‌ستایمش، منزّه است زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است فرمانروای بسیار مقدّس، منزّه است پروردگار فرشتگان و روح، منزّه است والای برتر، منزّه است او و بالاست
