دعای مادر برای مرض فرزند خود
روایت شده: هرگاه طفل بیمار شد، مادرش بالای بام برود و مقنعه از سر برگیرد، به گونه‌ای که مویش آشکار گردد، آنگاه به سجده رود و بگوید:
اللّٰهُمَّ رَبِّ أَنْتَ أَعْطَيْتَنِيهِ، وَأَنْتَ وَهَبْتَهُ لِي، اللّٰهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْيَوْمَ جَدِيدَةً إِنَّكَ قادِرٌ مُقْتَدِرٌ.
خدایا، پروردگارا تو او را به من عطا کردی و بخشیدی، خدایا بخششت را امروز تازه کن، به درستی که تو توانا و نیرومندی
سر برندارد تا فرزند او خوب شود. شیخ شهید نقل کرده: هر که درد شدیدی دارد، بر قَدَح آبی، چهل مرتبه سوره «حمد» بخواند و آن را بر خود بریزد و زنبیلی که در آن گندم باشد نزد خود بگذارد، سپس از آن گندم با دست خود به سائل دهد و از او بخواهد وی را دعا کند تا شفا یابد ان‌شاء‌الله تعالی. به سندهای معتبر وارد شده: بیماران خود را با دادن صدقه مداوا کنید. شیخ شهید برای رفع بیماری نقل کرده: بر بازوی راست بیمار دست بگذارد و هفت مرتبه سوره «حمد» بخواند و این دعا را قرائت کند:
اللّٰهُمَّ أَزِلْ عَنْهُ الْعِلَلَ وَالدَّاءَ، وَأَعِدْهُ إِلَى الصِّحَّةِ وَالشِّفاءِ، وَأَمِدَّهُ بِحُسْنِ الْوِقايَةِ، وَرُدَّهُ إِلىٰ حُسْنِ الْعافِيَةِ، وَاجْعَلْ مَا نالَهُ فِي مَرَضِهِ هٰذَا مادَّةً لِحَياتِهِ، وَكَفَّارَةً لِسَيِّئَاتِهِ، اللّٰهُمَّ وَ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
خدایا بیماری‌ها و درد را از او برطرف کن و به سلامت و شفا بازگردانش و به نگهداری نیکو یاری‌اش ده و به تندرستی نیکو بازش گردان و آنچه را در این بیماری به او رسیده، مایه‌ای برای زندگی‌اش و کفّاره گناهانش قرار ده؛ خدایا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
اگر در عافیت او اثر نکرد، سوره «حمد» را هفتاد مرتبه تکرار کند، ان‌شاء‌الله تعالی اثر خواهد کرد. از حضرت امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده: هرکس را سوره‌های «حمد» و «قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» خوب نکند، چیز دیگری او را خوب نخواهد کرد و هر بیماری را این دو سوره شفا می‌دهد. از امام صادق(علیه‌السلام) نقل‌شده: هر مؤمنی که بیماری یا علّتی داشته باشد، از روی اخلاص بگوید:
﴿وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مٰا هُوَ شِفٰاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ.﴾
ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایۀ درمان و رحمت است نازل می‌کنیم.
و موضع علّت را مسح کند، حق‌تعالی او را شفا دهد. از حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت شده: برای رفع تمامی امراض بر آن‌ها بخوان:
يَا مُنْزِلَ الشِّفاءِ، وَمُذْهِبَ الدَّاءِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَ نْزِلْ عَلَىٰ وَجَعِي الشِّفاءَ.
ای فرو فرستنده شفا و از میان برنده درد، بر محمّد و خاندانش درود فرست و بر دردم شفا نازل فرما.
سید ابن طاووس در کتاب «مهج» از ابن عباس روایت کرده: نزد امیرمؤمنان نشسته بودم، شخصی رنگ پریده آمد و گفت: ای امیرمؤمنان، من همیشه بیمارم و دردهای بسیاری دارم، به من دعایی بیاموز که با آن بر بیماری‌هایم یاری جویم، فرمود: به تو دعایی می‌آموزم که جبرئیل وقتی حسن و حسین بیمار بودند به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آموخت و آن دعا این است:
إِلٰهِي كُلَّما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ نِعْمَةً قَلَّ لَكَ عِنْدَها شُكْرِي، وَكُلَّمَا ابْتَلَيْتَنِي بِبَلِيَّةٍ قَلَّ لَكَ عِنْدَها صَبْرِي، فَيا مَنْ قلَّ شُكْرِي عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ يَحْرِمْنِي، وَيا مَنْ قَلَّ صَبْرِي عِنْدَ بَلائِهِ فَلَمْ يَخْذُلْنِي، وَيَا مَنْ رَآنِي عَلَى الْمَعَاصِي فَلَمْ يَفْضَحْنِي، وَيَا مَنْ رَآنِي عَلَى الْخَطايَا فَلَمْ يُعاقِبْنِي عَلَيْها، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لِي ذَنْبِي، وَاشْفِنِي مِنْ مَرَضِي إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
ای معبود من، هر زمان به من نعمت دادی سپاسگزاری‌ام برای تو در کنار آن نعمت اندک بود و هر زمان مبتلای به بلایم نمودی، صبرم برای تو نزد آن اندک بود، ای که شکرم کنار نعمت‌هایش کم بود، ولی از نعمت محرومم نکرد و ای که صبرم نزد بلایش اندک بود، ولی مرا وا نگذاشت و ای که مرا بر گناهان دید، ولی رسوایم نساخت و ای که مرا بر خطاها دید، ولی بر آن‌ها عذابم نکرد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و گناهم را بیامرز و از بیماری‌ام شفا ده، به درستی که تو بر هر کاری توانایی.
ابن عبّاس گفت: پس از یک سال آن مرد را دیدم، درحالی‌که رنگش نیکو و سرخ شده بود و گفت: این دعا را بر هیچ دردی نخواندم مگر آن‌که شفا یافتم و بر سلطه‌گری که از او می‌ترسیدم وارد نشدم، مگر آن‌که خدای عزّوجلّ شرش را از من بازگرداند. نقل‌شده: به نجاشی از پدرانش کلاهی چهارصدساله به ارث رسیده بود که به روی هر دردی نهاده می‌شد تسکین می‌یافت. کلاه را شکافتند که ملاحظه کنند چه چیزی در آن است؛ این دعا را دیدند:
بِسْمِ اللّٰهِ الْمَلِكِ الْحَقِّ الْمُبِينِ، ﴿شَهِدَ اللّٰهُ أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ وَ الْمَلاٰئِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ، إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّٰهِ الْإِسْلاٰمُ﴾، لِلّٰهِ نُورٌ وَحِكْمَةٌ وَحَوْلٌ وَقُوَّةٌ وَقُدْرَةٌ وَسُلْطانٌ وَبُرْهانٌ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ آدَمُ صَفِيُّ اللّٰهِ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِبْراهِيمُ خَلِيلُ اللّٰه، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُوسَىٰ كَلِيمُ اللّٰه، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُحَمَّدٌ الْعَرَبِيُّ رَسُولُ اللّٰه وَحَبِيبُهُ وَخِيَرَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ، اسْكُنْ يَا جَمِيعَ الْأَوْجاعِ وَالْأَسْقامِ وَالْأَمْراضِ وَجَمِيعَ الْعِلَلِ وَجَمِيعَ الْحُمَيَّاتِ سَكَّنْتُكَ بِالَّذِي سَكَنَ لَهُ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ خَيْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِينَ.
«خداوند درحالی‌که [به کارگردانی در همۀ امورِ هستی] قائم به عدالت است [با زبانِ وحی و نظام استوار آفرینش و وحدتِ حاکمیت در خلقت] گواهی می‌دهد که هیچ معبودی جز او نیست و فرشتگان و دانشمندان نیز [گواهی می‌دهند که] جز او معبودی وجود ندارد، [معبودی] که توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است؛ مسلّماً دین نزد خدا فقط اسلام است[اسلامی که در قرآن تجلی دارد]»، نور و حکمت، جنبش و نیرو، قدرت و سلطنت و برهان ویژه خدا است، معبودی جز خدا نیست، آدم برگزیده خداست، ابراهیم دوست خداست، معبودی جز خدا نیست، موسی هم‌سخن خدا است، معبودی جز خدا نیست، محمّد عربی رسول خدا و حبیب و برگزیده از میان مخلوقات اوست، آرام گیرید ای همه دردها و بیماری‌ها و امراض و همه علّت‌ها و همه تب‌ها، آرامت نمودم به کسی که آنچه در شب و روز است برایش آرام شد و او شنوا و داناست و درود خدا بر بهترین بندگان او محمّد و همه خاندانش.
