99. سوره زلزال - 8 آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا
به نام خداوند رحمتگر مهربان آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود،
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند،
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا
و انسان گويد: «[زمين] را چه شده است؟»
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد.
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است.
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ
آن روز، مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود.
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ
پس هر كه هموزن ذرّه‌اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد.
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ
و هر كه هموزن ذرّه‌اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد.
