100. سوره عادیات - 11 آیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا
به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى‌جهانند!
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا
و برق [از سنگ] همى جهانند،
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا
و صبحگاهان هجوم آرند،
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا
و با آن [يورش]، گردى برانگيزند،
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا
و بدان [هجوم]، در دل گروهى درآيند،
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است،
وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ
و او خود بر اين [امر]، نيك گواه است.
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ
و راستى او سخت شيفته مال است.
۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ
مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد،
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ
و آنچه در سينه‌هاست فاش شود،
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است؟
