اعمال مخصوص شب ها و روزهای ماه شعبان
اعمال مخصوص شب ها و روزهای ماه شعبان: شب اوّل ماه: براى شب اوّل ماه در کتاب «اقبال» نمازهاى زیادى ذکر شده است که از جمله آن،
دوازده رکعت نماز است (هر دو رکعت به یک سلام) که در هر رکعتى یک مرتبه «حمد» و پانزده مرتبه «توحید» خوانده مى شود و از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) پاداش فراوانى براى این نماز ذکر شده است.
روز اوّل ماه: روزه این روز فضیلت فراوانى دارد و از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که هر کس روز اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب مى شود و «سیّد بن طاووس» در کتاب «اقبال» از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل کرده است که هر کس سه روزِ اوّل ماه شعبان را روزه بگیرد و شبهایش را قیام کند و دو رکعت نماز بگزارد که در هر رکعتى یک مرتبه «حمد» و یازده مرتبه «قُل هُوَ اللهُ اَحد» را بخواند، خداوند شرّ اهل آسمان و زمین و شرّ ابلیس و هر سلطه ستمگرى را از او برطرف سازد و خداوند گناهان فراوانى را از او مى آمرزد.
روز سوم ماه: این روز بنا بر نقل شیخ طوسى در «مصباح»، روز ولادت با سعادت حسین بن على (علیهما السلام) است. از «قاسم بن علاء همدانى» وکیل امام حسن عسکرى (علیه السلام) نامه اى رسید که در آن آمده بود: مولاى ما امام حسین (علیه السلام) در روز پنجشنبه، سوم شعبان متولّد شد؛ لذا آن روز را روزه بگیر و این دعا را بخوان:
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فى هٰذَا الْیَوْمِ، اَلْمَوْعُودِ بِشَهٰادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلاٰلِهِ وَوِلاٰدَتِهِ،
خدایا از تو مى خواهم به حق فرزندى که در این روز متولّد شده، و قبل از ولادت وعده به شهادتش داده شده
بَکَتْهُ السَّمٰآءُ وَمَنْ فیهٰا، وَالْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها، وَلَمّٰا یَطَأْ لاٰبَتَیْها، قَتیلِ الْعَبْرَةِ، وَسَیِّدِ الْأُسْرَةِ،
و پیش از آن که قدم بر این جهان بگذارد، آسمان و زمین و هر که در آن است بر او گریسته، (و به حق) آن کشته اشک و آقا و سرور خاندانش
اَلْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْکَرَّةِ، اَلْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفٰآءَ فى تُرْبَتِهِ،
یارى شده در روز رجعت (و به حق)، آن کسى که پاداش کشته شدنش امتداد امامت در نسل او و شفا و درمان در تربت او
والْفَوْزَ مَعَهُ فى اَوْبَتِهِ، والْأَوصِیٰآءَ مِنْ عِتْرَتِهِ، بَعْدَ قٰآئِمِهِمْ وَغَیْبَتِهِ، حَتّىٰ یُدْرِکُوا الْأَوْتٰارَ، وَیَثْأَرُوا الثّٰارَ، وَیُرْضُوا الْجَبّٰارَ،
و پیروزى در رجعت با اوست و جانشینان بعد از قیام قائم و غیبتش تا زمان گرفتن انتقام و خونخواهى و خشنودى خدا، از خاندان اوست
وَیَکُونُوا خَیْرَ اَنْصٰارٍ، صَلَّى اللهُ عَلَیْهِمْ، مَعَ اخْتِلاٰفِ اللَّیلِ وَالنَّهٰارِ،
و آنها بهترین یاورانند که با گردش شب و روز درود خدا بر ایشان باد،
اَللّـٰهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَیْکَ اَتَوَسَّلُ، وَاَسْئَلُ سُؤٰالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ،
خدایا به حق ایشان به تو متوسّل شده و از تو مى خواهم مانند خواستن شخص گناهکار و اعتراف کننده
مُسیئٍ اِلىٰ نَفْسِهِ مِمّٰا فَرَّطَ فى یَوْمِهِ وَاَمْسِهِ، یَسْئَلُکَ الْعِصْمَةَ اِلىٰ مَحَلِّ رَمْسِهِ،
و بدى کرده برخود از کوتاهیهاى امروز و دیروز که از تو مى خواهد عصمت از گناه را تا محلّ دفنش.
اَللّـٰهُمَّ فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ، وَاحْشُرْنٰا فى زُمْرَتِهِ، وَبَوِّئْنٰا مَعَهُ دٰارَ الْکَرٰامَةِ، وَمَحَلَّ الْإِقٰامَةِ،
خدایا بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست و ما را در جمع یاران او محشور فرما و ما را همراه او در بهشت و سراى ابدى جاى ده،
اَللّـٰهُمَّ وَکَمٰا اَکْرَمْتَنٰا بِمَعْرِفَتِهِ فَاَکْرِمْنٰا بِزُلْفَتِهِ، وَارْزُقْنٰا مُرٰافَقَتَهُ وَسٰابِقَتَهُ،
خدایا همانگونه که ما را به شناخت او گرامى داشتى پس به نزدیکى به او نیز گرامى دار، و دوستى دیرینه او را نصیب ما فرما،
وَاجْعَلْنٰا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ، وَیُکْثِرُ الصَّلاٰةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ، وَعَلىٰ جَمیعِ اَوْصِیٰآئِهِ وَاَهْلِ اَصْفِیٰآئِهِ،
و ما را از کسانى قرار ده که مطیع فرمان اویند و در هنگام ذکر نامش بر او و بر همه جانشینان
اَلْمَمْدُودینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الْإِثْنَىْ عَشَرَ، اَلنُّجُومِ الزُّهَرِ، وَالْحُجَجِ عَلىٰ جَمیعِ الْبَشَرِ،
و دوازده برگزیده یارى شده از خاندانش، آن ستارگان درخشان و حجّت بر تمامى بشر، بسیار درود مى فرستند،
اَللّـٰهُمَّ وَهَبْ لَنٰا فى هٰذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ، وَاَنْجِحْ لَنٰا فیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ، کَمٰا وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ، وَعٰاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ،
خدایا در این روز بهترین بخشش را به ما عطا فرما و هر خواسته اى را بر آور، همان گونه که حسین را به جدّش محمّد عطا فرمودى و فطرس به گهواره اش پناهنده شد،
فَنَحْنُ عٰائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ، نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ، وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ، آمینَ رَبَّ الْعٰالَمینَ.
پس ما نیز بعد از او به قبرش پناهنده ایم، بر سر تربتش حاضر شده و منتظر بازگشت مجدّد او هستیم، قبول فرما اى پروردگار جهانیان
پس از آن، این دعا را که به دعاى امام حسین (علیه السلام) معروف است مى خوانى. این دعا آخرین دعایى است که آن حضرت در روز عاشورا (همان روزى که دشمنانش زیاد بودند) خواند:
اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ مُتَعٰالِى الْمَکٰانِ، عَظیمُ الْجَبَرُوتِ، شَدیدُ الْمِحٰالِ، غَنِىٌّ عَنِ الْخَلاٰیِقِ،
خدایا تو والا مکانى، قدرت مطلقى، بسیار مدبّرى، از مخلوقات بى نیازى،
عَریضُ الْکِبْرِیٰآءِ، قٰادِرٌ عَلىٰ مٰا تَشٰآءُ، قَریبُ الرَّحْمَةِ، صٰادِقُ الْوَعْدِ، سٰابِغُ النِّعْمَةِ، حَسَنُ الْبَلاٰءِ،
اقتدارت وسیع و به آنچه خواهى توانایى، رحمتت نزدیک و وعده ات راست و نعمتت فراوان و آزمایشت نیکوست،
قَریبٌ إذٰا دُعیتَ، مُحیطٌ بِمٰا خَلَقْتَ، قٰابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تٰابَ اِلَیْکَ، قٰادِرٌ عَلىٰ مٰا اَرَدْتَ،
زمانى که خوانده شوى نزدیکى، و به آنچه آفریدى محیطى، توبه پذیر توبه کنندگانى و بر آنچه اراده کنى توانایى،
وَمُدْرِکٌ مٰا طَلَبْتَ، وَشَکُورٌ اِذٰا شُکِرْتَ، وَذَکُورٌ اِذٰا ذُکِرْتَ،
آنچه خواهى بدست آرى آن گاه که سپاس شوى سپاس پذیرى، آن گاه که یادت کنند یاد کنى،
اَدْعُوکَ مُحْتٰاجاً، وَاَرْغَبُ اِلَیْکَ فَقیراً، وَاَفْزَعُ اِلَیْکَ خٰآئِفاً،
تو را به حال نیاز خوانم، و به حال درماندگى به سویت توجّه کنم، و با ترس به درگاهت پناه برم،
وَاَبْکى اِلَیْکَ مَکْرُوباً، وَاَسْتَعینُ بِکَ ضَعیفاً، وَاَتوَکَّلُ عَلَیْکَ کٰافِیاً... .
و با دردمندى به درگاهت گریه کنم، و با ناتوانى از تو کمک خواهم و بر تو توکّل کنم در حالى که تو کافى هستى.
در ذیل این دعا قسمتى دیده مى شود که جنبه خصوصى دارد، زیرا امام (علیه السلام) عرض مى کند: «خدایا بین ما، و قوم ما به حق داورى کن! آنها به ما نیرنگ زدند (ما را دعوت کردند و اعلام وفادارى نمودند ولى) دست از یارى ما برداشتند و راه مکر و فریب را پیش گرفتند، آماده کشتن ما شدند در حالى که ما عترت پیامبر تو و فرزندان حبیبت محمد بن عبدالله (صلى الله علیه وآله) هستیم همان کسى که او را به نبوّت برگزیدى و امین وحى ساختى» سپس عرضه داشت:
فَاجْعَلْ لَنٰا مِنْ اَمْرِنٰا فَرَجاً وَمَخْرَجاً، بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.
پس براى کار ما گشایش و راه گریزى قرار ده، به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان.
ابن عیّاش گفت: از حسین بن علىّ بزوفرى شنیدم که مى گفت حضرت صادق (علیه السلام) این دعا را در این روز مى خواند و فرمود که این دُعا از دعاهاى روز سوم شعبان است و آن روز ولادت حسین (علیه السلام) است.
شب نیمه شعبان: این شب، شب بسیار مبارکى است; از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که از امام محمّد باقر (علیه السلام) از فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد، فرمود: آن شب، بعد از شب قدر بافضیلت ترین شب هاى سال است. در این شب، خداوند به بندگانش فضل خود را عطا مى فرماید و به کرم خویش، آنان را مى آمرزد;در این شب، براى تقرّب به خداوند سعى و کوشش نمایید! زیرا این شب، شبى است که خداوند به ذات مقدّس خود قسم یاد کرده است که نیازمندى را دست خالى برنگرداند، مادامى که معصیت و گناهى را نخواهد و شبى است که خداى متعال آن را براى ما اهل البیت (علیهم السلام) قرار داد، آن گونه که شب قدر را براى پیامبر ما قرار داد. پس در دعا و ثناى الهى در این شب کوشش کنید. از جمله برکات این شب این است که ولادت باسعادت منجى عالم بشریّت، مهدى موعود، امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ در سحر این شب در سال ۲۵۵، در «سرّ من رأى»، واقع شد، و بر شرافت این شب افزود. براى این شب چند عمل است: اوّل: غسل است که طبق روایتى از امام صادق (علیه السلام) سبب تخفیف گناهان است. دوم: احیاى این شب است، به نماز و دعا و استغفار. در روایتى که حضرت امیر مؤمنان (علیه السلام) از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل مى کند آمده است: «هنگامى که شب نیمه شعبان فرا مى رسد آن را به عبادت به سر برید و روزش را روزه بدارید، زیرا از اوّل تا آخر این شب، از جانب خداوند ندا مى آید: آیا استغفار کننده اى هست که از گناهان خویش آمرزش طلبد، تا گناهان او را بیامرزم؟ آیا کسى هست که طلب روزى کند و من روزى او را وسعت بخشم؟». همچنین در روایتى آمده است که جبرئیل به رسول خدا (صلى الله علیه وآله) گفت: هر کس این شب را به تسبیح و تکبیر و دعا و نماز و استغفار و... احیا بدارد، خداوند گناهانش را مى آمرزد، و جایگاه و منزل او بهشت خواهد بود... اى محمّد! این شب را احیا بدار، و به امّتت فرمان ده آن را احیا دارند. جبرئیل پس از بیان فضایل دیگرى براى این شب، در پایان گفت: محروم واقعى کسى است که از خیر و برکت این شب محروم باشد! از امام زین العابدین(علیه السلام) نیز احیاى این شب نقل شده است.
شب سیزدهم: شب سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم، «لیالى بیض» یعنى شبهاى روشن، نامیده مى شود. براى این شب ها اعمالى است که در اعمال ماه رجب بیان شد.
همچنین در روایتى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل شده است که هر کس این شب را احیا بدارد، در آن روز که قلبها مى میرد، قلبش نخواهد مرد. سوم: زیارت امام حسین (علیه السلام) در این شب از افضل اعمال است، و باعث آمرزش گناهان است. در فضیلت زیارت امام حسین (علیه السلام) در این شب روایات متعدّدى نقل شده است از جمله: ١ـ ابوبصیر از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است: هر کس دوست دارد یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر با او مصافحه کند، در نیمه شعبان، قبر حسین (علیه السلام) را زیارت کند; زیرا ارواح پیامبران در این شب به اذن خداوند به زیارت آن حضرت مى روند! ۲ـ در روایت دیگرى امام صادق (علیه السلام) فرمود: وقتى که نیمه شعبان مى شود از افق اعلى (از جانب خداوند) به زائر امام حسین (علیه السلام) ندا مى دهند که، اکنون با گناهان آمرزیده برگرد، پاداش تو به عهده پروردگارت و پیامبر خداست حدّاقلّ زیارت آن حضرت آن است که انسان آن شب، بر روى بام خانه و یا فضاى باز دیگرى برود و به سمت راست و چپ آسمان نگاه کند، آنگاه به بالاى سر نظر افکند و با انگشت به سمت راستِ قبله اشاره کند و بگوید: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا أبا عَبْدِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ. براى شب نیمه شعبان زیارت مخصوصه اى نیز مى باشد که در بخش زیارات گذشت. چهارم: خواندن این دعاست که جناب «سیّد بن طاووس» و «شیخ طوسى» آن را نقل کرده اند و به منزله زیارت امام زمان(علیه السلام) است:
اَللّـٰهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنٰا هذِهِ وَمَوْلُودِهٰا وَحُجَّتِکَ، وَمَوْعُودِهَا الَّتى قَرَنْتَ اِلىٰ فَضْلِهٰا فَضْلاً،
خدایا به حقّ این شب و مولود آن و حجّتت و شب وعده داده شده اى که بر فضلش فضیلتى همراه نمودى
فَتَمَّتْ کَلِمَتُکَ صِدْقاً وَعَدْلاً لاٰ مُبَدِّلَ لِکَلِمٰاتِکَ، وَلاٰ مُعَقِّبَ لاِٰیٰاتِکَ،
پس کامل شد سخنت به راستى و عدل، در حالى که تغییر دهنده اى براى سخنانت و تعقیب کننده اى براى آیاتت نیست،
نُورُکَ الْمُتَاَلِّقُ، وَضِیٰآؤُکَ الْمُشْرِقُ، وَالْعَلَمُ النُّورُ فى طَخْیٰآءِ الدَّیْجُورِ،
نورت درخشان و روشناییت تابان است، و تویى نشانه نورانى در تاریکى شب ظلمانى،
اَلْغٰائِبُ الْمَسْتُورُ، جَلَّ مَوْلِدُهُ، وَکَرُمَ مَحْتِدُهُ، وَالْمَلاٰئِکَةُ شُهَّدُهُ، وَاللهُ نٰاصِرُهُ وَمُؤَیِّدُهُ اِذٰا آنَ میعٰادُهُ، وَالْمَلاٰئِکَةُ اَمْدٰادُهُ،
آن پنهان و پوشیده که ولادتش بزرگ و نژادش شریف است و فرشتگان گواهان او، و خداوند یاور و تأیید کننده اوست، آن گاه که وعده اش فرا رسد و در حالى که فرشتگان یاور اویند،
سَیْفُ اللهِ الَّذى لاٰ یَنْبُو، وَنُورُهُ الَّذى لاٰ یَخْبُو، وَذُوالْحِلْمِ الَّذى لاٰ یَصْبُوا،
شمشیر برّنده خدا که کند نشود و نورش که خاموش نگردد، و بردبارى که ناشکیب نگردد
مَدٰارُ الدَّهْرِ، وَنَوٰامیسُ الْعَصْرِ، وَوُلاٰةُ الْأَمْرِ، وَالْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ مٰا یَتَنَزَّلُ فى لَیْلَةِ الْقَدْرِ،
(او و پدرانش) محور گردش روزگار و محرم اسرار هر عصر و زمان و والیان امر خدایند و آنچه در شب قدر نازل شده بر آنها فرود آمده
وَاَصْحٰابُ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ، تَرٰاجِمَةُ وَحْیِهِ، وَوُلاٰةُ اَمْرِهِ وَنَهْیِهِ،
و آنان صاحبان حشر و نشرِ (رستاخیز) و مفسّران وحى و والیان اوامر و نواهى اویند،
اَللّـٰهُمَّ فَصَلِّ عَلىٰ خٰاتِمِهْم وَقٰآئِمِهِمُ، اَلْمَسْتُورِ عَنْ عَوٰالِمِهِمْ، وَاَدْرِکْ بِنٰا أَیّٰامَهُ، وَظُهُورَهُ وَقِیٰامَهُ،
خدایا بر آخرین آنها و قائمشان که از جهانیان پنهان است درود فرست، خدایا ما را به روزگار ظهور و قیامش برسان
وَاجْعَلْنٰا مِنْ اَنْصٰارِهِ، وَاقْرِنْ ثارَنٰا بِثٰارِهِ، وَاکْتُبْنٰا فى اَعْوٰانِهِ وَخُلَصٰآئِهِ،
و از یاورانش قرار ده و خون خواهى ما را به خون خواهى او نزدیک کن و در زمره یاوران خالصش مکتوب فرما،
وَاَحْیِنٰا فى دَوْلَتِهِ نٰاعِمینَ، وَبِصُحْبَتِهِ غٰانِمینَ، وَبِحَقِّهِ قٰآئِمینَ، وَمِنَ السُّوءِ سٰالِمینَ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ،
و ما را در حکومتش شادکام و به همنشینى او بهره مند و به انجام حقوقش پاینده و از بدیها در امان بدار، اى مهربان ترین مهربانان،
وَالْحَمْدُلِلهِ رَبِّ الْعٰالَمینَ، وَصَلَّى اللهُ عَلىٰ سَیِّدِنٰا مُحَمَّدٍ خٰاتَمِ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ، وَعَلىٰ اَهْلِ بَیْتِهِ الصّٰادِقینَ، وَعِتْرَتِهَ النّٰاطِقینَ،
و حمد و سپاس مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است و درود و سلام خدا بر آقا و سرور ما محمّد، خاتم پیامبران و فرستادگان و بر خاندان راستگو و حقگویش باد،
وَالْعَنْ جَمیعَ الظّٰالِمینَ، واحْکُمْ بَیْنَنٰا وَبَیْنَهُمْ یٰا اَحْکَـمَ الْحـٰاکِمیـنَ.
و همه ستمکاران را لعنت کن و بین ما و آنها داورى کن اى عادلترین داوران.
پنجم: «شیخ طوسى» از اسماعیل بن فضل هاشمى روایت کرده که گفت: حضرت صادق (علیه السلام) این دعا را به من تعلیم داد تا آن را در شب نیمه شعبان بخوانم:
اَللّـٰهُمَّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، اَلْعَلِىُّ الْعَظیمُ، اَلْخٰالِقُ الرّٰازِقُ، اَلْمُحْیِى الْمُمیتُ، اَلْبَدىءُ الْبَدیعُ،
خدایا تویى زنده جاوید و والاى با عظمت و آفریننده روزى ده، و زنده کننده میراننده، و آغاز کننده نو آفرین،
لَکَ الْجَلاٰلُ وَلَکَ الْفَضْلُ، وَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الْمَنُّ،
براى توست بزرگى و لطف و کرم، و ستایش و خیر و برکت،
وَلَکَ الْجُودُ وَلَکَ الْکَرَمُ، وَلَکَ الْأَمْرُ وَلَکَ الْمَجْدُ وَلَکَ الْشُّکْرُ،
و براى توست بخشش و سخاوت و فرمان و بزرگى و سپاس،
وَحْدَکَ لاٰ شَریکَ لَکَ، یٰا وٰاحِدُ یٰا اَحَدُ، یٰا صَمَدُ یٰا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ،
یگانه اى که شریکى براى تو نیست، اى یکتاى یگانه بى نیاز اى که نه زاده و زاده نشده و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبوده است
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاْغفِرْ لى وَارْحَمْنى، وَاکْفِنى مٰا اَهَمَّنى،
بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست، و مرا بیامرز و بر من رحم کن و آنچه مرا به خود مشغول کرده بر آور
وَاقْضِ دَیْنى، وَوَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقى، فَاِنَّکَ فى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ کُلَّ اَمْرٍ حَکیمٍ تَفْرُقُ،
و قرضم را ادا کن و در روزیم وسعت ده، چرا که تو در این شب، امور پیچیده را مى گشایى،
وَمَنْ تَشٰآءُ مِنْ خَلْقِکَ تَرْزُقُ، فَارْزُقْنى وَاَنْتَ خَیْرُ الرّٰازِقینَ،
و هر مخلوقت را که خواهى روزى مى دهى، پس روزیم ده که تو بهترین روزى دهى،
فَاِنَّکَ قُلْتَ وَاَنْتَ خَیْرُ الْقٰآئِلینَ النّٰاطِقینَ: وَاسْئَلُوا اللهَ مِنْ فَضْلِهِ.
زیرا تو خود که بهترین گوینده و گویاترینى فرمودى: از لطف و کرم خدا بخواهید.
فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ، وَ اِیّٰاکَ قَصَدْتُ، وَابْنَ نَبِیِّکَ اعْتَمَدْتُ، وَلَکَ رَجَوْتُ، فَارْحَمْنى یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.
پس از لطف و کرمت مى خواهم، و تو مقصود منى، و بر فرزند پیامبرت اعتماد کرده و به (رحمت) تو امیدوارم، پس بر من ترحّم کن اى مهربان ترین مهربانان
ششم: این دعا را بخواند که حضرت رسول (صلى الله علیه وآله) در این شب مى خواندند:
اَللّـٰهُمَّ اقْسِمْ لَنٰا مِنْ خَشْیَتِکَ مٰا یَحُولُ بَیْنَنٰا وَبَیْنَ مَعْصِیَتِکَ،
خدایا از ترس خود به آن اندازه نصیبمان کن که میان ما و نافرمانیت فاصله شود،
وَمِنْ طـٰاعَتِکَ مٰا تُبَلِّغُنٰا بِهِ رِضْوٰانَکَ، وَمِنَ الْیَقینِ مٰا یَهُونُ عَلَیْنٰا بِهِ مُصیبٰاتُ الدُّنْیٰا،
و از بندگیت به آن اندازه که ما را به خشنودیت رساند، و از یقین به آن اندازه که گرفتاریهاى دنیا بر ما آسان شود،
اَللّـٰهُمَّ اَمْتِعْنٰا بِاَسْمٰاعِناٰ وَاَبْصٰارِنٰا وَقُوَّتِنٰا مٰا اَحْیَیْتَنٰا، وَاجْعَلْهُ الْوٰارِثَ مِنّٰا،
خدایا تا زمانى که زنده ایم ما را از گوشها و چشمها و نیرویمان بهره مند ساز، و آن را وارث ما قرار ده،
وَاجْعَلْ ثٰارَنٰا عَلىٰ مَنْ ظَلَمَنٰا، وَانْصُرنٰا عَلىٰ مَنْ عٰادٰانٰا، وَلاٰ تَجْعَلْ مُصیبَتَنٰا فى دینِنٰا،
و خون ما را بر گردن آن که بر ما ظلم کرده قرار ده و ما را بر دشمنانمان پیروز کن، و گرفتارى ما را در دینمان قرار مده،
وَلاٰ تَجْعَلِ الدُّنْیٰا اَکْبَرَ هَمِّنٰا، وَلاٰ مَبْلَغَ عِلْمِنٰا، وَلاٰ تُسَلِّطْ عَلَیْنٰا مَنْ لاٰ یَرْحَمُنٰا، بِرَحْمَتِکَ یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.
و دنیا را بزرگترین غصّه ما و نهایت دانش ما قرار مده، و کسى را که بر ما رحم نمى کند بر ما مسلّط مکن، به مهربانیت اى مهربان ترین مهربانان.
و این دعاى جامع و کاملى است که خواندن آن در اوقات دیگر نیز غنیمت است و از عوالى اللّئالى نقل شده که حضرت رسول (صلى الله علیه وآله) همیشه این دعا را مى خواندند. هفتم: صلوات هر روز ماه شعبان را که در وقت ظهر خوانده مى شود، بخواند. هشتم: دعاى کمیل را که حضرت على (علیه السلام) در این شب آن را به کمیل تعلیم داد، بخواند. نهم: در این شب صد مرتبه بگوید: سبحان الله و صد مرتبه بگوید: الحمد لله و صد مرتبه بگوید: الله اکبر و صد مرتبه بگوید: لا إلـٰهَ إلَّا اللّهُ که طبق روایتى از امام باقر (علیه السلام) هرکس چنین کند، خداوند گناهان گذشته او را بیامرزد و حاجت هاى دنیوى و اخروى او را برآورده سازد. دهم: مرحوم «شیخ طوسى» از «ابویحیى» روایتى را نقل مى کند که مى گوید: به مولایم امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: بهترین دعا، در این شب کدام است؟ فرمود: وقتى که نماز عشا را بجا آوردى، دو
رکعت نماز بگزار و در رکعت اوّل سوره «حمد» و سوره «قل یا ایّها الکافرون»و در رکعت دوم، سوره «حمد» و سوره «توحید» را بخوان؛ پس از نماز، سى و سه مرتبه بگو: سبحان الله سى و سه مرتبه الحمد لله و سى و چهار مرتبه الله اکبر. آنگاه بگو:
یٰا مَنْ اِلَیْهِ مَلْجَأُ الْعِبٰادِ فِى الْمُهِمّٰاتِ، وَاِلَیْهِ یَفْزَعُ الْخَلْقُ فىِ الْمُلِمّٰاتِ،
اى پناه بندگان در گرفتاریها که بندگان در مشکلات به او پناهنده شوند،
یٰا عٰالِمَ الْجَهْرِ وَالْخَفِیّٰاتِ، وَیٰا مَنْ لاٰ تَخْفىٰ عَلَیْهِ خَوٰاطِرُ الْأَوْهٰامِ وَتَصَرُّفُ الْخَطَرٰاتِ،
اى داناى آشکار و نهان، اى که پنهان نشود بر او افکار و رؤیاها، و تغییر و تصرّف در آنها،
یٰا رَبَّ الْخَلاٰیِقِ وَالْبَرِیّٰاتِ، یٰا مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الْأَرَضینَ وَالسَّمٰوٰاتِ،
اى پروردگار مخلوقات و آفریدگان، اى کسى که پادشاهى زمین و آسمان ها از آن اوست،
اَنْتَ اللهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اَمُتُّ اِلَیْکَ بِلاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ،
تویى خدایى که معبودى جز تو نیست، به وسیله کلمه «لا اله الّاأنت» به تو متوجّه شده ام،
فَبِلاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا اَنْتَ، اِجْعَلْنى فى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ اِلَیْهِ فَرَحِمْتَهُ، وَسَمِعْتَ دُعٰآئَهُ فَاَجَبْتَهُ،
پس به واسطه آن مرا در این شب از کسانى قرار ده که به او توجّه کرده و ترحّم نموده اى، و دعایش را شنیده و پاسخش فرموده اى
وَعَلِمْتَ اسْتِقٰالَتَهُ فَاَقَلْتَهُ، وَتَجٰاوَزْتَ عَنْ سٰالِفِ خَطیئَتِهِ، وَعَظیمِ جَریرَتِهِ،
و بر طلب آمرزش آگاه شده و او را آمرزیده اى و گناهان گذشته و خطاهاى بزرگش را بخشیده اى،
فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِکَ مِنْ ذُنُوبى، وَلَجَاْتُ اِلَیْکَ فى سَتْرِ عُیُوبى،
پس از گناهانم به تو پناه آورم و در پوشش عیوبم از تو کمک خواهم
اَللّـٰهُمَّ فَجُدْ عَلَىَّ بِکَرَمِکَ وَفَضْلِکَ، وَاحْطُطْ خَطٰایٰاىَ بِحِلْمِکَ وَعَفْوِکَ، وَتَغَمَّدْنى فى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ بِسٰابِغِ کَرٰامَتِکَ،
خدایا ببخش بر من به فضل و کرمت و گناهانم را به حلم و گذشت فروریز، و مرا در این شب در فراوانى احسان و کرمت غوطه ور ساز
وَاجْعَلْنى فیهٰا مِنْ اَوْلِیٰآئِکَ الَّذینَ اجْتَبَیْتَهُمْ لِطٰاعَتِکَ، وَاخْتَرْتَهُمْ لِعِبٰادَتِکَ، وَجَعَلْتَهُمْ خٰالِصَتَکَ وَصَفْوَتَکَ،
و مرا در این شب از دوستانى که براى اطاعت و بندگیت انتخاب نموده و از خاصّان و برگزیدگانت قرار داده اى، مقرّر فرما،
اَللّـٰهُمَّ اجْعَلْنى مِمَّنْ سَعَدَ جَدُّهُ، وَتَوَفَّرَ مِنَ الْخَیْرٰاتِ حَظُّهُ، وَاجْعَلْنى مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ، وَفٰازَ فَغَنِمَ،
خدایا مرا از کسانى قرار ده که سعى و کوشش او به نتیجه رسیده و بهره اش از نیکیها فراوان گشته است و قرار ده از کسانى که تندرست گشته و به نعمت رسیده و رستگار شده و بهره مند گردیده است،
وَاکْفِنى شَرَّ مٰا اَسْلَفْتُ، وَاعْصِمْنى مِنَ الْإِزدِیٰادِ فى مَعْصِیَتکَ،
و مرا از شرّ بدیهایى که کرده ام حفظ کن، و مرا از زیاده روى در نافرمانیت بازدار،
وَحَبِّبْ اِلَىَّ طٰاعَتَکَ، وَمٰا یُقَرِّبُنى مِنْکَ، وَیُزْلِفُنى عِنْدَکَ،
و اطاعت و بندگیت و محبوب من گردان آنچه که مرا به تو نزدیک کرده و مقرّب درگاهت سازد،
سَیِّدى اِلَیْکَ یَلْجَأُ الْهٰارِبُ، وَمِنْکَ یَلْتَمِسُ الطّٰالِبُ، وَعَلىٰ کَرَمِکَ یُعَوِّلُ الْمُسْتَقیلُ التّٰائِبُ،
آقاى من بنده فرارى به سوى تو پناه آورد، و از تو عاجزانه طلب کند و عذر خواه توبه کننده بر کرم و بخشش تو تکیه کند.
اَدَّبْتَ عِبٰادَکَ بالتَّکَرُّمِ، وَاَنْتَ اَکْرَمُ الْأَکْرَمینَ، وَاَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبٰادَکَ، وَاَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ،
بندگانت را به مهرورزى تربیت نمودى و تو گرامى ترین گرامیان هستى و بندگانت را به بخشش و گذشت فرمان دادى و تویى آمرزنده مهربان،
اَللّـٰهُمَّ فَلاٰ تَحْرِمْنى مٰا رَجَوْتُ مِنْ کَرَمِکَ، وَلاٰ تُؤْیِسْنى مِنْ سٰابِـغِ نِعَمِکَ،
خدایا مرا از امیدى که به بخشش و کرمت دارم محروم مگردان و از فراوانى نعمتهایت مأیوس مکن،
وَلاٰ تُخَیِّبْنى مِنْ جَزیلِ قِسَمِکَ فى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ لِأَهْلِ طٰاعَتِکَ، وَاجْعَلْنى فى جُنَّةٍ مِنْ شِرٰارِ بَرِیَّتِکَ،
و مرا از فراوانى بهره ات در این شب بر بندگان فرمانبردارت بى بهره مساز و از گزند مخلوقاتت در پناهگاهى قرار ده،
رَبِّ اِنْ لَمْ اَکُنْ مِنْ اَهْلِ ذٰلِکَ، فَاَنْتَ اَهْلُ الْکَرَمِ وَالْعَفْوِ وَالْمَغْفِرَةِ، وَجُدْ عَلَىَّ بِمٰا اَنْتَ اَهْلُهُ لاٰ بِما اَسْتَحِقُّهُ،
اى پروردگار من اگر من شایسته آنها نیستم ولى تو شایسته بخشش و گذشت و آمرزشى و به آنچه که تو شایسته آنى بر من ببخش نه آنچه که من سزاوار آنم،
فَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِکَ، وَتَحَقَّقَ رَجٰآئى لَکَ، وَعَلِقَتْ نَفْسى بِکَرَمِکَ، فَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّٰاحِمینَ، وَاَکْرَمُ الْأَکْرَمینَ،
پس به یقین گمانم به تو نیکوست و امیدم به تو تحقّق یافته، و جانم به کرمت تعلّق یافته، و تویى مهربان ترین مهربانان و گرامى ترین گرامیان،
اَللّـٰهُمَّ وَاخْصُصْنى مِنْ کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ، وَاَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ،
خدایا از کرم خویش فراوانى بهره ات را نصیبم گردان، و از مجازاتت به گذشتت پناه مى برم،
وَاغْفِر لِىَ الذَّنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ، وَیُضَیِّقُ عَلَىَّ الرِّزْقَ،
و ببخش بر من گناهانى را که رفتار (بد) را در من نگه دارد و روزى را بر من تنگ کند،
حَتّىٰ اَقُومَ بِصٰالِحِ رِضٰاکَ، وَاَنْعَمَ بِجَزیلِ عَطٰآئِکَ، وَاَسْعَدَ بِسٰابِغِ نَعْمٰآئِکَ،
تا به خشنودى شایسته تو اقدام کنم، و از نعمتهاى فراوانت بهره مند گردم و از فراوانى نعمتهایت خرسند شدم،
فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِکَ، وَتَعَرَّضْتُ لِکَرَمِکَ، وَاسْتَعَذْتُ بِعَفْوِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ، وَبِحِلْمِکَ مِنْ غَضَبِکَ،
زیرا به درگاهت پناه آورده و به بخششت متوسّل شده ام و به عفو و گذشتت از مجازاتت و به حلمت از غضبت پناهنده شدم،
فَجُدْ بِمٰا سَئَلْتُکَ، وَاَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْکَ، اَسْئَلُکَ بِکَ لاٰ بِشَىْءٍ هُوَ اَعْظَـمُ مِنْکَ.
پس آنچه از تو خواستم بر من ببخش و به آنچه در خواست نمودم برسان، از تو به حقّ خودت مى خواهم چرا که چیزى از تو بزرگتر نیست.
سپس به سجده مى روى و بیست مرتبه مى گویى: یٰا رَبِّ و هفت مرتبه یٰا اَللهُ و هفت مرتبه لاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ اِلّٰا بِاللهِ و ده مرتبه: مٰا شآءَ اللهُ و ده مرتبه لاٰ قُوّةَ اِلّٰا بِاللهِ. آنگاه صلوات مى فرستى بر پیغمبر و آل او (علیهم السلام) و از خدا حاجت خود را مى طلبى. به خدا سوگند! اگر کسى با انجام این عمل، از خدا حاجت بطلبد، هرچند بسیار فراوان باشد خداوند آن را به کرم و فضل گسترده اش برآورده مى سازد. یازدهم: «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس»، فرموده اند، در این شب این دعا را بخواند.
اِلـٰهى تَعَرَّضَ لَکَ فى هٰذَا اللَّیْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ، وَقَصَدَکَ فیهَا الْقٰاصِدُونَ، وَاَمَّلَ فَضْلَکَ وَمَعْرُوفَکَ الطّٰالِبُونَ،
معبود من، خواهندگان، در این شب به درگاهت آمده اند، و قصد کنندگان، تو را قصد کرده اند، و جویندگان، فضل و احسانت را آرزومندند،
وَلَکَ فى هٰذَا اللَّیْلِ نَفَحٰاتٌ وَجَوٰآئِزُ، وَعَطٰایٰا وَمَوٰاهِبُ، تَمُنُّ بِهٰا عَلىٰ مَنْ تَشٰآءُ مِنْ عِبٰادِکَ، وَتَمْنَعُهٰا مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنٰایَةُ مِنْکَ،
و تو را در این شب هدایا و پاداشها و بخششها و نعمتهایى است که به واسطه آن بر هر یک از بندگانت که خواهى منّت گذارى، و از هر که پیش از این به او توجّه نفرموده اى دریغ کنى
وَهٰا اَنـَا ذٰا عُبَیْدُکَ الْفَقیرُ اِلَیْکَ، اَلْمُؤَمِّلُ فَضْلَکَ وَمَعْرُوفَکَ،
و اینک من بنده کوچک و نیازمند تو و آرزومند فضل و احسان توام،
فَاِنْ کُنْتَ یٰا مَولاٰىَ تَفَضَّلْتَ فى هٰذِهِ اللَّیْلَةِ عَلىٰ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ، وَعُدْتَ عَلَیْهِ بِعٰائِدَةٍ مِنْ عَطْفِکَ،
پس اى مولاى من اگر خواهى در این شب بر هر یک از بندگانت احسان نموده، و پاداشى از مهربانیت عنایت فرمایى،
فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَلطَّیِّبینَ الطّٰاهِرینَ، اَلْخَیِّرینَ الْفٰاضِلینَ،
پس بر محمّد و خاندان پاک و پاکیزه و نیکوکار و برترش درود فرست،
وَجُدْ عَلَىَّ بِطَوْلِکَ وَمَعْرُوفِکَ یٰا رَبَّ الْعٰالَمینَ،
و به فضل و احسانت بر من ببخش اى پروردگار جهانیان
وَصَلَّى اللهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ خٰاتَمِ النَّبیّینَ وَآلِهِ الطّٰاهِرینَ، وَسَلَّمَ تَسْلیماً، اِنَّ اللهَ حَمیدٌ مَجیدٌ،
درود و سلام فراوان خدا بر محمّد، خاتم پیامبران و خاندان پاکش باد، همانا خداوند پسندیده و بزرگوار است،
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَدْعُوکَ کَمٰا اَمَرْتَ، فَاسْتَجِبْ لى کَمٰا وَعَدْتَ، اِنَّکَ لاٰ تُخْلِفُ الْمیعٰادَ.
خدایا تو را آنچنان که فرمان دادى مى خوانم، پس دعایم را آنچنان که وعده فرمودى اجابت کن، که همانا تو خلف وعده نمى کنى
و این دعایى است که در سحرها، پس از نماز شفع خوانده مى شود. دوازدهم: بعد از هر دو رکعت از نماز شب و شفع و بعد از دعاهاى نماز وتر، دعاهایى را که مرحوم «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس» نقل کرده اند را بخواند. سیزدهم: سجده ها و دعاهایى که از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) روایت شده است را بخواند. از جمله، در روایتى که «ابان بن تغلب» از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است، چنین آمده: شب نیمه شعبان داخل شد و آن شب رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نزد یکى از همسران خود بود؛ وقتى که شب به نیمه رسید آن حضرت از بستر براى عبادت برخاست؛ همسرش در پى آن حضرت روان شد، در حالى که خود را به چادرش پیچیده بود و در جستجوى آن حضرت بود؛ ناگاه رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را در سجده یافت، که مثل جامه اى به زمین چسبیده بود. به حضرت نزدیک شد، شنید که آن حضرت در سجده خود مى گوید:
سَجَدَ لَکَ سَوٰادى وَخَیٰالى، وَآمَنَ بِکَ فُؤٰادى، هٰذِهِ یَدٰاىَ وَمٰا جَنَیْتُهُ عَلى نَفْسى،
تمام وجودم بر تو سجده کرد و دلم به تو ایمان آورد، این است دستان من و آنچه بر خود جفا کرده ام،
یٰا عَظیمُ تُرْجىٰ لِکُلِّ عَظیمٍ، اِغْفِرْ لِىَ الْعَظیمَ، فَاِنَّهُ لاٰ یَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِلَّا الرَّبُّ الْعَظیمُ
اى بزرگى که در هر گناه بزرگى امید به بخشش توست، ببخش بر من (گناهان) بزرگم را چرا که نمى آمرزد گناهان بزرگ را مگر پروردگار بزرگ.
آنگاه سر خود را بلند کرد و سپس به سجده رفت و عرض کرد:
اَعُوذُ بُنُورِ وَجْهِکَ الَّذى اَضٰائَتْ لَهُ السَّمٰوٰاتُ وَالْأَرَضُونَ، وَانْکَشَفَتْ لَهُ الظُّلُمٰاتُ،
پناه مى برم به روشنایى جمالت که آسمانها و زمین ها را روشن کرده و تاریکیها را بر چیده
وَصَلَحَ عَلَیْهِ اَمْرُ الْأَوَّلینَ وَالْأٰخِرینَ، مِنْ فُجأَةِ نَقِمَتِکَ، وَمِنْ تَحْویلِ عٰافِیَتِکَ، وَمِنْ زَوٰالِ نِعْمَتِکَ،
و به واسطه آن کارهاى پیشینیان و پسینیان از عذاب ناگهانیت و از دست رفتن سلامتى و نعمتت اصلاح گردیده است،
اَللّـٰهُمَّ ارْزُقْنى قَلْباً تَقِیّاً نَقِیّاً، وَمِنَ الشِّرْکِ بَریئاً، لاٰ کٰافِراً ولاٰ شَقِیّاً
خدایا دلى خداترس و پاکیزه روزیم کن و از شرک دورم گردان در حالى که نه ناسپاس باشم و نه بدبخت.
آنگاه دو طرف روى خود را به خاک گذاشت و گفت:
عَفَّرْتُ وَجْهى فِى التُّرٰابِ، وَحُقَّ لى اَنْ اَسْجُدَ لَکَ.
صورتم را بر خاک نهادم و لازم است که بر تو سجده کنم.
وقتى که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) خواست به بسترِ خویش برگردد، همسرش شتابان به جاى خود برگشت؛ هنگامى که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) به نزدش آمد، صداى نفس هاى بلند او را شنید و فرمود: این نفس زدن ها چیست؟ آیا نمى دانى امشب، چه شبى است؟ امشب نیمه شعبان است که روزى ها در آن تقسیم مى شود و اجل ها نوشته مى شود و حاجیان نامشان امشب معیّن مى گردد و خداوند افراد فراوانى را مى آمرزد و فرشتگان خود را از آسمان به سوى مکّه مى فرستد! چهاردهم: نماز جناب جعفر طیّار را بجا آورد، همان گونه که در روایتى از امام رضا (علیه السلام) در اعمال امشب وارد شده است. ، پانزدهم: نمازهاى فراوانى براى شب نیمه شعبان وارد شده است که آنها را بجا آورد از جمله گروهى از افراد مورد وثوق و اعتماد از امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) روایت کرده اند که فرمودند: وقتى که شب نیمه شعبان مى شود، چهار رکعت نماز بجا آور (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت، حمد یک مرتبه و قل هو اللّه احد را صد مرتبه بخوان و پس از پایان چهار رکعت بگو:
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اِلَیْکَ فَقیرٌ، وَمِنْ عَذٰاِبکَ خٰائِفٌ مُسْتَجیرٌ،
خدایا من به تو نیازمندم و از عذابت ترسان و پناه جویم،
اَللّـٰهُمَّ لاٰ تُبَدِّلْ اِسْمى، وَلاٰ تُغَیِّرْ جِسْمى، وَلاٰ تَجْهَدْ بَلاٰئى، وَلاٰ تُشْمِتْ بى اَعْدٰآئى،
خدایا مرا از زمره خداپرستان خارج مکن و (سلامت) جسمم را دگرگون مساز، و آزمایشم را سخت مگردان، و مرا دشمن شاد مکن
اَعُوذُ بِعَفْوِکَ مِنْ عِقٰابِکَ، وَاَعُوذُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذٰابِکَ، وَاَعُوذُ بِرِضٰاکَ مِنْ سَخَطِکَ، وَاَعُوذُبِکَ مِنْکَ،
(خدایا) از عقوبتت به گذشتت و از عذابت به رحمتت و از خشمت به خشنودیت پناه مى برم و از تو به خودت پناهنده ام،
جَلَّ ثَنٰآؤُکَ، اَنْتَ کَمٰا اَثْنَیْتَ عَلىٰ نَفْسِکَ، وَفَوْقَ مٰا یَقُولُ الْقٰآئِلُونَ.
مدح و ستایشت بزرگ است، تو آن چنانى که خود را ثنا کردى، و برتر از توصیف گویندگانى.
روز نیمه شعبان: روز ولادت باسعادت امام دوازدهم حضرت مهدى، حجّة بن الحسن صاحب الزمان (عجّل الله تعالى فرجه الشریف) است. بسیار شایسته است که شیعیان، در شب و روز نیمه شعبان، با تشکیل محافل و مجالس، و برپایى سخنرانى ها، درباره عظمت این روز و وجود مقدّس امام زمان (علیه السلام) و شرایط انتظار آن حضرت، و دعا براى تعجیل در ظهورش و دفع شبهات دشمنان و ناآگاهان، آن را گرامى بدارند; ولى در همه این موارد از کارهاى نامناسب وخلاف شرع بپرهیزند و عبادت را با گناه آلوده نسازند. البتّه زیارت آن حضرت در این روز با استفاده از زیارات معتبرى که در بخش زیارات آمده بسیار مناسب است.
