دعاى 5

۵- همچنین «ابوبصیر» این دعا را براى طلب روزى از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است. آن حضرت فرمود: این دعاى امام علىّ بن الحسین، زین العابدین (علیه السلام) است که خدا را با آن مى خواند:

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ حُسْنَ الْمَعیشَةِ، مَعیشَةً اَتَقَوّى بِهٰا عَلىٰ جَمیعِ حَوٰآئِجى، وَاَتَوَصَّلُ بِهٰا فِى الْحَیٰاةِ اِلىٰ آخِرَتى،

خدایا از تو خواهم خوبى زندگانى را آن زندگانى که نیرو گیرم بدان بر همه خواسته هایم و برسم بدان در زنده بودنم به آخرت

مِنْ غَیْرِ اَنْ تُتْرِفَنى فیهٰا فَاَطْغى، اَوْ تَقْتُرَ بِهٰا عَلَىَّ فَاَشْقى،

بدون آن که بى خبر و سرکشم کنى در آن که طغیان کنم یا سخت گیرى بر من که بدبخت گردم

اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ حَلاٰلِ رِزْقِکَ، وَاَفْضِلْ عَلَىَّ مِنْ سَیْبِ فَضْلِکَ، نِعْمَةً مِنْکَ سٰابِغَةً، وَعَطٰآءً غَیْرَ مَمْنُونٍ،

وسیع گردان بر من از روزى حلالت و زیاده بخش بر من از فضل ریزانت نعمتى از تو ریزان و عطایى بى منّت

ثُمَّ لاٰ تَشْغَلْنى عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِکَ بِاِکْثٰارٍ مِنْهٰا تُلْهینى بَهْجَتُهُ، وَتَفْتِنّى زَهَرٰاتُ زَهْوَتِهِ،

سپس سرگرمم مکن از سپاسگزارى نعمتت به زیادى آن که غافل کند مرا خرّمى و شادابیش و بفریبد مرا آب و رنگ فریبنده اش

وَلاٰ بِاِقْلاٰلٍ عَلَىَّ مِنْهٰا یَقْصُرُ بِعَمَلى کَدُّهُ، وَیَمْلَأُ صَدْرى هَمُّهُ،

و نه به اندک دادنش بر من از دنیا که در نتیجه کوتاه آید زحمت من از تلاشش و پر کند سینه ام را اندوهش

اَعْطِنى مِنْ ذٰلِکَ یٰا اِلٰهى غِنىً عَنْ شِرٰارِ خَلْقِکَ، وَبَلاٰغاً اَنٰالُ بِهِ رِضْوٰانَکَ،

عطا کن به من اى خدا از آنچه را که بى نیازى از بدان خلقت باشد و برساند مرا به خشنودیت

وَاَعُوذُ بِکَ یٰا اِلٰهى مِنْ شَرِّ الدُّنْیٰا وَشَرِّ مٰا فیهٰا، وَلاٰ تَجْعَلِ الدُّنْیٰا عَلَىَّ سِجْناً، وَلاٰ فِرٰاقَها عَلَىَّ حُزْناً،

و پناه برم به تو خدایا از شرّ دنیا و شرّ آنچه در آن است و قرار مده دنیا را بر من زندان و نه جدا گشتنش را از من اندوه،

اَخْرِجْنى مِنْ فِتْنَتِهٰا مَرْضِیّاً عَنّى، مَقْبُولاً فیهٰا عَمَلى اِلىٰ دٰارِ الْحَیَوٰانِ، وَمَسٰاکِنِ الْأَخْیٰارِ،

بیرونم آور آشوبش در حال خشنودیت از من و پذیرفتگى عملم در آن بسوى خانه زندگى و جایگاه هاى سکونت نیکان

وَاَبْدِلْنى بِالدُّنْیَا الْفٰانِیَةِ، نَعیمَ الدّٰارِ الْبٰاقِیَةِ،

و عوضم ده از دنیاى فانى به نعمت هاى خانه جاویدان

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ اَزْلِهٰا وَزِلْزٰالِهٰا، وَمِنْ سَطَوٰاتِ شَیٰاطینِهٰا، وَسَلاٰطینِهٰا وَنَکٰالِهٰا، وَمِنْ بَغْىِ مَنْ بَغىٰ عَلَىَّ فیهٰا،

خدایا پناه برم به تو از فشار و سختى و لرزش هاى آن و یورش هاى شیاطین و سلاطین آن و از وبالش و از ستم آن کس که بر من در آن ستم کند

اَللّـٰهُمَّ مَنْ کٰادَنى فَکِدْهُ، وَمَنْ اَرٰادَنى فَاَرِدْهُ، وَفُلَّ عَنّى حَدَّ مَنْ نَصَبَ لى حَدَّهُ،

خدایا هرکه نقشه براى من بکشد تو برایش نقشه کش و هرکه قصد بد برایم کند تو درباره اش چنان کن و کُند کن از من تیزى سلاح کسى را که سلاحش را برایم تیز کرده

وَاَطْفِ عَنّى نٰارَ مَنْ شَبَّ لى وَقُودَهُ، وَاکْفِنى مَکْرَ الْمَکَرَةِ، وَافْقَأْ عَنّى عُیُونَ الْکَفَرَةِ،

و خاموش کن از من آتشى که برایم افروخته و کفایت کن از من مکر بداندیشان و کور کن از من چشم کافران را

وَاکْفِنى هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ، وَادْفَعْ عَنّى شَرَّ الْحَسَدَةِ، وَاعْصِمْنى مِنْ ذٰلِکَ بِالسَّکینَةِ،

و کفایت کن از من اندوه آن کس که اندوهش را بدلم انداخت و دور کن از من شرّ حسودان را و نگاهم دار از آن به آرامش خود

وَاَلْبِسْنى دِرْعَکَ الْحَصینَةَ، وَاخْبَأْنى فى سِتْرِکَ الْوٰاقى، وَاَصْلِحْ لى حـٰالـى،

و بپوشان بر من زره محکمت را و نگه دار در پوشش نگهدارنده ات و به صلاح درآور حالم را

وَصَدِّقْ قَوْلى بِفِعٰالى، وَبٰارِکْ لى فى اَهْلى وَمٰالى.

و راست درآور گفتارم را به کردارم و برکت ده برایم در خاندان و مالم

یادآورى: براى طلب روزى، نمازهایى در بخش «نمازهاى مستحب» گذشت (علاقه مندان به آن بخش مراجعه فرمایند). بار دیگر یادآورى مى کنیم که هرگز نباید توسّل به این دعاها به معناى عدم تلاش و کوشش، و سستى و تنبلى تفسیر شود؛ چرا که در حدیث داریم دعاى این گونه افراد مستجاب نمى شود.