روز هجدهم (روز عید غدیر)
روز هجدهم (روز عید غدیر): فضیلت این روز: روز هیجدهم ذى الحجّه، یادآور روز مهمّى در تاریخ است. روزى است که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) پس از انجام حج در سال دهم هجرى به هنگام مراجعت به مدینه، مردم را در وادى «غدیر» جمع کرد و فرمان خدا یعنى نصب على (علیه السلام) به امامت و ولایت بر امّت را به آنان ابلاغ کرد. و آن جا بود که آیه (اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُم، وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى، وَرَضیتُ لَکُمُ الْإسْلاٰمَ دِیناً) نازل شد. و خداوند با برگزیدن على (علیه السلام) به امامت امّت، دین اسلام را کامل گردانید و دشمنان را ناامید و مأیوس ساخت. این روز را باید به حق از عظیم ترین اعیاد نامید، همان گونه که در روایات بر اهمّیّت فراوان این روز و برترى آن بر سایر اعیاد تأکید شده است. در روایتى از امام رضا (علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «روز قیامت، چهار روز را که زینت بسته اند به نزد عرش الهى آورند: روز عید اضحى (قربان) روز عید فطر، روز جمعه و روز عید غدیر. ولى در آن میان، روز عید غدیر، از نظر زیبایى، مانند ماه است میان ستارگان». در همان روایت، از این روز، به عنوان «عید اکبر» یاد شده است; روزى که گناهان شیعیان (توبه کار) امیر مؤمنان (علیه السلام) بخشیده مى شود و این روز، روز شادى و سرور است، روزى است که در آن تبسّم بر چهره مؤمنان نقش مى بندد. در روایت دیگرى آمده است که از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند: آیا براى مسلمانان غیر از عید فطر و عید اضحى (قربان) عید دیگرى نیز وجود دارد؟ فرمود: آرى. عیدى که از آن دو روز، باعظمت تر و شریفتر است، و آن روزى است که پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله)، على (علیه السلام) را براى امامت امّت نصب فرمود و در روایت دیگر فرمود: آن روز هیجدهم ذى الحجّه است. بهر حال، شایسته است در این روز مسلمانان با تشکیل مجالس جشن و سرور و مدیحه سرایى و سخنرانى درباره روز عید غدیر و مسأله امامت امّت و مناقب و فضایل امیر مؤمنان (علیه السلام)، آن را گرامى بدارند و فرزندان و جوانان و نوجوانان خود را با مسأله ولایت امیر مؤمنان على (علیه السلام) و منابع آن از کتاب و سنّت و تاریخ آشناتر سازند.
اعمال روز عید غدیر: براى این روز اعمال متعدّدى روایت شده است: ١ـ روزه گرفتن است که در روایتى از امام صادق (علیه السلام) روزه در چنین روزى برابر روزه شصت ماه شمرده شده! و در روایتى روزه روز غدیر خم کفّاره شصت سال است. ۲ـ مرحوم «شیخ کفعمى» در «بلدالامین» غسل این روز را مستحب دانسته است. ۳ـ احسان و نیکى به برادران مؤمن. در روایتى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که فرمود: این روز، روز عبادت است و روز اطعام و نیکى کردن و احسان به برادران دینى است. در روایت دیگرى امام رضا (علیه السلام) فرمود: کسى که در این روز، به خانواده و برادران مؤمن خود، توسعه در رزق و بخششها و انفاق ها دهد خداوند روزى او را زیاد مى گرداند. ۴ـ زیارت امیر مؤمنان على (علیه السلام) در این روز بسیار بافضیلت است. در روایتى از ابن ابى نصر (یکى از یاران برجسته امام رضا (علیه السلام)) نقل شده است که حضرت به وى فرمود: هرجا که هستى سعى کن در روز عید غدیر، خود را به کنار قبر مطهّر امیرمؤمنان (علیه السلام) برسانى، چراکه در این روز خداوند گناهان بسیارى از مردان و زنان مسلمان را مى بخشد و دو برابر کسانى که خداوند آنها را در ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر از دوزخ آزاد مى کند، در چنین روزى از آتش جهنّم رهایى مى دهد! براى امیر مؤمنان(علیه السلام) در این روز زیارت هایى نقل شده است که معروفترین آن، زیارت معروف «امین الله» است که در بخش زیارات گذشت و مى توان آن را از نزدیک و یا از راه دور، خطاب به امیرمؤمنان (علیه السلام) خواند و همچنین زیارت مخصوصه امیرمؤمنان در روز عید غدیر که گذشت . ۵ـ امام رضا (علیه السلام) فرمود: در چنین روزى که روز عید و تبریک گفتن به یکدیگر است، مناسب است مؤمنان وقتى به یکدیگر مى رسند این جملات را بگویند:
اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذى جَعَلَنٰا مِنَ الْمُتَمَسِّکینَ بِوِلاٰیَةِ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَالْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ.
حمد و سپاس از آن خداوندى است که ما را از ملتزمان به ولایت امیرمؤمنان و سایر امامان قرار داد که درود خدا بر آنان باد
۶ـ در چنین روزى وقتى برادر مؤمنت را ملاقات کردى بگو:
اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذى اَکْرَمَنٰا بِهٰذَا الْیَوْمِ، وَجَعَلَنٰا مِنَ الْمُؤْمِنینَ،
حمد و سپاس از آن خداوندى است که ما را به این روز گرامى داشت، و ما را از مؤمنان قرار داد،
وَجَعَلَنٰا مِنَ الْمُوفینَ بِعَهْدِهِ اِلَیْنٰا، وَمیثٰاقِهِ الَّذى واثَقَنٰا بِهِ، مِنْ وِلاٰیَةِ وُلاٰةِ اَمْرِهِ، وَالْقُوّٰامِ بِقِسْطِهِ،
و قرارداد ما را از وفاداران به عهدى که با ما کرده بود، و پیمانى که با ما بسته بود، همان ولایت صاحبان امر و قیام کنندگان به قسط،
وَلَمْ یَجْعَلْنٰا مِنَ الْجٰاحِدینَ وَالْمُکَذِّبینَ بِیَوْمِ الدّینِ.
و ما را از انکارکنندگان و تکذیب کنندگان روز قیامت قرار نداد.
۷ـ دعاى ندبه را در این روز بخواند ، که در بخش دعاهاى معروف گذشت. ۸ـ مرحوم «سیّد بن طاووس» به سند صحیح از امام صادق (علیه السلام) نقل مى کند که در روز غدیر، دو رکعت نماز بخوان، پس از نماز به سجده برو و صد مرتبه خدا را شکر کن (مثلاً بگو: شکراً لِله) و سر از سجده بردار و این دعا را بخوان:
اَللّـٰهُمَّ اِنِّى اَسْئَلُکَ بِاَنَّ لَکَ الْحَمْدَ، وَحْدَکَ لاٰ شَریکَ لَکَ،
خدایا از تو مى خواهم چرا که حمد و سپاس از آن توست، یگانه اى و شریکى ندارى،
وَاَنَّکَ وٰاحِدٌ اَحَدٌ صَمَدٌ، لَمْ تَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً اَحَدٌ،
و به یقین تو یکتاى یگانه بى نیازى، نزاده و زایده نشده اى، و نه هیچ کس مثل و همتاى توست،
وَاَنَّ مُحَمّداً عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ صَلَوٰاتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
و به یقین محمّد بنده و فرستاده توست ـ که درود تو بر او و خاندانش باد ـ
یٰا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فى شَاْنٍ، کَمٰا کٰانَ مِنْ شَاْنِکَ اَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَىَّ،
اى که در هر روز به شأن و کارى مى پردازى، همان گونه که شأن توست که بر من لطف و مرحمت نمایى،
بِاَنْ جَعَلْتَنى مِنْ اَهْلِ اِجٰابَتِکَ، وَاَهْلِ دِینِکَ وَاَهْلِ دَعْوَتِکَ،
به این که مرا شایسته پاسخ و اهل دین و دعوتت قرار دادى،
وَوَفَّقْتَنى لِذٰلِکَ فى مُبْتَدَءِ خَلْقى، تَفَضُّلاً مِنْکَ وَکَرَماً وَجُوداً،
و از ابتداى خلقتم از روى لطف و کرم و بخششت به این کار موفّقم داشتى،
ثُمَّ اَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلاً، وَالْجُودَ جُوداً، وَالْکَرَمَ کَرَماً، رَاْفَةً مِنْکَ وَرَحْمَةً،
سپس تمام نمودى (بر من) لطفت را با لطفى دیگر و بخششت را با بخششى دیگر و بزرگواریت را با بزرگوارى دیگر و همه اینها به خاطر مهربانى و رحمت توست،
اِلىٰ اَنْ جَدَّدْتَ ذٰلِکَ الْعَهْدَ لى تَجْدیداً بَعْدَ تَجدیدِکَ خَلْقى، وَکُنْتُ نَسْیاً مَنْسِیّاً نٰاسِیاً سٰاهِیاً غٰافِلاً،
تا این که عهد و پیمانت را بر من با تجدید آفرینشم تازه کردى در حالى که من از یادها فراموش شده و بى توجّه، فراموشکار و غافل بودم،
فَاَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ بِاَنْ ذَکَّرْتَنى ذلِکَ، وَمَنَنْتَ بِهِ عَلَىَّ، وَهَدَیْتَنى لَهُ،
پس نعمتت را با یادآورى عهد و پیمانت بر من کامل نمودی و به واسطه آن بر من منّت نهادى و به آن هدایت نمودى،
فَلْیَکُنْ مِنْ شَاْنِکَ یٰا اِلٰهى وَسَیِّدى وَمَولاٰىَ اَنْ تُتِمَّ لى ذلِکَ،
و هر آینه اى معبود من و آقا و سرورم از شأن توست این که نعمتت را بر من تمام گردانى
وَلاٰ تَسْلُبَنیهِ حَتّىٰ تَتَوَفّٰانى عَلىٰ ذٰلِکَ، وَاَنتَ عَنّى رٰاضٍ، فَاِنَّکَ اَحَقُّ الْمُنعِمینَ اَنْ تُتِمَّ نِعمَتَکَ عَلَىَّ،
و تا زمان مرگم آن را از من نستانى در حالى که از من خشنودى، پس به یقین تو شایسته ترین بخشندگانى که نعمتت را بر من تمام گردانى،
اَللّـٰهُمَّ سَمِعْنٰا وَاَطَعْنٰا وَاَجَبْنٰا دٰاعِیَکَ بِمَنِّکَ، فَلَکَ الْحَمْدُ غُفْرٰانَکَ رَبَّنٰا وَاِلَیْکَ الْمَصیرُ،
خدایا (ندایت را) شنیده و اطاعت نمودیم و به لطفت دعوت پیامبرت را اجابت نمودیم، اى پروردگار ما، حمد و سپاس و آمرزش از آن توست و بازگشت (همه) به سوى توست،
اٰمَنّٰا بِاللهِ وَحْدَهُ لاٰ شَریکَ لَهُ، وَبِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَصَدَّقْنٰا وَاَجَبْنٰا دٰاعِىَ اللهِ،
به خداى یگانه اى که شریکى ندارد و به فرستاده اش محمّد ـ که درود خدا بر او و خاندانش باد ـ ایمان داشته و (او را) تصدیق کرده و دعوتش را اجابت نمودیم،
وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فى مُوٰالاٰةِ مَوْلیٰنٰا وَمَوْلَى الْمُؤْمِنینَ، اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِىِّ بْنِ اَبیطٰالِب،
و رسول خدا را پیروى نمودیم در ولایت مولاى ما و تمامى مؤمنان، امیرمؤمنان على بن ابى طالب،
عَبْدِ اللهِ وَاَخى رَسُولِهِ، وَالصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ، وَالْحُجَّةِ عَلىٰ بَرِیَّتِهِ،
بنده خدا و برادر رسول خدا و تصدیق کننده بزرگ، و حجّت خدا بر آفریدگانش،
اَلمُؤَیِّدِ بِهِ نَبِیَّهُ وَدینَهُ الْحَقَّ الْمُبینَ، عَلَماً لِدینِ اللهِ، وَخٰازِناً لِعِلْمِهِ، وَعَیْبَةَ غَیْبِ اللهِ
همان که به واسطه او پیامبر و دین بر حق و آشکارش را تأیید نمود، او پرچم دین خدا و گنجینه علوم پیدا و پنهان او،
وَمَوْضِعَ سِرِّ اللهِ، وَاَمینَ اللهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، وَشٰاهِدَهُ فى بَرِیَّتِهِ،
و جایگاه اسرار الهى و امین خدا بر مخلوقات و گواهش در میان آفریدگان است،
اَللّـٰهُمَّ رَبَّنٰا اِنَّنٰا سَمِعْنٰا مُنٰادِیاً یُنٰادى لِلْإیمٰانِ، اَنْ اٰمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَـٰامَنّٰا،
خدایا، پروردگارا ما چون صداى منادیى که خلق را به ایمان مى خواند شنیدیم (اجابت کردیم و) ایمان آوردیم،
رَبَّنٰا فَاغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا، وَکَفِّرْ عَنّٰا سَیِّئٰاتِنٰا، وَتَوَفَّنٰا مَعَ الْأَبْرٰارِ،
پروردگارا از (گناهان) ما درگذر و زشتى هاى (کردار) ما را بپوشان و ما را در زمره نیکان بمیران،
رَبَّنٰا وَاٰتِنٰا مٰا وَعَدْتَنٰا عَلىٰ رُسُلِکَ، وَلاٰ تُخْزِنٰا یَوْمَ الْقِیٰمَةِ، اِنَّکَ لاٰ تُخْلِفُ الْمیعٰادَ،
پروردگارا و آنچه را به وسیله فرستادگان خود به ما وعده دادى نصیب ما فرما، و ما را در روز قیامت رسوا مگردان زیرا وعده تو هرگز تخلّف نخواهد کرد،
فَاِنّٰا یٰا رَبَّنٰا بِمَنِّکَ وَلُطْفِکَ اَجَبْنٰا دٰاعِیَکَ، وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَصَدَّقْنٰاهُ، وَصَدَّقْنٰا مَوْلَى الْمُؤْمِنینَ،
پس به یقین اى پروردگار ما به واسطه احسان و لطفت دعوت کننده ات را اجابت نموده و از رسولت پیروى کرده و او و مولاى مؤمنان را تصدیق نمودیم
وَکَفَرْنٰا بِالْجِبْتِ وَالطّٰاغُوتِ، فَوَلِّنٰا مٰا تَوَلَّیْنٰا، وَاحْشُرْنٰا مَعَ اَئِمَّتِنٰا، فَاِنّٰا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ، وَلَهُمْ مُسَلِّمُونَ،
و به جبت و طاغوت (که حقوق آن حضرت را غصب نمودند) کافر شدیم، پس پشتیبان ما قرار ده آنانى را که ولىّ خود کرده ایم، و ما را با پیشوایانمان محشور گردان، چرا که ما به آنان ایمان و یقین داریم و تسلیم آنان هستیم،
اٰمَنّٰا بِسِرِّهِمْ وَعَلاٰنِیَتِهِمْ، وَشٰاهِدِهِمْ وَغٰائِبِهِمْ، وَحَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ، وَرَضینٰا بِهِمْ اَئِمَّةً وَقٰادَةً وَسٰادَةً،
ایمان آورده ایم به پنهان و آشکارشان، و حاضر و غائبشان، و زنده و مرده ایشان، و به امامت و رهبرى و آقایى آنان خشنودیم،
وَحَسْبُنٰا بِهِمْ بَیْنَنٰا وَبَیْنَ اللهِ دُونَ خَلْقِهِ، لاٰ نَبْتَغى بِهِمْ بَدَلاً، وَلاٰ نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلیجَةً،
و براى ارتباط بین ما و خدا آنان کافى هستند و نیازى به مخلوقات دیگر نیست، و جایگزینى براى آنان نمى جوییم، و دوستى به غیر از آنان براى خود بر نمى گزینیم
وَبَرِئْنٰا اِلَى اللهِ مِنْ کُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلینَ وَالْأٰخِرینَ،
و به درگاه خدا از هر یک از جن و انس از پیشینیان و پسینیان که با آنان به جنگ برخیزد بیزارى مى جوییم
وَکَفَرْنٰا بِالْجِبْتِ وَالطّٰاغُوتِ وَالأَوْثٰانِ الأَرْبَعَةِ، وَاَشْیٰاعِهِمْ وَاَتْبٰاعِهِمْ،
و کافر شدیم به جبت و طاغوت و بت هاى چهارگانه و پیروان فرمانبرداران آنان
وَکُلِّ مَنْ وٰالاٰهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، مِنْ اَوَّلِ الدَّهرِ اِلىٰ آخِرِهِ،
و هر یک از جنّ و انس که آنان را دوست بدارد از ابتداى آفرینش تا انتهاى آن
اَللّـٰهُمَّ اِنّٰا نُشْهِدُکَ اَنـّٰا نَدینُ بِمٰا دٰانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَاٰلُ مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ،
خدایا تو را گواه مى گیریم که به یقین ما ایمان داریم به آنچه محمّد و خاندانش ـ که درود خدا بر او و آنان باد ـ ایمان آورده اند،
وَقَوْلُنٰا مٰا قٰالُوا، وَدینُنٰا مٰا دٰانُوا بِهِ، مٰا قٰالُوا بِهِ قُلْنٰا، وَمٰا دٰانُوا بِهِ دِنّٰا،
و گفتار ما، گفتار آنان و دین ما، دین آنان است، و آنچه را گفتند ما همان را گفتیم و دین آنان را دین خود قرار دادیم،
وَمٰا اَنْکَرُوا اَنْکَرْنٰا، وَمَنْ وٰالَوْا وٰالَیْنٰا، وَمَنْ عٰادَوْا عٰادَیْنٰا، وَمَنْ لَعَنُوا لَعَنّٰا،
و آنچه انکار نمودند، انکار نموده و هر که را دوست دارند، دوست داریم و با آن که دشمنند دشمنیم، و هر که را لعن کنند لعن کنیم
وَمَنْ تَبَرَّؤُا مِنْهُ تَبَرَّاْنٰا مِنْهُ، وَمَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیْهِ تَرَحَّمْنٰا عَلَیْهِ،
و از هر که بیزارى جویند بیزاریم، و با هر که مهر ورزند مهربانیم،
آمَنّٰا وَسَلَّمْنٰا، وَرَضینٰا وَاتَّبَعْنٰا مَوٰالِیَنٰا صَلَوٰاتُ اللهِ عَلَیْهِمْ،
ایمان داریم و تسلیم و خوشنودیم، و از سرورانمان ـ که درود خدا بر آنان باد ـ پیروى مى کنیم،
اَللّـٰهُمَّ فَتَمِّمْ لَنٰا ذٰلِکَ وَلاٰ تَسْلُبْنٰاهُ، وَاجْعَلْهُ مُسْتَقِرّاً ثٰابِتاً عِنْدَنٰا، وَلاٰ تَجْعَلْهُ مُسْتَعٰاراً،
خدایا و این (ولایت) را بر ما تکمیل نموده و از ما سلب مگردان، و آن را نزد ما ثابت و پابرجا قرار ده، و موقّتى قرار مده،
وَاَحْیِنٰا مٰا اَحْیَیْتَنٰا عَلَیْهِ، وَاَمِتْنٰا اِذٰا اَمَتَّنٰا عَلَیْهِ،
و مادامى که بر آن ثابتیم ما را زنده بدار، و بر آن هم بمیران،
اٰلُ مُحَمَّدٍ اَئِمَّتُنٰا، فَبِهِمْ نَاْتَمُّ وَاِیّٰاهُمْ نُوٰالى، وَعَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللهِ نُعٰادى،
خاندان محمّد پیشوایان مایند، پس به آنان اقتدا نموده و از آنان پیروى مى کنیم و دشمن آنان را که دشمن خداست دشمن مى داریم،
فَاجْعَلْنٰا مَعَهُمْ فِى الدُّنْیٰا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ، فَاِنّٰا بِذٰلِکَ رٰاضُونَ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ.
پس ما را در دنیا و آخرت با ایشان و از مقرّبان درگاهت قرار ده، پس به یقین ما به این خوشنودیم اى مهربان ترین مهربانان.
پس از پایان دعا، بار دیگر به سجده برو و صد مرتبه «الحمد لله» و صد مرتبه «شکراً لِلهِ» بگو. امام (علیه السلام) در ادامه فرمود: هر کس که این عمل را بجا آورد، پاداش کسى را دارد که در روز غدیر، نزد رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بوده و با آن حضرت بیعت کرده است. (مرحوم محدّث قمى مى گوید: بهتر است که این نماز نزدیک ظهر انجام شود که مقارن نصب حضرت على (علیه السلام) به خلافت بوده است). ۹ـ از «شیخ مفید» (رحمه الله) نقل شده است که این دعا را در روز «غدیر» مى خوانى:
اَللّـٰهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ، وَعَلِىٍّ وَلِیِّکَ، وَالشَّاْنِ وَالْقَدْرِ الَّذى خَصَصْتَهُمٰا بِهِ دُونَ خَلْقِکَ،
خدایا از تو مى خواهم به حق پیامبرت محمّد(ص) و ولیّت على(ع) و جایگاه و مقامى که از میان مخلوقاتت به آن دو اختصاص دادى
اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَعَلِىٍّ، وَاَنْ تَبْدَءَ بِهِمٰا فى کُلِّ خَیْرٍ عٰاجِلٍ،
از تو مى خواهم که بر محمّد و على درود فرستى و هر خیر فورى را با آن دو آغاز کنى،
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ الْقٰادَةِ، وَالدُّعٰاةِ السّٰادَةِ،
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، همان امامان پیشوا و مبلّغان بزرگ،
وَالنُّجُومِ الزّٰاهِرَةِ، وَالْأَعْلاٰمِ الْبٰاهِرَةِ، وَسٰاسَةِ الْعِبٰادِ، وَاَرْکٰانِ الْبِلاٰدِ،
و ستارگان درخشان، نشانه هاى فروزان و تدبیرکننده امور بندگان و رکن هاى شهرها
وَالنّٰاقَةِ الْمُرْسَلَةِ، وَالسَّفینَةِ النّٰاجِیَةِ، اَلْجٰارِیَةِ فِى اللُّجَجِ الْغٰامِرَةِ،
و معجزه اى آشکار همانند معجزه حضرت صالح و کشتى نجات که در میان امواج خروشان حرکت مى کند
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، خُزّٰانِ عِلْمِکَ، وَاَرْکٰانِ تَوْحِیدِکَ،
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست همان خزانه داران علم و پایه هاى توحیدت
وَدَعٰآئِمِ دینِکَ، وَمَعٰادِنِ کَرٰامَتِکَ، وَصَفْوَتِکَ مِنْ بَرِیَّتِکَ، وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ،
و ستون هاى دین و گنجینه هاى بزرگواریت، و برگزیده از مخلوقات و بهترین آفریدگانت،
اَلْأَتْقِیٰآءِ النُّجَبٰآءِ الْأَبْرٰارِ، وَالْبٰابِ الْمُبْتَلىٰ بِهِ النّٰاسُ، مَنْ اَتٰاهُ نَجىٰ، وَمَنْ اَبٰاهُ هَوىٰ،
همان پرهیزگاران بزرگ زاده نیکوکار، و درگاه آزمایش مردم، که هر کس به سویش آید نجات یابد و هر که از آن دورى کند سقوط مى کند،
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَهْلِ الذِّکْرِ الَّذینَ اَمَرْتَ بِمَسْئَلَتِهِمْ،
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست همان آگاهانى که به پرسش از آنان فرمان دادى،
وَذَوِى الْقُرْبَى الَّذینَ اَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ، وَفَرَضْتَ حَقَّهُمْ، وَجَعَلْتَ الْجَنَّةَ مَعٰادَ مَنِ اقْتَصَّ اٰثٰارَهُمْ،
و ذوى القربایى که به محبّت آنان سفارش نموده و رعایت حقّشان را واجب فرمودى و بهشت را مقصد کسانى قرار دادى که از آنان پیروى کردند،
اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، کَمٰا اَمَرُوا بِطٰاعَتِکَ، وَنَهَوْا عَنْ مَعْصِیَتِکَ، وَدَلُّوا عِبٰادَکَ عَلىٰ وَحْدٰانِیَّتِکَ،
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، همان گونه که آنان به اطاعت تو فرمان داده و از نافرمانیت نهى نمودند، و بندگانت را به یگانگیت هدایت کردند،
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ وَنَجیبِکَ، وَصَفْوَتِکَ وَاَمینِکَ، وَرَسُولِکَ اِلىٰ خَلْقِکَ،
خدایا از تو مى خواهم به حقّ محمّد پیامبر و بنده گرامیت و برگزیده و امین وحیت و فرستاده ات به سوى مخلوقات،
وَبِحَقِّ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَیَعْسُوبِ الدّینِ، وَقٰآئِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ، اَلْوَصِىِّ الْوَفِىِّ،
و به حق امیرمؤمنان و رهبر دین و پیشواى روسفیدان، همان جانشین باوفا
وَالصِّدّیقِ الْأَکْبَرِ، وَالْفٰارُوقِ بَیْنَ الْحَقِّ وَالْبٰاطِلِ، وَالشّٰاهِدِ لَکَ، وَالدّٰالِّ عَلَیْکَ،
و والاترین راستگو و جداکننده حق و باطل و گواه تو (بر مخلوقات) و هدایت کننده به درگاهت
وَالصّٰادِعِ بِاَمْرِکَ، وَالْمُجٰاهِدِ فى سَبیلِکَ، لَمْ تَاْخُذْهُ فیکَ لَوْمَةُ لاٰئِمٍ،
و اجراکننده فرمانت، و جهادکننده در راهت که سرزنش ملامت کنندگان او را از راه تو باز نداشت،
اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَجْعَلَنى فى هٰذَا الْیَوْمِ الَّذى عَقَدْتَ فیهِ لِوَلِیِّکَ الْعَهْدَ فى اَعْنٰاقِ خَلْقِکَ،
(از تو مى خواهم) که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و در این روزى که پیمان امامت را بر عهده مخلوقاتت قرار دادى
وَاَکْمَلْتَ لَهُمُ الدّینَ مِنَ الْعٰارِفینَ بِحُرْمَتِهِ، وَالْمُقِرّینَ بِفَضْلِهِ،
و دین را کامل نمودى و براى آنانى که آشناى به حرمتش و اعتراف کننده به فضیلتش بودند،
مِنْ عُتَقٰآئِکَ وَطُلَقٰائِکَ مِنَ النّٰارِ، وَلاٰ تُشْمِتْ بى حٰاسِدِى النِّعَمِ،
(از تو مى خواهم که) مرا از آزاد و رهاشدگان از آتش دوزخ قرار دهى و حسودان را به خاطر نعمت هایى که دارم شاد مگردان،
اَللّـٰهُمَّ فَکَمٰا جَعَلْتَهُ عیدَکَ الْأَکْبَرَ، وَسَمَّیْتَهُ فِى السَّمٰآءِ یَوْمَ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ، وَفِى الْأَرْضِ یَوْمَ الْمیثٰاقِ الْمَاْخُوذِ، وَالْجَمْعِ الْمَسْئُولِ،
خدایا همان گونه که این روز را عید بزرگ قرار دادى و در آسمان روز عهد معهود و در زمین روز پیمان مأخوذ و گروه مسئول نامیدى،
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَقْرِرْ بِهِ عُیُونَنٰا، وَاجْمَعْ بِهِ شَمْلَنٰا،
بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و چشمان ما را به آن روشن گردان و به برکت آن روز پراکندگى ما را جمع کن
وَلاٰ تُضِلَّنٰا بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنٰا، وَاجْعَلْنٰا لِأَنْعُمِکَ مِنَ الشّٰاکِرینَ، یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمینَ،
و ما را بعد از هدایت گمراه مگردان و ما را از شکرگزاران نعمت هایت قرار ده، اى مهربان ترین مهربانان،
اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذى عَرَّفَنٰا فَضْلَ هٰذَا الْیَوْمِ، وَبَصَّرَنٰا حُرْمَتَهُ، وَکَرَّمَنٰا بِهِ، وَشَرَّفَنٰا بِمَعْرِفَتِهِ، وَهَدٰانٰا بِنُورِهِ،
حمد و سپاس مخصوص خداوندى است که فضیلت این روز را به ما شناساند و ما را به احترامش آگاه کرد، و ما را به آن گرامى داشت و به شناخت آن شرافت بخشید و به نور آن هدایتمان نمود،
یٰا رَسُولَ اللهِ یٰا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ، عَلَیْکُمٰا وَعَلىٰ عِتْرَتِکُمٰا وَعَلىٰ مُحِبِّیکُمٰا مِنّى اَفْضَلُ السَّلاٰمِ مٰا بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهٰارُ،
اى رسول خدا، اى امیرمؤمنان، برترین سلام من بر شما و خاندان و دوستدارانتان باد مادامى که شب و روز باقى است،
وَبِکُمٰا اَتَوَجَّهُ اِلَى اللهِ رَبّى وَرَبِّکُمٰا فى نَجٰاحِ طَلِبَتى، وَقَضٰآءِ حَوٰآئِجى، وَتَیْسیرِ اُمُورى،
و به واسطه شما به خداوندى که پروردگار من و شماست در رسیدن به خواسته و برآورده شدن حاجاتم و آسان شدن کارهایم رو مى کنم،
اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،
خدایا از تو مى خواهم به حق محمّد و خاندان محمّد که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى
وَاَنْ تَلْعَنَ مَنْ جَحَدَ حَقَّ هٰذَا الْیَوْمِ، وَاَنْکَرَ حُرْمَتَهُ، فَصَدَّ عَنْ سَبیلِکَ لِإِطْفٰآءِ نُورِکَ، فَاَبَى اللهُ اِلّٰا اَنْ یُتِمَّ نُورَهُ،
و از رحمتت دور سازى کسى که حق این روز را انکار کرده و حرمتش را رعایت نکند، تا براى خاموش کردن نور تو از راهت بازدارد خداوند ابا مى کند جز این که نورش را کامل کند
اَللّـٰهُمَّ فَرِّجْ عَنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ، وَاکْشِفْ عَنْهُمْ وَبِهِمْ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ الْکُرُبٰاتِ،
خدایا براى خاندان محمّد پیامبرت گشایشى فرما، و از آنان و به واسطه آنها از مؤمنان گرفتاریهایشان را برطرف کن،
اَللّـٰهُمَّ امْلاَءِ الْأَرْضَ بِهِمْ عَدْلاً، کَمٰا مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً،
خدایا به واسطه آنان زمین را پر از عدالت کن همان گونه که از ظلم و جور پر شده است،
وَاَنْجِزْ لَهُمْ مٰا وَعَدْتَهُمْ، اِنَّکَ لاٰ تُخْلِفُ الْمیعٰادَ.
و آنچه به آنان وعده فرمودى انجام ده، چرا که تو در وعده ات تخلّف نکنى.
١۰ـ به سبب عظمت روز «غدیر» و مبارکى و میمنت آن، مناسب است که برادران مؤمن، با یکدیگر در این روز، عقد اخوّت و برادرى بخوانند و پیوند برادرى و همکارى را میان خویش عمیق تر سازند. مرحوم «حاجى نورى» در «مستدرک الوسائل» مى گوید: دست راست خود را بر دست راست برادر مؤمن خود بگذار و بگو:
وٰاخَیْتُکَ فِى اللهِ، وَصٰافَیْتُکَ فِى اللهِ، وَصٰافَحْتُکَ فِى اللهِ،
در راه خدا با تو پیمان برادرى و صفا بستم و با تو مصافحه نمودم،
وَعٰاهَدْتُ اللهَ وَمَلاٰئِکَتَهُ وَکُتُبَهُ وَرُسُلَهُ وَاَنْبِیٰآئَهُ، وَالْأَئِمَّةَ الْمَعْصُومینَ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ،
و با خدا و فرشتگانش و کتاب ها و فرستادگان و پیامبرانش و امامان معصوم ـ که بر آنان درود باد ـ عهد بستم
عَلىٰ اَنّى اِنْ کُنْتُ مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَالشَّفٰاعَةِ، وَاُذِنَ لى بِاَنْ اَدْخُلَ الْجَنَّةَ، لاٰ اَدْخُلُهٰا اِلّٰا وَاَنْتَ مَعى.
بر این که اگر من اهل بهشت و شفاعت شدم و به من اجازه دخول در بهشت داده شد داخل در آن نشوم مگر این که تو با من باشى،
آنگاه برادر مؤمن مى گوید:
قَبِلْتُ.
قبول کردم
آنگاه بگو:
اَسْقَطْتُ عَنْکَ جَمیعَ حُقُوقِ الْأُخُوَّةِ، مٰا خَلَا الشَّفٰاعَةَ وَالدُّعٰآءَ وَالزِّیٰارَةَ.
از تو ساقط کردم تمامى حقوق برادرى را جز شفاعت و دعا و زیارت.
در این صورت، وقتى که طرف مقابل قبول کرد، برادر معنوى یکدیگر خواهند شد و چون وظیفه اخوّت بسیار سنگین است، همه حقوق برادرى را جز زیارت، دعا و شفاعت به یکدیگر مى بخشند.
