عمل امّ داوود

۵ـ عمل امّ داوود: از مهمترین اعمال روز نیمه رجب، عمل «امّ داوود» است که به گفته علاّمه مجلسى: «شیخ صدوق»، «شیخ طوسى» و «سیّد بن طاووس»(ره) به سندهاى معتبر آن را نقل کرده اند. این عمل براى برآمدن حاجات و رفع اندوه و غم، حلّ مشکلات و دفع ظلم ستمگران بسیار مؤثّر است. (و به گفته «علاّمه مجلسى»، در «زاد المعاد»، بارها تجربه شده است.)

اجمال این روایت و سبب نامگذارى آن به «امّ داوود» چنین است: جناب فاطمه، مادر داوود بن حسن (نوه پسرى امام حسن مجتبى (علیه السلام)) دایه امام صادق (علیه السلام) بود، که فاطمه، امام صادق (علیه السلام) را با شیر داوود، شیر داده بود، هنگامى که «محمّد بن عبداللّه بن حسن» در مدینه قیام کرد، «منصور دوانیقى» لشکرى را براى نبرد با آنان فرستاد که آنها را شکست دادند و محمّد و برادرش ابراهیم را کشتند، و عبداللّه بن حسن و جمعى از سادات را دستگیر نموده و به زندان عراق منتقل کردند، در میان آن گروه «داوود» نیز حضور داشت. مادر داوود مى گوید: چون مدّتى از حبس فرزندم گذشت و از او خبرى به من نرسید، بسیار پریشان شدم و پیوسته تضرّع و دعا مى کردم و از صلحا و نیکان و برادران دینى براى نجات فرزندم طلب دعا مى نمودم، ولى نتیجه اى نمى گرفتم و گاهى خبر کشته شدن داوود به من مى رسید و گاه مى گفتند که وى زنده است. روز به روز اندوه و مصیبت من بیشتر مى شد و از دیدار او ناامیدتر مى شدم. تا آن که شنیدم، امام صادق (علیه السلام) بیمار شده است. به عیادت آن حضرت رفتم، وقتى خواستم برخیزم، امام فرمود: از داوود چه خبر دارى؟ من وقتى که نام «داوود» را شنیدم، گریستم و گفتم: فدایت شوم، داوود در عراق زندانى است، من که از دیدار او ناامیدم! از شما التماس دعا دارم، او را دعا کنید، او برادر رضاعى شماست! امام (علیه السلام) فرمود: چرا از دعاى «استفتاح» و دعاى «اجابت» و «نجاح» غافلى! این دعا، دعایى است که درهاى اجابت الهى را مى گشاید و فرشتگان از آن استقبال مى کنند و دعا کننده را به اجابت دعایش، بشارت مى دهند و کسى که این دعا را بخواند، پاداش او بهشت است. پرسیدم: این دعا و عمل به آن چگونه است؟ امام (علیه السلام) فرمود: ماه رجب نزدیک شده است و این ماه، ماهى ارزشمند است و دعاها در آن به اجابت مى رسد، در سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب، روزه بگیر! امام (علیه السلام) در ادامه نحوه اعمال را بیان کرد و فرمود: این دعا، بسیار شریف و پرارزش است که مشتمل بر اسم اعظم خداست و هر کس آن را بخواند، حاجت او برآورده مى شود. امّ داوود مى گوید: آن حضرت، دعا را براى من نوشت، من آن را به خانه بردم و انجام دادم تا آن که در شب شانزدهم، پس از افطار و عبادت به خواب رفتم; رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را در خواب دیدم، آن حضرت، علاوه بر بشارت بهشت و آمرزش گناهان، خبر آزادى و بازگشت فرزندم را به من داد; چند روزى نگذشت که پسرم آزاد شد و با عزّت و احترام نزدم بازگشت و جریان آزادى خود و امورى را که سبب آن شد، براى من تعریف کرد.

کیفیّت عمل امّ داوود: چگونگى این عمل، مطابق روایت شیخ در «مصباح المتهجّد» به این نحو است که: روزهاى سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب را روزه مى گیرى، در روز پانزدهم، نزدیک ظهر غسل مى کنى و چون ظهر شد، نماز ظهر و عصر را بجا مى آورى، در حالى که رکوع و سجود را نیکو انجام مى دهى. خوب است این عمل در مکان خلوتى باشد که چیزى تو را مشغول نسازد و انسانى با تو سخن نگوید; وقتى که نمازت به پایان رسید; رو به قبله مى نشینى و این سوره ها را مى خوانى: ١ـ سوره حمد، صد مرتبه. ۲ـ سوره اخلاص، (قل هو الله احد)، صد مرتبه. ۳ـ آیة الکرسى، ده مرتبه. ۴ـ سوره هاى انعام، اسراء، کهف، لقمان، یس، صافّات، حم سجده (فصّلت)، حمعسق (شورى)، دخان، فتح، واقعه، مُلک، ن و القلم و سوره انشقاق تا آخر قرآن، پس از پایان سوره هاى قرآنى، در همان حال که رو به قبله نشسته اى، این دعا را بخوان:

صَدَقَ اللهُ الْعَظیمُ، اَلَّذى لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ، ذُو الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ،

راست گفت خداوند با عظمتى که معبودى جز او زنده و پاینده نیست، صاحب شکوه و بزرگوارى،

اَلرَّحْمٰنُ الرَّحیمُ، اَلْحَلیمُ الْکَریمُ، اَلَّذى لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ، وَهُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ، اَلْبَصیرُ الْخَبیرُ،

بخشنده و مهربان، شکیبا و با کرامتى که چیزى همانندش نیست، و او شنوا و دانا و بینا و آگاه است،

شَهِدَ اللهُ اَنَّهُ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ، وَالْمَلاٰئِکَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ، قٰآئِماً بِالْقِسْطِ لاٰ اِلـٰهَ اِلّٰا هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ،

خداوند گواه است که معبودى جز او نیست، و فرشتگان و صاحبان دانش نیز گواهى مى دهند که معبوى جز او نیست؛ همواره قائم به عدالت است (آرى) هیچ معبودى جز آن خداوند توانا و دانا وجود ندارد،

وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرٰامُ، وَاَنـَا عَلىٰ ذٰلِکَ مِنَ الشّٰاهِدینَ،

و پیامبران گرامیش این (گواهى) را رسانده اند و من نیز از گواهانم،

اَللّـٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الْمَجْدُ، وَلَکَ الْعِزُّ وَلَکَ الْفَخْرُ، وَلَکَ الْقَهْرُ وَلَکَ النِّعْمَةُ،

خدایا حمد و سپاس و بزرگوارى از آنِ توست و عزّت و بزرگ منشى از آنِ توست، و چیرگى و نعمت بخشى از آنِ توست،

وَلَکَ الْعَظَمَةُ وَلَکَ الرَّحْمَةُ، وَلَکَ الْمَهٰابَةُ وَلَکَ السُّلْطٰانُ، وَلَکَ الْبَهٰآءُ وَلَکَ الْإِمْتِنٰانُ،

و بزرگى و رحمت از آنِ توست، و شکوه و سلطنت از آنِ توست، و جلال و لطف از آنِ توست،

وَلَکَ التَّسْبیحُ وَلَکَ التَّقْدیسُ، وَلَکَ التَّهْلیلُ وَلَکَ التَّکْبیرُ، وَلَکَ مٰا یُرىٰ وَلَکَ مٰا لاٰ یُرىٰ،

و ثنا و تقدیس از آنِ توست، و «لا إله الا الله» و «الله اکبر» مخصوص توست، و تویى مالک آنچه پیدا و پنهان است،

وَلَکَ مٰا فَوْقَ السَّمٰوٰاتِ الْعُلىٰ، وَلَکَ مٰا تَحْتَ الثَّرىٰ، وَلَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلىٰ،

و تویى مالک آنچه در آسمان بالا و در زیر زمین است، و از آنِ توست طبقات زیرین زمین

وَلَکَ الْأٰخِرَةُ وَالْأُولىٰ، وَلَکَ مٰا تَرْضىٰ بِهِ مِنَ الثَّنٰآءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّکرِ وَالنَّعْمٰآءِ،

و از آنِ توست آخرت و دنیا، و از آنِ توست آنچه از ستایش و سپاس و شکر و نعمت بخشى که تو را خشنود سازد،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ جَبْرَئیلَ اَمینِکَ عَلىٰ وَحْیِکَ، وَالْقَوِىِّ عَلىٰ اَمْرِکَ، وَالْمُطٰاعِ فى سَمٰوٰاتِکَ،

خدایا درود فرست بر جبرئیل، امین بر وحیت، و توانمند بر اطاعت فرمانت و اطاعت شده در آسمانها

وَمَحٰالِّ کَرٰامٰاتِکَ، اَلْمُتَحَمِّلِ لِکَلِمٰاتِکَ، اَلنّٰاصِرِ لِأَنْبِیٰآئِکَ، اَلْمُدَمِّرِ لِأَعْدآئِکَ،

و جایگاه هاى بزرگى و منزلتت، آورنده سخنانت، یاور پیامبرانت، و نابودکننده دشمنانت،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ میکٰائیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ، وَالْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ، وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعینِ لِأَهْلِ طٰاعَتِکَ،

خدایا درود فرست بر میکائیل، فرشته رحمت و آفریده شده براى (اظهار) مهربانیت و آمرزش خواه و یاور بندگان مطیعت،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ اِسْرٰافیلَ حٰامِلِ عَرْشِکَ، وَصٰاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لِأَمْرِکَ، اَلْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خیفَتِکَ،

خدایا درود فرست بر اسرافیل حامل عرشت و صاحب صور و منتظر فرمانت، و هراسان و نگران از ترست،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ حَمَلَةِ الْعَرْشِ الطّٰاهِرینَ، وَعَلَى السَّفَرَةِ الْکِرٰامِ الْبَرَرَةِ الطَّیِّبینَ، وَعَلىٰ مَلاٰئِکَتِکَ الْکِرٰامِ الْکٰاتِبینَ،

خدایا درود فرست بر حاملان پاک عرشت، و بر سفیران گرامى و نیکوکار و پاکیزه، و بر فرشتگان نگارنده گرامى،

وَعَلىٰ مَلاٰئِکَةِ الْجِنٰانِ، وَخَزَنَةِ النّیرٰانِ، وَمَلَکِ الْمَوْتِ وَالْأَعْوٰانِ، یٰا ذَا الْجَلاٰلِ وَالْأِکْرٰامِ،

و بر فرشتگان بهشت و بر نگهبانان دوزخ، و فرشته مرگ و یارانش، اى صاحب شکوه و بزرگوارى،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ اَبینٰا آدَمَ بَدیعِ فِطْرَتِکَ، اَلَّذى کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاٰئِکَتِکَ، وَاَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ،

خدایا بر پدر ما آدم، مخلوق جالب تو درود فرست، آن که او را به سجده فرشتگانت گرامى داشته و بهشتت را بر او مباح کردى،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ اُمِّنٰا حَوّٰآءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ، اَلْمُصَفّٰاتِ مِنَ الدَّنَسِ، اَلْمُفَضَّلَةِ مِنَ الْإِنْسِ، اَلْمُتَرَدِّدَةِ بَیْنَ مَحٰالِّ الْقُدْسِ،

خدایا درود فرست بر مادر ما حوّاء، همان پاکیزه از پلیدى ها، پاک از آلودگى ها، برترى یافته بر انسانها، و رفت وآمد کننده در جایگاه هاى قدسیان،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ هٰابیلَ وَشَیْثٍ وَاِدْریسَ وَنُوحٍ، وَهُودٍ وَصٰالِحٍ،

خدایا درود فرست بر هابیل و شیث و ادریس و نوح، و هود و صالح،

وَاِبْرٰاهیمَ وَاِسْمٰاعیلَ، وَاِسْحٰقَ وَیَعْقُوبَ، وَیُوسُفَ وَالْأَسْبٰاطِ، وَلُوطٍ وَشُعَیْبٍ،

و ابراهیم و اسماعیل، و اسحاق و یعقوب و یوسف و أسباط (پیامبران از فرزندان یعقوب) و لوط و شعیب،

وَاَیُّوبَ وَمُوسىٰ، وَهٰارُونَ وَیُوشَعَ، وَمیشٰا وَالْخِضْرِ، وَذِى الْقَرْنَیْنِ وَیُونُسَ،

و ایّوب و موسى، و هارون و یوشع، و میشا و خضر، و ذى القرنین و یونس،

وَاِلْیٰاسَ وَالْیَسَعَ، وَذِى الْکِفْلِ وَطٰالُوتَ، وَدٰاوُدَ وَسُلَیْمٰانَ، وَزَکَرِیّٰا وَشَعْیٰا،

و الیاس و یسع، و ذوالکفل و طالوت، و داود و سلیمان، و زکریا و شعیا،

وَیَحْیىٰ وَتُورَخَ، وَمَتّٰى وَاِرْمِیٰا، وَحَیْقُوقَ وَدٰانِیٰالَ، وَعُزَیْرٍ وَعیسىٰ،

و یحیى و تورخ، و متّى و إرمیا، و حیقوق و دانیال، عزیر و عیسى،

وَشَمْعُونَ وَجِرْجیسَ، وَالْحَوٰارِیّینَ وَالْأَتْبٰاعِ، وَخٰالِدٍ وَحَنْظَلَةَ وَلُقْمٰانَ،

و شمعون و جرجیس، و یاران و پیروانشان، و خالد و حنظلة و لقمان،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ، وَبٰارِکْ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،

خدایا بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست و بر محمّد و خاندانش رحمت فرست، و بر محمّد و خاندانش برکت ده،

کَمٰا صَلَّیْتَ وَرَحِمْتَ وَبٰارَکْتَ عَلىٰ اِبْرٰاهیمَ وَآلِ اِبْرٰاهیمَ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،

همان گونه که بر ابراهیم و خاندانش درود و رحمت و برکت فرستاده اى، زیرا که تو ستوده و شایسته ستایشى،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَوْصِیٰآءِ، وَالسُّعَدٰآءِ وَالشُّهَدٰآءِ وَاَئِمَّةِ الْهُدىٰ،

خدایا بر جانشینان و سعادتمندان و شهیدان و امامان هدایتگر درود فرست،

اَللّـٰهُمَّ صَلِّ عَلَى الْأَبْدٰالِ وَالْأَوْتٰادِ، وَالسُّیّٰاحِ وَالْعُبّٰادِ، وَالْمُخْلِصینَ وَالزُّهّٰادِ، وَاَهْلِ الجِدِّ وَالْإِجْتِهٰادِ،

خدایا بر مردان برجسته و بزرگان وارسته و پارسایانى که در خدمت مردمند و عابدان و مخلصان و زاهدان و کوشش کنندگان و تلاشگران درود فرست

وَاخْصُصْ مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَیْتِهِ بِاَفْضَلِ صَلَوٰاتِکَ، وَاَجْزَلِ کَرٰامٰاتِکَ،

و محمّد و خاندانش را به برترین درودها و بزرگترین کرامتت مخصوص گردان،

وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ مِنّى تَحِیَّةً وَسَلاٰماً، وَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَکَرَماً،

و از جانب من درود و سلامى به روح و بدنش برسان و بر فضیلت و شرافت و بزرگواریش بیافزا،

حَتّىٰ تُبَلِّغَهُ اَعْلىٰ دَرَجٰاتِ اَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ، وَالْأَفٰاضِلِ الْمُقَرَّبینَ،

تا این که او را به برترین درجات شرافتمندان از پیامبران و فرستادگان و با فضیلت ترین از مقرّبانت برسانى،

اَللّـٰهُمَّ وَصَلِّ عَلىٰ مَنْ سَمَّیْتُ وَمَنْ لَمْ اُسَمِّ مِنْ مَلاٰئِکَتِکَ، وَاَنْبِیٰآئِکَ وَرُسُلِکَ وَاَهْلِ طٰاعَتِکَ،

خدایا بر فرشتگان و پیامبران و فرستادگان و عبادت کنندگانت که اسمى از آنها برده و یا نبرده ام، درود فرست،

وَاَوْصِلْ صَلَوٰاتى اِلَیْهِمْ وَاِلىٰ اَرْوٰاحِهِمْ، وَاجْعَلْهُمْ اِخْوٰانى فیکَ وَاَعْوٰانى عَلىٰ دُعٰآئِکَ،

و درودهاى مرا به آنان و ارواحشان برسان، و آنان را برادران دینى و یاورانم در دعا (به درگاهت) قرار ده،

اَللّـٰهُمَّ اِنّى اَسْتَشْفِعُ بِکَ اِلَیْکَ، وَبِکَرَمِکَ اِلىٰ کَرَمِکَ،

خدایا شفیع قرار مى دهم تو را به درگاهت و بزرگواریت را براى رسیدن به بزرگواریت

وَبِجُودِکَ اِلىٰ جُودِکَ، وَبِرَحْمَتِکَ اِلىٰ رَحْمَتِکَ، وَبِاَهْلِ طٰاعَتِکَ اِلَیْکَ،

و بخششت را براى رسیدن به بخششت، و رحمتت را براى رسیدن به رحمتت و بندگانت را براى رسیدن به درگاهت (شفیع قرار مى دهم)،

وَاَسئَلُکَ اللّـٰهُمَّ بِکُلِّ مٰا سَئَلَکَ بِهِ اَحَدٌ مِنْهُمْ، مِنْ مَسْئَلَةٍ شَریفَةٍ غَیْرِ مَرْدُودَة،

و خدایا از تو مى خواهم تمامى آنچه را که هر یک از آنان از تو خواسته اند، درخواست هاى با ارزش و برآورده شده،

وَبِمٰا دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجٰابَةٍ غَیْرِ مُخَیَّبَةٍ، یٰا اَللهُ یٰا رَحْمٰنُ یٰا رَحیمُ،

و دعاهاى پذیرفته شده و امیدوارکننده، اى خدا، اى بخشنده، اى مهربان،

یٰا حَلیمُ یٰا کَریمُ، یٰا عَظیمُ یٰا جَلیلُ، یٰا مُنیلُ یٰا جَمیلُ، یٰا کَفیلُ یٰا وَکیلُ،

اى شکیبا، اى بزرگوار، اى با عظمت اى باشکوه، اى احسان کننده، اى زیبا، اى حمایت کننده، اى سرپرست،

یٰا مُقیلُ یٰا مُجیرُ، یٰا خَبیرُ یٰا مُنیرُ، یٰا مُبیرُ یٰا مَنیعُ، یٰا مُدیلُ یٰا مُحیلُ،

اى درگذرنده، اى پناه دهنده، اى آگاه، اى تابناک، اى هلاک کننده، اى دست نایافتنى، اى گرداننده، اى انتقال دهنده،

یٰا کَبیرُ یٰا قَدیرُ، یٰا بَصیرُ یٰا شَکُورُ، یٰا بَرُّ یٰا طُهْرُ، یٰا طٰاهِرُ یٰا قٰاهِرُ،

اى خداوند بزرگ، اى توانا، اى بینا، اى شکرپذیر، اى نیکوکار، اى پاک، اى پاکیزه، اى پیروز،

یٰا ظٰاهِرُ یٰا بٰاطِنُ، یٰا سٰاتِرُ یٰا مُحیطُ، یٰا مُقْتَدِرُ یٰا حَفیظُ، یٰا مُتَجَبِّرُ یٰا قَریبُ،

اى آشکار، اى پنهان، اى پوشاننده، اى آگاه، اى قدرتمند، اى نگهدارنده، اى بزرگمنش، اى نزدیک،

یٰا وَدُودُ یٰا حَمیدُ، یٰا مَجیدُ یٰا مُبْدِئُ، یٰا مُعیدُ یٰا شَهیدُ، یٰا مُحْسِنُ یٰا مُجْمِلُ،

اى مهربان، اى پسندیده، اى بزرگوار، اى آغاز کننده، اى بازگرداننده، اى گواه، اى نیکوکار، اى زیبایى بخش،

یٰا مُنْعِمُ یٰا مُفْضِلُ، یٰا قٰابِضُ یٰا بٰاسِطُ، یٰا هٰادى یٰا مُرْسِلُ، یٰا مُرْشِدُ یٰا مُسَدِّدُ،

اى نعمت دهنده، اى فزونى بخش، اى دریافت کننده، اى گشایش دهنده، اى هدایتگر، اى فرستنده، اى ارشادکننده، اى محکم کننده،

یٰا مُعْطى یٰا مانِعُ، یٰا دٰافِعُ یٰا رٰافِعُ، یٰا بٰاقى یٰا وٰاقى، یٰا خَلّٰاقُ یٰا وَهّٰابُ،

اى عطا کننده، اى منع کننده، اى دفع کننده، اى بالابرنده، اى پاینده، اى نگاه دارنده، اى آفریننده، اى بخشنده،

یٰا تَوّٰابُ یٰا فَتّٰاحُ، یٰا نَفّٰاحُ یٰا مُرْتٰاحُ، یٰا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتٰاحٍ، یٰا نَفّٰاعُ یٰا رَؤُفُ یٰا عَطُوفُ،

اى توبه پذیر، اى کارگشا، اى نعمت ده، اى فرح بخش، اى که کلیدها به دست توست، اى سودرسان، اى پر محبّت، اى مهربان،

یٰا کٰافى یٰا شٰافى، یٰا مُعٰافى یٰا مُکٰافى، یٰا وَفِىُّ یٰا مُهَیْمِنُ، یٰا عَزیزُ یٰا جَبّٰارُ یٰا مُتَکَبِّرُ،

اى کفایت کننده، اى شفا دهنده، اى درگذرنده، اى جزا دهنده، اى وفاکننده، اى مقتدر، اى گرامى، اى قادر، اى مقتدر،

یٰا سَلاٰمُ یٰا مُؤْمِنُ، یٰا اَحَدُ یٰا صَمَدُ، یٰا نُورُ یٰا مُدَبِّرُ، یٰا فَرْدُ یٰا وِتْرُ،

اى مایه سلامتى، اى امان دهنده، اى یگانه، اى بى نیاز، اى روشنایى، اى تدبیر کننده، اى یکتا، اى یگانه،

یٰا قُدُّوسُ یٰا نٰاصِرُ، یٰا مُونِسُ یٰا بٰاعِثُ، یٰا وٰارِثُ یٰا عٰالِمُ، یٰا حٰاکِمُ یٰا بٰادى،

اى پاکیزه، اى یاور، اى همدم، اى برانگیزنده (مردگان)، اى وارث، اى دانا، اى حکمران، اى آشکارکننده،

یٰا مُتَعٰالى یٰا مُصَوِّرُ، یٰا مُسَلِّمُ یٰا مُتَحَبِّبُ، یٰا قٰآئِمُ یٰا دٰآئِمُ، یٰا عَلیمُ یٰا حَکیمُ،

اى برتر، اى شکل دهنده، اى سلامتى بخش، اى دوستدارنده، اى استوار، اى جاویدان، اى دانا، اى خردمند،

یٰا جَوٰادُ یٰا بٰارِىءُ، یٰا بٰآرُّ یٰا سٰآرُّ، یٰا عَدْلُ یٰا فٰاصِلُ، یٰا دَیّٰانُ یٰا حَنّٰانُ،

اى بخشنده، اى پدیدآورنده، اى نیکوکار، اى سرورآفرین، اى عادل، اى جداکننده، اى داور، اى با محبّت، اى گشاده دست،

یٰا مَنّٰانُ یٰا سَمیعُ، یٰا بَدیعُ یٰا خَفیرُ، یٰا مُغَیِّرُ یٰا نٰاشِرُ، یٰا غٰافِرُ یٰا قَدیمُ، یٰا مُسَهِّلُ یٰا مُیَسِّرُ،

اى شنوا، اى پدیدآورنده، اى پناه دهنده، اى تغییر دهنده، اى گسترنده، اى آمرزنده، اى دیرینه، اى آسان کننده، اى هموار کننده،

یٰا مُمیتُ یٰا مُحْیى، یٰا نٰافِعُ یٰا رٰازِقُ، یٰا مُقْتَدِرُ یٰا مُسَبِّبُ، یٰا مُغیثُ یٰا مُغْنى یٰا مُقْنى،

اى میراننده، اى زنده کننده، اى سودرسان، اى روزى ده، اى مقتدر، اى سبب ساز، اى فریادرس، اى بى نیاز کننده، اى راضى کننده،

یٰا خٰالِقُ یٰا رٰاصِدُ، یٰا وٰاحِدُ یٰا حٰاضِرُ، یٰا جٰابِرُ یٰا حٰافِظُ، یٰا شَدیدُ یٰا غِیٰاثُ، یٰا عٰآئِدُ یٰا قٰابِضُ،

اى آفریننده، اى یکتا، اى حاضر، اى جبران کننده، اى حفظ کننده، اى سخت گیر، اى فریادرس، اى بخشنده، اى دریافت کننده،

یٰا مَنْ عَلاٰ فَاسْتَعْلىٰ، فَکٰانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلىٰ، یٰا مَنْ قَرُبَ فَدَنٰا، وَبَعُدَ فَنَاى، وَعَلِمَ السِّرَّ وَاَخْفىٰ،

اى که برترى و شایسته عُلوّ و در جایگاه بالایى، اى که نزدیک و نزدیک ترى، و (از ذهن ها) دور و دورترى، و اسرار و نهان را مى دانى،

یٰا مَنْ اِلَیْهِ التَّدْبیرُ وَلَهُ الْمَقٰادیرُ، وَیٰا مَنِ الْعَسیرُ عَلَیْهِ [سَهْلٌ] یَسیرٌ، یٰا مَنْ هُوَ عَلىٰ مٰا یَشٰآءُ قَدیرٌ،

اى که قضا و قدر به دست توست، و اى که دشوارى ها بر تو آسان و هموار است، اى که بر هر چه خواهى توانایى،

یٰا مُرْسِلَ الرِّیٰاحِ، یٰا فٰالِقَ الْإِصْبٰاحِ، یٰا بٰاعِثَ الْأَرْوٰاحِ، یٰا ذَا الْجُودِ وَالسَّمٰاحِ،

اى فرستنده بادها، اى شکافنده صبح، اى برانگیزنده ارواح، اى صاحب بخشش و گذشت،

یٰا رٰآدَّ مٰا قَدْ فٰاتَ، یٰا نٰاشِرَ الْأَمْوٰاتِ، یٰا جٰامِعَ الشَّتٰاتِ، یٰا رٰازِقَ مَنْ یَشٰآءُ [بِغَیْرِ حِسٰابٍ]،

اى بازگرداننده از دست رفته ها، اى زنده کننده مردگان، اى گردآورنده پراکندگى ها، اى که [بى حساب] به هر که خواهى روزى دهى،

وَیٰا فٰاعِلَ مٰا یَشٰآءُ کَیْفَ یَشٰآءُ، وَیٰا ذَا الْجَلاٰلِ وَالْإِکْرٰامِ، یٰا حَىُّ یٰا قَیُّومُ،

اى که هرگونه و هر چه خواهى انجام دهى، اى صاحب شکوه و بزرگوارى، اى زنده، اى پاینده،

یٰا حَیّاً حینَ لاٰ حَىَّ، یٰا حَىُّ یٰا مُحْیِىَ الْمَوْتىٰ، یٰا حَىُّ لاٰ اِلـٰهَ اِلَّا اَنْتَ، بَدیعُ السَّمٰوٰاتِ وَالْأَرْضِ،

اى زنده در زمانى که زنده اى نبود، اى زنده، اى زنده کننده مردگان، اى زنده اى که معبودى جز تو نیست و پدیدآورنده آسمان و زمینى،

یٰا اِلٰهى وَسَیِّدى صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ، وَبٰارِکْ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،

اى معبود و اى آقا و سرورم، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و بر محمّد و خاندان محمّد رحمت فرست و بر محمّد و خاندان محمّد برکت ده،

کَمٰا صَلَّیْتَ وَبٰارَکْتَ وَرَحِمْتَ عَلىٰ اِبْرٰاهیمَ وَآلِ اِبْرٰاهیمَ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،

همان گونه که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستاده و برکت داده و رحمت فرستاده اى، زیرا تو ستوده و بزرگوارى،

وَارْحَمْ ذُلّى وَفٰاقَتى وَفَقْرى، وَانْفِرٰادى وَوَحْدَتى، وَخُضُوعى بَیْنَ یَدَیْکَ، وَاعْتِمٰادى عَلَیْکَ، وَتَضَرُّعى اِلَیْکَ،

و بر افتادگى و نیاز و تهیدستى و تنهایى و بى کسى و فروتنیم در برابرت و اعتمادى که به تو دارم و گریه و زاریم به درگاهت رحم کن،

اَدْعُوکَ دُعٰآءَ الْخٰاضِعِ الذَّلیلِ، اَلْخٰاشِعِ الْخٰآئِفِ، اَلْمُشْفِقِ الْبٰآئِسِ، اَلْمَهینِ الْحَقیرِ،

تو را مى خوانم همانند فروتنِ افتاده، شکسته دلِ ترسان، نگرانِ بینوا، ناچیزِ بى مقدار،

اَلْجٰائِعِ الْفَقیرِ، اَلْعٰآئِذِ الْمُسْتَجیرِ، اَلْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ، اَلْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ، اَلْمُسْتَکینِ لِرَبِّهِ،

گرسنه نیازمند، پناهنده پناه جو، اقرار کننده به گناه، و آمرزش خواه از آن، نالان به درگاه پروردگارش،

دُعٰآءَ مَنْ اَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ ، وَرَفَضَتْهُ اَحِبَتُّهُ، وَعَظُمَتْ فَجیعَتُهُ،

(و تو را مى خوانم همانند) کسى که یاران مورد اعتمادش او را رها و دوستدارانش او را ترک نموده اند، و دردش شدت یافته،

دُعٰآءَ حَرِقٍ حَزینٍ، ضَعیفٍ مَهینٍ، بٰآئِسٍ مُسْتَکینٍ بِکَ مُسْتَجیرٍ،

(و تو را مى خوانم همانند) دلسوخته اندوهگین، ناتوانِ ناچیز، بینواى نالانى که به تو پناهنده است،

اَللّـٰهُمَّ وَاَسئَلُکَ بِاَنَّکَ مَلیکٌ، وَاَنَّکَ مٰا تَشٰآءُ مِنْ اَمْرٍ یَکُونُ، وَاَنَّکَ عَلىٰ مٰا تَشآءُ قَدیرٌ،

خدایا از تو مى خواهم به حق فرمانرواییت و این که هر چه خواهى انجام شود، و این که بر هر چه خواهى، توانایى

وَاَسئَلُکَ بِحُرْمَةِ هٰذَا الشَّهْرِ الْحَرٰامِ، وَالْبَیْتِ الْحَرٰامِ، وَالْبَلَدِ الْحَرٰامِ،

و از تو مى خواهم به احترام این ماه حرام و خانه کعبه و شهر مکّه

وَالرُّکْنِ وَالْمَقٰامِ، وَالْمَشٰاعِرِ الْعِظٰامِ، وَبِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلاٰمُ،

و رکن و مقام و جایگاه هاى با عظمت حجّ (عرفات، مشعر و منى) و به حق پیامبرت محمّد ـ که بر او و خاندانش درود باد ـ

یٰا مَنْ وَهَبَ لاِٰدَمَ شَیْثاً، وَلِإِبْرٰاهیمَ اِسْمٰاعیلَ وَاِسْحٰاقَ،

اى که شیث را به آدم و اسماعیل و اسحاق را به ابراهیم عطا کردى،

وَیٰا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلىٰ یَعْقُوبَ، وَیٰا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلاٰءِ ضُرَّ اَیُّوبَ،

و اى که یوسف را به یعقوب بازگرداندى، و اى که گرفتارى ایوب را بعد از امتحان برطرف نمودى،

یٰا رٰآدَّ مُوسىٰ عَلىٰ اُمِّهِ، وَزٰآئِدَ الْخِضْرِ فى عِلْمِهِ،

اى بازگرداننده موسى به مادرش، و افزاینده دانش خضر،

وَیٰا مَنْ وَهَبَ لِدٰاوُدَ سُلَیْمٰانَ، وَلِزَکَرِیّٰا یَحْیىٰ، وَلِمَرْیَمَ عیسىٰ،

و اى که سلیمان را به داود و یحیى را به زکریا و عیسى را به مریم عطا کردى،

یٰا حٰافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ، وَیٰا کٰافِلَ وَلَدِ اُمِّ مُوسىٰ،

اى نگهدار دختر شعیب، و اى کفالت کننده موسى (در کودکى و بزرگى)،

اَسئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَغْفِرَ لِى ذُنُوبى کُلَّهٰا،

از تو مى خواهم که بر محمّد و خاندان پاکش درود فرستى، و تمام گناهانم را بیامرزى،

وَتُجیرَنى مِنْ عَذٰابِکَ، وَتُوجِبَ لى رِضْوٰانَکَ، وَاَمٰانَکَ وَاِحْسٰانَکَ، وَغُفْرٰانَکَ وَجِنٰانَکَ،

و از عذابت پناهم دهى، و بر من خشنودى و امنیّت و احسان و آمرزش و بهشتت را مقرّر فرمایى،

وَاَسئَلُکَ اَنْ تَفُکَّ عَنّى کُلَّ حَلْقَةٍ بَیْنى وَبَیْنَ مَنْ یُؤْذینى، وَتَفْتَحَ لى کُلَّ بٰابٍ،

و از تو مى خواهم گره هایى که میان من و آزاردهندگان من است بگشایى، و هر درى را به رویم باز کنى،

وَتُلَیِّنَ لى کُلَّ صَعْبٍ، وَتُسَهِّلَ لى کُلَّ عَسَیرٍ، وَتُخْرِسَ عَنّى کُلَّ نٰاطِقٍ بِشَرٍّ،

و هر سختى را برایم آسان و هر دشوارى را بر من سهل گردانى، و زبان بدگویان را از من بازدارى،

وَتَکُفَّ عَنّى کُلَّ بٰاغٍ، وَتَکْبِتَ عَنّى کُلَّ عَدُوٍّ لى وَحٰاسِدٍ، وَتَمْنَعَ مِنّى کُلَّ ظٰالِمٍ،

و هر ظالمى را از من دور کنى، و دشمنان و حسودانم را سرافکنده سازى، و هر ظالمى را از من بازدارى،

وَتَکْفِیَنى کُلَّ عٰآئِقٍ یَحُولُ بَیْنى وَبَیْنَ حٰاجَتى، وَیُحٰاوِلُ اَنْ یُفَرِّقَ بَیْنى وَبَیْنَ طٰاعَتِکَ، وَیُثَبِّطَنى عَنْ عِبٰادَتِکَ،

و بر طرف کنى از من هر مانعى که میان من و خواسته هایم فاصله مى شود و مى کوشد میان من و بندگیت جدایى اندازد، و از پرستشت باز دارد،

یٰا مَنْ اَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدینَ، وَقَهَرَ عُتٰاةَ الشَّیٰاطینِ، وَاَذَلَّ رِقٰابَ الْمُتَجَبِّرینَ، وَرَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفینَ،

اى که جنّیان سرکش را مهار نموده، و بر شیاطینِ نافرمان چیره گشتى و گردنکشان زورگو را خوار ساخته و نقشه هاى پلید مستکبران را از مستضعفان دور کردى،

اَسئَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلىٰ مٰا تَشٰآءُ، وَتَسْهیلِکَ لِمٰا تَشٰآءُ کَیْفَ تَشٰآءُ، اَنْ تَجْعَلَ قَضٰآءَ حٰاجَتى فیمٰا تَشٰآءُ.

از تو مى خواهم به حق قدرتت بر هر چه خواهى و به حق آسان بودن هرچه اراده کنى به هر گونه که باشد، برآورده شدن حاجتم را از هر طریق که مى خواهى قرار دهى.

آنگاه بر زمین سجده کن و دو طرف صورت را روى خاک (روى مهر) بگذار و بگو:

اَللّـٰهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ، وَبِکَ اٰمَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلّى وَفٰاقَتى، وَاجْتِهٰادى وَتَضَرُّعى، وَمَسْکَنَتى وَفَـقْرى اِلَیْکَ یٰا رَبِّ.

خدایا براى تو سجده نموده و به تو ایمان آورده ام، پس بر فروتنى و احتیاج و کوشش و التماس و درماندگى و نیازم به درگاهت، رحم کن، اى پروردگار من.

و کوشش کن که اشکى از چشمانت سرازیر شود، هرچند اندک باشد که این علامت استجابت دعاست.